Het Grote Gedichtentopic #6

[rare kwast]

de vorige kan je hier vinden

en nu allemaal weer mooie plaatsen he..
vorig jaar liep t storm

[-bianca13-]

rare kwast schreef op 22-05-2007 @ 16:56 :
de vorige kan je hier vinden

en nu allemaal weer mooie plaatsen he..
vorig jaar liep t storm

hey, weer een nieuwe..
nr. 6 al..=)
wat gaat dat snel he?

nog bedankt voor je commentaar op mn gedicht, ik kan hem alleen niet meer wijzigen, omdat de topic vol is?

maar goed..
ik zal wel weer eens kijken of ik een leuk gedichtje heb =)

nothing stays the same
when you're left behind
you're reduced to a shadow
and nobody seems to mind

rain keeps on falling down
but my eyes seem to stay dry
out of tears I keep staring
at everything that passes by

[trophus]

Ei-gen-waarde

Je komt uit een EIcel
oh jawel
Je hebt GENen
Van je neus tot je tenen
Dus je hebt ook WAARDE
op deze aarde


Magda?

Nobody and nothing could stop me
on my journey to reach paradise
I would swim across the big sea
only to discover the same sights

My mind was at some higher place
the hunger was still unsatisfied
I started moving at a faster pace
just to reach this other side

One day I felt panic all around
knowing I'd never reach this goal
I got myself ready to slowly drown
only to find some peace in my soul

(over perfectionisme en het loslaten ervan)

[CoveredEyes]

Niet zelf geschreven, maakt dat iets uit? Ik vind ze wel heel mooi!

Ik heb je tranen niet gezien,
maar onzichtbaar zag ik ze
vallen, op mijn handen,
die ze zachtjes wegveegden,
jou hoop gevend en vertrouwen
in mij.
Ik heb je tranen gezien,
maar mijn handen waren onzichtbaar.

--------

Mij is heel veel verteld,
zoveel verschillende dingen
die men mij toevertrouwde,
toen woorden aan de wandel gingen.
Ik heb geluisterd en getroost,
gepraat en uitgelegd.
Ik heb gedronken en geproost,
totdat alles was gezegd.

En in de plotselinge stilte
die volgde na hun vertrek,
kon ik alleen maar hopen
dat men iets had aan ons gesprek.

-----

Geen schaamte meer voor tranen,
geen woord teveel voor je verdriet.
Sprekend
een rusteloos verlangen;
geborgenheid
wil ik je geven,
meer niet.

[Ann]

(upje!)

Vergeef je mij de zonden, die ik je heb aangedaan?
(We waren jong en ik wilde op reis)

Ik heb je meegenomen naar een plek
waar de klanken een volmaakte harmonie
vormden, voor ons allebei.

‘It is an endless road’
zoals ze in Engels zeggen.
Maar dat is niet de waarheid.

Waar mijn reis gestopt is,
herhaalt de jouwe zich.
Misschien kom ik ooit nog naar je toe -

Jouw ogen zijn hemelsblauw,
te vergelijken met de lucht,
maar ik doe het niet.

ongelooflijk veel vragen
maar ik kan ze je niet stellen
ongelooflijk veel woorden
maar jij kunt ze niet meer horen
waar mijn laatste traan zich vormde
begon jij aan je eerste stap
licht, liefde, zo veel dagen
eindeloos en eeuwig in het rond.

[Ann]

verduister je eigen leven
want het licht doet zo’n pijn

ruiken doe je meer dan eerst
je weet nu zelfs van mijn parfum
en van mijn haarmousse wat zo
stinkt in combinatie met de lak

je proeft dat de frietjes slapper zijn
dan de aardappels ooit waren
het is niet koud, of niet warm
of nee het is niet goed meer

je voelt welke ketting ik om heb
al weet je niet van de kleur
vandaag heb ik nieuwe kleren
en schoenen bovendien

horen doe je van het nieuws
want kijken heeft geen zin
wat er in de krant staat weet je niet
maar ik lees het wel even voor

[MysticRiver]

There’s this long path
Hidden in the forest
With footsteps from long time ago
You’ll have to walk to the end
To find there’s nothing to find
To see there’s nothing to see
Fooled by your own curiosity…

You want to walk all the way back
But when you turn around
The path is gone up in smoke
You can only hope
Death will come for you soon
‘Cause there’s nothing for you to do
Than sit and wait all day
Until it takes you away

You wait and wait and wait
And start to deteriorate
Until there’s nothing left
Your tracks have been erased
Only footsteps remain to see
For the person next to you
To walk the path to nowhere…

[Soinlove_]

Soms als ik op bed lig,
is het enige wat ik wil dicht tegen je aan kruipen,
beschermt door jouw armen om me heen.
Als iemand die eindelijk haar stenen muur
van bescherming heeft gevonden.

Een muur van liefde,
zo kwetsbaar,
maar tegelijk ook de veiligste plek in mijn leven.

[FatalButterfly]

Ik heb er ook eentje.. Het gaat over mijn paardje, Ze heeft heel veel pijn en als het einde deze maand niet beter gaat word ze misschien ingeslapen.

Ik tel de dagen af.
Geniet van iedere minuut, Iedere minuut die ik nog heb samen met jou..
Want die beslissende dag.. die komt al gouw.

Veel te snel word jij van mij afgenomen terwijl we niet eens bij het begin zijn aangekomen.
Toen jij bij mij kwam was het hemel op aarde.. Ach een vies wit mager paard dacht iedereen lekker interesant.. Voor mij had jij veel waarde.

Jij bent mijn hele leven, En god heeft ons veel te weinig tijd gegeven. Samen buitenrijden samen poetsen en aanprutsen.. Het gaat zo snel.. en met pijn nog wel.
Ik had nooit gewild dat jij zoveel pijn had... ik wou dat ik helende gaven bezat.
Helaas heb ik die niet en zeg ik dit nu met onzettend veel verdriet.

Zo hard heb jij gevochten, jij bent zo groot en sterk.

Izzepis ik hou onvoorwaardelijk van je, en wil jouniet kwijt, Het kan gewoon niet anders dat god nu onze wegen schijd, Ik heb genoten van iedere minuut samen met jou en boven in de roze gewolkte pinkpony land zien wij elkaar weer gauw.

[trophus]

Kom geef me je hand
Geef me je hart
We hebben een band
Lepra is apart....

[Eend]

Deze is niet van mij, maar ik vind hem wel heel mooi:

Als ik er strakjes niet meer ben
Wil je dan aan me denken
Wil je over me praten
En je de mooie dingen herinneren?

Als ik er strakjes niet meer ben
Wil je me dan missen
Wil je naar de sterren kijken
En zachtjes tegen me praten?

Als ik er strakjes niet meer ben
Wil je dan toch soms verdrietig zijn?

[CrazyCorny]

Dit is meer een songtekst/gedicht
De rest van mijn teksten en gedichten eens opzoeken


couplet-

vier jaar geleden, ouderlijk huis verlaten
teveel aan m'n hoofd, kan er niet over praten
koos een pad waar ik op kon lopen, ik deed mn ding en kon alleen maar hopen
mag het daglicht mij verdragen zoals ik ben,
laat de duivel mij behoeden, voor wat ik niet ken..

-refrrein-

te diep in gedachte, teveel aangehoord
teveel te verwerken, het maakt me gestoord
te diep in gedachte, teveel meegemaakt
teveel te verwerken, mn brain is gekraakt

-couplet-

jou woorden en daden, maken mij echt gek
je achtelijke citaten, geef ik een plek
diep in mn hart, achter slot en grendel
zit voor altijd opgesloten, waar ik mee hendel.

-refrrein-

te diep in gedachte, teveel aangehoord
teveel te verwerken, het maakt me gestoord
te diep in gedachte, teveel meegemaakt
teveel te verwerken, mn brain is gekraakt

-couplet-

ik leef in een wereld, die je niet zult begrijpen
kan er nauwelijks over prate, kan het niet bereiken
heb alles opgeslage, raak het nooit meer kwijt
zal het altijd blijven dragen, tot in de eeuwigheid

-refrrein-

te diep in gedachte, teveel aangehoord
teveel te verwerken, het maakt me gestoord
te diep in gedachte, teveel meegemaakt
teveel te verwerken, mn brain is gekraakt

-couplet-

Ben iedereen zeer dankbaar, die me bij heeft gestaan
zal nooit begrijpen, wat er voor mij is gedaan
altijd respect en weder vertrouwen
crazycorny is mn naam, je kunt op me bouwe

Nou

[Ellesdee]

niet zelf geschreven, maar wel erg mooi

Er komt een dag, voor iedereen verschillend,
voor de ene vroeg, voor de ander laat.
Dat zij, die jou het leven gaf,
het zelf weer verlaat.
Er komt een dag, dat je alleen bent,
nooit meer ben je iemands kind.
Nooit was iemand je zo dierbaar,
niemand heeft je zo bemind.
Nooit meer dochter van je moeder,
je kindertijd voorgoed voorbij.
En niemand kan de leegte vullen,
die zij achterlaat bij mij.


jij hebt je "jasje" uitgedaan
waarin wij jou herkenden
En je bent ons nu vast voorgegaan
Op reis naar het onbekende

Maar lieve mama vanaf vandaag
Heb je voor ons geen "Jasje" meer nodig

Want elke bloem die bloeien zal
Zal lijken op jou.....
Elke pad dat wij op weg begaan
daar zal jij vast naast ons staan

Elke vogel in vrije vlucht
Zal vliegen in het blauw
Dat allemaal
zal voortaan herinneren aan jou...

[marrel]

Hoop dat ik gewoon mag uppen? Is toch gewoon een doorlopend maar vergeten topic denk ik dan? Anders zien we het wel

Geschreven voor m'n oma, misschien dat het in de avondwake of begrafenis komt. Anders gewoon om het weg te schrijven.


Lieve oma

Gevochten tot het bittere eind
Jouw strijd is nu gestreden
Wij kijken terug ,
op een te korte maar toch een mooie tijd

Vele herinneringen liet je ons na
Jaren van gezelligheid, iets te drinken, koekje erbij samen zijn
Vol interesse vragen naar school, vrije tijd
Dat alles, je warmte, zullen we gaan missen.

Je was een goede en geweldige oma
Had veel over voor iedereen
Nooit zullen we dat alles vergeten
Je bent, was en blijft, onze oma

Rust in vrede

[Pruts0r]

Gedichtje:

Ook al lijkt het leven nog zo slecht
en zit je in een diepe diepe dip
denk dan aan de mooie dingen, vecht
en kom op de bovenkant van de wip

De mooie dingen, die maken je sterk
en de mooie dingen, die helpen je door het moeilijke werk
Ze helpen je uit diepe dwalen
en laten je door je dagdromen ronddwalen

Durf te dromen
Durf te leven
Maar durf ook je pijn aan iemand te geven

Schaam je niet voor jezelf
maar laat zien wie je bent
Geloof me, dat scheelt je al de helf'

Laat je alsjeblieft niet kisten,
door de slechte dingen
die je tijd verkwisten
maar leef voor het positieve
en verdring langzaam maar zeker het negatieve.

Deze heb ik geschreven voor een heel goede vriendin van me, die het even heel erg moeilijk heeft, maar ik realiseerde me dat dit ook een heel erg algemeen gedicht is, dat ook persoonlijk kan zijn. Die wilde ik even delen.

[marrel]

Spam het gewoon vol Paar dagen voor ze stierf:

Tussen hemel en aarde

Meer dan een hand op je schouder leggen
en het toespreken van woorden gevuld met
moed, liefde en rust kan ik niet meer geven
nu hogere machten anders bepaald hebben.

Het script over het einde is al geschreven,
rest enkel de vraag nog wanneer de regisseur
de touwtjes in handen zal gaan nemen
en tot actie over durft te gaan.

Kijkend naar je gesloten ogen hoop ik dat je ze nog ooit open zal doen

Pas nu je aan je laatste dagen bent begonnen
komen de verhalen over jouw leven los,
hoor ik wat voor geweldig mens je was;
en uitgerekend jij ligt nu daar op dat bed.

Onverdiend, onverwacht, tranen van angst en verdriet,
met een voet op aarde en een in de hemel.
Ik hield van je, houd van je en zal van je blijven houden.
Je bent, was en zal altijd mijn oma blijven.

[-bianca13-]

I won't cry,
I won't scream,
Wont let you know,
You're hurting me.

I wont run,
I won't bleed,
just to let you know,
You're all I need.

I won't laugh,
Will be alone,
Just so you now,
I can't make it on my own.

But I don't fight,
I won't lie,
I just want to tell you,
That for you, I would die..


--------

voor de jongen waar ik van hield en die er op het laatste moment met een ander vandoor ging..

[farai]

Prachtige gedichten weer mensen. Ben blij dat de topic terug is. :-)

[BIIANCAÁ]

Is het de stem van mijn geweten,
Die me woorden fluistert in mijn oor,
Die me helpt bij moeilijke keuzes,
Op mijn weg het leven door?

Is het de stem van mijn geweten,
Die telkens wel weer daar zal zijn,
Om me te helpen op mijn zoektocht,
Die allang begon, al was ik klein.

Het is de stem van mijn geweten,
Die nou zo naar me lacht.
Ik gaf haar woorden om te spreken,
En schonk haar ook mijn kracht.

Om mij te helpen met mijn leven,
In vrolijke tijd of bittere strijd.
Om er later voor te zorgen,
Dat ik trots terug kijk op deze tijd.

[BIIANCAÁ]

offtopic: vanaf nu ga ik ff onder een andere naam verder, hiervoor was ik -bianca13-

[Eend]

Stemmen in mijn hoofd
Pratend, schreeuwend, scheldend van mijn zijn
Boos, vriendelijk, normaal
Maar altijd vol met pijn

"Loop weg!" zeggen ze
"Maak jezelf dood, doe jezelf pijn!"
Geen dag zonder die stemmen
Zoals geen lied zonder refrein

Huilen van moeheid
Ik kan ze niet meer aan
Opgepakt worden door de politie
Omdat ze me midden op de weg laten staan

flyaway schreef:

Deze heb ik gemaakt om motivatie te vinden weer te eten en goed voor mezelf te zorgen:

Rupsje – eet – genoeg
*knip*

Deze vind ik echt 'leuk'. Tof gedaan

[BIIANCAÁ]

Gewoon een arm om mijn schouder,
Om bij te huilen of voor kracht.
Tegen de pijn zo diep vanbinnen,
Of het gevoel van eindeloze onmacht.

Gewoon zachtjes woorden in mijn oor,
Die zeggen het komt wel goed, het ís ok,
Om dankzij je verdriet te huilen,
Wij huilen in gedachten mee.

Gewoon even iemand die luistert,
Je beschermt voor al het kwaad.
Waarbij je je verhaal kwijt kunt
En je niet zomaar vallen laat.

Gewoon iemand die van je houdt,
Alles voor je over heeft.
Omdat je nu eenmaal mooi bent zo,
En samen met jou het leven leeft.

Maar die warme woorden of een knuff,
Zijn niet meer om mij heen.
En na honderduizend pogingen,
Sta ik nog steeds vermoeid alleen.

------------------

gewoon omdat ik het niet meer trek en me nog steeds zo eenzaam voel..
mijn vrienden laten me allen vallen voor hun ''vriend'' of ''vriendin'' en ik sta hopeloos langs de zijlijn, alleen..

[Fish!]

Ik zou een kooitje kopen.
Zodat ze nooit meer zomaar voorbij kan vliegen.
Op een onbewaakt moment,
mocht het een vogeltje zijn geweest.

Of ik zou zwarte wijzers verzamelen.
Kleine en grote.

Met een knip-oog.
Naar jou.

Maar,
jij houdt niet van dierenleed.
of vandalisme.

Hoe kan de nacht dan ooit,
van ons worden?

[BIIANCAÁ]

Zo vervuld van spijt,
Hoop je dat niemand het herkend.
Hoe iemand zoals hij,
Zorgeloos het vertrouwen schendt.

De privacy verdwenen,
Daarvoor leef je nu in angst.
Hopend dat niemand je ooit nog lief heeft,
Want daarvoor ben je het bangst.

Voor je omgeving zo onbegrijpbaar,
Onbezorgt gaat het leven door,
Maar voor jou allang niet meer,
Daar zorgde hij wel voor.

Je zou het willen vergeten,
Nooit meer slapeloze nachten.
Maar ze blijven telkens komen,
De gruwelijke gedachten.

Toch blijft het niet bij gedachten
of herinneringen aan die tijd.
Want stiekem blijf je hopen,
dat de dood je ooit bevrijdt.

Nooit meer leven in die angst,
Je was toch al alles kwijt.
En dr was niemand die het zag,
Hoe je kapot ging door je spijt.

Een traan over je wangen,
Maar niemand die het ziet.
Dat je na al die lange jaren,
Nog steeds kapot gaat van verdriet.

[farai]

Die laatste is erg mooi Bianca

[LEUGEN]

Je zal verschrompelen, wegkwijnen, verdwijnen
voordat ik vertrek
Voed me met je leven
Ik eis het je mij te geven
Is het dan geen eerlijke ruil?
Ik schonk je warmte, vriendschap, liefde
Vertrouw me maar
Je wilt het
voor mij
-----------------------
oke nu wordt ik er zelf bang van..

[BIIANCAÁ]

farai schreef:

Die laatste is erg mooi Bianca

tnx
het is eigenlijk mjin gevoel over het algemeen.
dat niemand me begrijpt, terwijl ze toch zo dicht bij me staan..
waarschijnlijk wel herkenbaar voor sommigen hier..

[BIIANCAÁ]

ik heb er nog eentje..
vind hem zelf niet zo heel mooi.

-----------------

Ik had je herkent,
Maar geen idee meer wie je bent.
Je bent zo anders, dan de jij,
Die ik toen heb gekend.

Dat onbezorgde meisje,
Zo vrolijk en zo blij,
Is verandert in een ramp,
Die ramp dat ben jij.

Maar ik kan het je niet verwijten,
Het is ook niet jouw fout.
Het had nooit zo mogen lopen,
Dat je nu niemand meer vertrouwt.

Er is niemand om je heen.
Je hebt het al die tijd alleen gedaan.
En al je vrienden hebben je
Al meer dan eens laten staan.

Maar dat gaat veranderen,
Je gaat niet door met deze strijd.
Want na deze veel te zware tijden,
zorg je dat je nooit meer lijdt.

[Eend]

Die is mooi zeg! Voelde me een beetje aangesproken...

[BIIANCAÁ]

Eend schreef:

Die is mooi zeg! Voelde me een beetje aangesproken...

welke? die van mij?

[BIIANCAÁ]

upje! =)



Met de wanhoop in d’r handen
Tranen verschijnen in haar ogen
Zoveel verandert, zoveel gebeurd
Maar toch en nog steeds blijven geloven.

Een waas werd gevormd
Maakten haar ogen zo levenloos grauw.
En die werden wazig rood,
In plaats van vreugdevol blauw

Tranen veranderden, vonden een weg.
Tot op haar kapotte lippen misschien.
Maar jij droogde ze voor haar
En nu kan ze weer, de wereld,
Zonder een waas ervoor zien.

En nu zijn die tranen,
Op haar gekleurde wangen, zo blij
Niet meer dan slechte herinneringen
En is ze vanbinnen weer vrij.

Omdat jij hebt geholpen,
Een lach en aanraking zo zacht.
Straalden liefde en veel warmte uit,
Gaven haar weer nieuwe kracht.

Ze kon ervoor vechten,
Kon weer blijven staan.
Omdat jij haar die kracht bood,
Om verder te gaan.

En nu zit ze daar,
Een glimlach verschenen.
De angsten en problemen,
Zijn met de tranen verdwenen.

[BIIANCAÁ]

en ik vind hem egt slecht..
hetgeen wat ik bedoelde kan ik er niet egt heel duidelijk in vinden

-----------------

Een leuke bloem
Aan de rand van het park, zo klein
Wilde groeien en later,
Net als de andere bloemen zijn.

Veel mooier, veel groter
In de warmte van de zon.
Maar dat bleef echter iets waar het bloemetje,
Alleen nog maar van dromen kon.

Andere bloemen waren groter,
Pakten alle stralen af,
Omdat ook die grote wisten,
Dat deze fijne warmte gaf.

En dus kreeg die leuke bloem,
Geen straaltje zonneschijn.
Terwijl hij maar bleef vragen,
Of hij ooit zo mooi zou zijn.

Toen een meisje vlakbij speelde,
Op een warme zomerdag,
Plukte ze alleen de grote bloemen,
Omdat ze het kleintje maar niet zag.

Het meisje ging weer weg,
Met de bloemen ergens heen,
En nu staat het lieve bloemetje,
Weer helemaal alleen.

Er waren geen bloemen meer,
Die stonden in zíjn zonneschijn.
De zon viel nu op hem
Wat voelde dat toch fijn.

Nu kon het bloempje groeien,
Kreeg mooie bladeren, heel groot.
En zijn lieve kleine blaadjes,
Werden ineens prachtig rood.

Het bloempje stond te stralen,
In die warme zonneschijn.
En het bloempje maakt nu ruimte,
Voor zij die ook zo willen zijn.

Verdrietig want hij zou verdwijnen,
Maar het maakte hem ook blij.
Want nu kregen die kleine bloempjes,
De kans om net te zijn als hij.

Want hij is nu een grote bloem,
Vangt de stralen, o zo fijn.
Maar heel soms zou hij toch wel weer,
een lief klein bloempje willen zijn

Lief .

[farai]

ja biancaa hij is cute, die laatste.

[BIIANCAÁ]

tnx
men kan iig niet zeggen dat hij niet lang is

ik schrijf de laatste tijd zeer weinig, moet ik nodig weer eens doen

[LEUGEN]

De groengelige aanslag op die houten picknicktafel
is de waarheid, dan zo duidelijk zo-
als die vieze troep daar op die houten picknicktafel
waar wij altijd altijd aten in de zomer

Niet weg te krijgen met het zuiverste water
dat geeft jouw onschuld weer, maar
zelfs het zuiverste water wil zich niet mengen
met die vieze troep die aan mij kleeft

Helder zie ik mijn doel voor ogen waar
ik altijd al naar verlangde, alleen met
het oversteken van die kloof via een brug
wist je dat ik hoogtevrees heb

die picknicktafel staat er nog steeds
vrolijk geel en groen, het is opgedroogd
in de zon die luchtspiegelingen veroorzaakt
en die kloof minder diep laat lijken
-------------
nu krijg ik zo'n verdrietige glimlach op mijn gezicht..
tsja

[Eend]

BIIANCAÁ schreef:

welke? die van mij?

Ja, die van jou

[Eend]

Afgedankt en eenzaam
Niet meer in de maatschappij
Overal feestende 20ers
Maar ik hoor daar niet bij

Ik heb geen studie onder handen
En geen school die is afgemaakt
Ik moest vechten voor mijn leven
En heb mijn school daarom gestaakt

Nu lijkt alles verloren
Veel verdriet en eenzaamheid
En niemand die er naar omkijkt
Naar mijn dagelijkse strijd


---


Ik haat hem
Ik had hem o zo veel
Hem ontleven
Is alles wat ik wil

Zijn graf gaan graven
Zo dat ie sterven kan
Ik moet blij zijn
Dat ik hem uit mn leven ban

Geen gezeur meer
En geen pijn
Niemand die hem mist
Als hij er niet meer zal zijn

Mooi geschreven Eend, en veel sterkte.

deel van mij


Soms kan ik je wel
schreeuwen, roepen, domineren
als een figuurlijke hond
zit je binnenin me

maar meestal luister je
naar eminem en tupac
kijk je mijn programma's grijs
want m'n haatlijst, niet ongewenst

ik ben lief, heb liefde
en jij vaart lekker mee
op de meest vreselijke gedachten
was er dan helemaal niemand.

Ik lees ook over gepest
echt, onze gelijkenis
't kon niet kleiner zijn
niemand gelooft ons nog

kinderbescherming, experts
een shock word herkend
als aanstellen, puberaal
'je hebt toch wel famílie?'

en zitten ze aan je,
blijven ze af van
je onschuldige weken
zonder pijn en zonder hem?

krimp maar in elkaar
bij je eigen rationele gedachten
je weet dat wat de krant zegt
vergeleken bij ons nog aanstellerij was

en overal waar jij loopt
hij zit aan je, hij ruikt je
twaalf jaar in de kelder, vriend?
das alleen wat de jeugdzorg dient

[Eend]

Rasmusje schreef:

Mooi geschreven Eend, en veel sterkte.

Thanks

[Eend]

Repelsteeltjuh schreef:

deel van mij

Mooi

[LEUGEN]

AP

Jouw gezicht kon ik me niet meer herinneren,
wel de reden van je kwade woorden die
mij altijd deden schrikken of geïrriteerd terugkijken.

Ik wilde wegrennen, vluchten voor hun pogingen,
Vol medeleven om mij te helpen.
Vragen me dingen die ik hen nooit had gevraagd,
of waar ik aan gedacht had te vragen.

Het gaat niet om mij, het gaat om jou.

En weg was ik, weg van wat zij de realiteit en werkelijkheid noemen,
in mijn eigen wereld waar zulke dingen nooit de kans zouden krijgen te gebeuren.
Waar ik jou, je echte lach wel gekend had, of niet, omdat ik niet wist of je dat wel kon.

’Hij gaat niet dood, ook al wil hij het nog zo graag!’
Je wilde niet dood.

Gaan we weer leuke dingen doen?
Laat je ons je echte zelf zien, hebben we lol om onbelangrijke dingen,
krijgen we de slappe lach van de groepsleiding die niet weet wat ze met ons aan moeten.
Mogen wij weer een keer mee kauwgom jatten?
Gewoon, om die spanning te voelen die jij ook voelde toen, maar dan anders, zonder die beklemmende angst waaraan jij probeerde te ontsnappen.

[Eend]

Ik wil wakker worden
Rustig wakker worden en gaan leven
Leven in een veilige wereld
Ik wil wakker worden
En niet meer weten wat ik heb gedroomd

Ik wil wakker worden
En weer kunnen praten
Praten en beslissen wat ik kan doen
Ik wil wakker worden
En nooit meer gaan slapen

Ik wil wakker worden
Rustig weer gaan leven in mijn leven
Leven in een echte wereld
Ik wil wakker worden
Of nooit meer dromen

[farai]

Mooi Eendje. Ken het gevoel, je wil zoveel en kan zo weinig. Mooi verwoord.

Liefs, Farai

[Eend]

Thanks!