Ik ben altijd buiten de deur, onderneem veel, en ga elk weekend
uit. Niet bepaald saai, als ik dat zo zelf mag zeggen.
Maar toch...
Ik kom zoveel leuke/knappe meiden tegen als ik uitga of naar het
zwembad bijvoorbeeld, maar nooit durf ik echt de eerste stap te
zetten. Ik zoek oogcontact, glimlach naar haar als ze me even
aankijkt, maar er gebeurd verder nix. En ik wil juist zo graag een
vriendin. Iemand om vast te houden, mee te knuffelen, mee
samen te zijn..
Echt de wanhoop nabij ben ik.
Misschien ben ik gewoon te bang om afgewezen te worden.
Waarom moeten jongens toch in de meeste gevallen de eerste
stap nemen?? Ik ben er gewoon te 'bang' voor.
Ik zie een leuke meid als ik sta te dansen in een discotheek ofzo
en zeg iets tegen me vrienden van 'wow lekker ding man'.
Zij meteen van 'ga erop af dan!'.
Dat durf ik echt niet. Zo'n gevoel van 'die krijg ik nooit' ofzo.
Klinkt waarschijnlijk nu ook een beetje alsof ik die meiden als
objecten zie maar da's echt niet zo, maar tegen vrienden ga ik
niet zo praten van 'hey die meid wil ik wel eens beter leren
kennen'.
Ik weet gewoon echt niet wat ik fout doe, behalve nooit de eerste
stap durven nemen.
En als ik dan de eerste stap ZOU nemen, hoe pak ik dat in
godnaam aan? Jah praatje aanknopen, maar hoe??
Toch niet van 'Hey! warm he..' da's ook zo...
En ik heb ook niet echt het gevoel dat ik gewoon te lelijk ben ofzo