Een blessure of pijn forceren hoeft niet te betekenen dat je jezelf expres pijn doet of geeft. Ik denk ook (in tegenstelling tot de rest blijkbaar) niet dat die persoon dat ermee bedoelt, maar goed. Ik ken diegene niet, dus ik blijf gewoon blanco in mijn oordeel daarover. Ik raad sterk af jezelf pijn te geven op de manieren die hierboven zijn gegeven, dat is zeer slecht voor je en ik noem dat persoonlijk gewoon vreselijk.
Om antwoord te geven: een blessure kan je zeker forceren.
Je kunt heel lang blijven lopen met een blessure omdat je denkt dat deze er nog is. Het is absoluut noodzakelijk dat je een blessure laat rusten zolang het nodig is, daarna weer heel rustig te beginnen en het op deze manier langzaamaan op te bouwen. Je hebt mensen die dit gewoon niet goed doen, en vaak krijg je dan het "forceren van een blessure". Het kan zijn dat de pijn aan blijft houden, steeds wanneer je beweegt, maar het kan ook zijn dat de pijn verdwijnt en zodra je een keertje valt of een zachte botsing hebt met de bal of met een persoon dat dan de pijn er weer keihard is.
Dit kan absoluut voorkomen en eigenlijk is dat ook een teken dat je voor die tijd de blessure hebt geforceerd. Gedaan alsof het er niet was, maar daarmee ook niet de kans hebt gegeven om echt te verdwijnen. Op het moment dat dit maanden blijft doorzeuren is het nodig om naar een fysiotherapeut te gaan en om diens regels op te volgen. Daarnaast is het ook nodig om aanstellerij te vermijden: als je van de arts kunt meedoen met sport, dan moet je daar ook gewoon op vertrouwen en moet je vertrouwen op wat het lichaam jou zegt. Het is niet zo dat de pijn direct weer ontstaat zodra je gaat rennen of zo. Het is echter ook niet zo dat je onmiddelijk 1,5 meter kunt hoogspringen.
Dus ja, een blessure forceren kan absoluut gebeuren. Dit is ook meestal NIET de schuld van de persoon zelf, maar van de pijngrens en de gevoelsmatigheid van het gewricht/spier/pees in het lichaam.
|