Koekoekskind.

Er huist een onrust ter hoogte van haar linkerborst
en het knaagt haar helaas net niet helemaal door midden -
het was een goed excuus geweest voor haar gebrek
aan vermogen om te doen wat ze allemaal bedenkt.

Als ze haar vingers naar me uitstrekt, grijp ik haar vast
en het houdt haar op haar plek, maar net,
want ongeworteld zal het altijd voelen alsof ze valt.
Zijn bij haar geboorte behalve de navelstreng
soms ook de banden doorgesneden?
Of is bij de eerste aanblik besloten dat sommigen
nou eenmaal niet gemaakt zijn uit en dus niet voor liefde -
man in witte jas, zo'n twintig jaar geleden, die zei:
“alstublieft, ze is in goede gezondheid
en niets waard.”

In het laatste heeft ze een rotsvast geloof
en gezond doet er niet toe als je zelf niets betekent.
Haar huid is als de bomen op weg naar school
waar al zoveel hartenkreten in zijn gekrast
en haar mondhoeken trekken haar naar de grond
waar ze wil liggen wachten op de stilte.



Ik wacht op de explosie in haar hoofd.
Tijdens het lijmen, fluister ik haar woorden toe
en laat ze plakken, zodat ze me eindelijk gelooft.

[Vogelvrij]

waar ze wil liggen wachten op de stilte.

Dit vind ik een beetje raar, hier struikelde ik over.

Ik vind het geloof ik een erg mooi gedicht. Maar ik denk ook: zou het niet te narratief, of te beschrijvend zijn? En dan is het antwoord dat ik denk van niet. Ik vind juist de eerste strofe erg goed.

[Reynaert]

Vogelvrij schreef:

Maar ik denk ook: zou het niet te narratief, of te beschrijvend zijn? En dan is het antwoord dat ik denk van niet.

...Right.

Ik vind het goed. Alleen de zin "nou eenmaal niet gemaakt zijn uit en dus niet voor liefde" vind ik vervelend. Ik bedoel: het is een leuke vondst maar als het op zo'n omslachtige manier gebracht wordt dan hoeft het van mij niet meer. Verder vind ik dat je een bijzondere invulling aan de titel hebt gegeven (wat was er het eerst eigenlijk?), maak je mooie vervreemdende vergelijkingen ("Zijn bij haar geboorte behalve de navelstreng//soms ook de banden doorgesneden?") en de derde strofe is mijn favoriet. De witregels tussen de 3e en de 4e strofe zijn erg functioneel, mooi. Nog één ding: ik las de eerste keer de allerlaatste regel als "totdat ze me eindelijk gelooft." en dat vond ik mooier. "Zodat" vind ik iets te direct in dat opzicht.

[Vogelvrij]

Reynaert schreef:

...Right.

Dat is toch niet zo raar? Ik bedoel gewoon dat het die vragen opriep, dat ik daarover nadacht terwijl ik het gedicht las, maar dat ik besloot dat ik toch vond van niet.

[flyaway]

Heerlijk om te lezen, ziet er goed doordacht uit, dit is voor het eerst dat ik de volgende uitdrukking gerechtigd vind om te gebruiken: elk woord is zorgvuldig afgewogen (als dat in boeken staat, volgt er vaak alsnog een halfslachtige zin).

Dit vind ik heel bijzonder:
"Haar huis is als de bomen op weg naar school
waar al zoveel hartenkreten in zijn gekrast"

De eerste strofe is erg pakkend, het houdt tot het einde de aandacht. Het leidt ook tot nadenken, tot het overlezen van zinnen.

Erg prettig gedicht, daarmee doel ik niet op de zware inhoud natuurlijk. Respect.

[Geel]

Een super goed gedicht. Het was interessant om het te lezen, het doet je nadenken.
Prachtige woordspelingen. Een lief gedicht en tegelijkertijd zo'n zware thema.

*verlangen*

Bedankt allemaal

@ Reyneart: ik heb voor zodat ipv totdat gekozen, vanwege de betekenis. Maar ik ben het wel met je eens dat totdat wat zachter klinkt en daardoor beter doorloopt, dus ik ga er nog even over nadenken