The Field - Yesterday and today

[Frank]

Adembenemende ambient-techno, zomerse house en bezwerende minimal-trance



Tracks:
I Have the Moon, You Have the Internet
Everybody's Got to Learn Sometime
Leave It
Yesterday & Today
The More That I Do
Sequenced

in navolging van het debuutalbum 'From Here We Go Sublime' (mijn favo ambient/minimal plaat tot nu toe) Ik heb deze EP nu enkele keer gehoord en vind em heerlijk (favo nr The More That I Do). En woensdag 15 juli staat deze DJ in de melkweg bij 5 days off

[Frank]

http://www.goddeau.com/content/view/6138

Niet Radiohead noch Burial, maar de Zweedse techno-act The Field maakte met From Here We Go Sublime het beste album van 2007. Dat berekende de Amerikaanse website Metacritic door het optellen van zoveel mogelijk beoordelingen. Twee jaar later ligt opvolger Yesterday And Today in de rekken. Meteen rijst de vraag of The Field dat huzarenstukje kan herhalen.

Wees gerust, u bent geen snoeshaan indien u nog nooit van The Field gehoord heeft. Alex Willner, de timide jongeling achter dit project, maakt namelijk minimale technomuziek. Een genre dat nog steeds lijdt onder vooroordelen als zou het geen luistermuziek zijn, maar slechts een verderfelijke drugsgezel annex dancefloor filler. Bovendien maakt The Field niet zomaar technomuziek. Zoals het een echte Zweed betaamt, houdt Axel Willner van de pure pop van Lionel Richie, Kate Bush en The Alan Parsons Project. Artiesten die hij via microsamples minutieus integreerde in zijn debuut From Here We Go Sublime. De repetitieve samples op de krachtige, haast agressieve beats zorgden voor een hypnotiserend effect en een pak jubelende recensies. De verwachtingen voor opvolger Yesterday And Today lagen dan ook bijzonder hoog.

Die enorme druk heeft Alex Willner niet uit het veld geslagen, al heeft hij het de luisteraar er niet bepaald makkelijk op gemaakt. Drie van de slechts zes nieuwe tracks overschrijden de tienminutengrens, waardoor de plaat niet toegeeflijker maar wel een pak coherenter klinkt dan zijn voorganger. Van bij de uitgesponnen opener “I Have The Moon, You Have The Internet” tot aan het breed uitwaaiende slotstuk “Sequenced” regeren de langzaam opbouwende synths en de bezwerende ritmepatronen. Op die manier doet Yesterday And Today meer dan eens aan de humane spacedisco van Lindstrøm & Prins Thomas denken.

De nieuwe The Field is dan ook een menselijke, warme en liefdevolle plaat geworden. Getuige hiervan de bewerking van The Korgis’ “Everybody’s Got To Learn Sometimes”. “Change Your Heart / It will astound you” klinkt het over een walm van melancholische synthlagen en nauwgezette beats. Wie durft er nog zeggen dat techno kille, afstandelijke muziek is? Prachtig trouwens hoe The Field de belletjes uit dat nummer doortrekt in het struisere “Leave it”. Het warme humane gevoel wordt nog versterkt door de levendige percussie van Battlesdrummer John Stanier. Een opvallende gast, die vooral op het titelnummer imponeert met een -- weliswaar gestileerde -- drumsolo. En dat op een minimale technoplaat. Respect!

Ook in afsluiter “Sequenced” leidt het gebruik van live-instrumenten tot een absoluut hoogtepunt. De akoestische drumpartij en de ritmische basgitaar houden dit bedrukte funknummer ver weg van de typische geprogrammeerde techno. Het lijkt wel een live-improvisatie tussen Battles en LCD Soundsystem. Op een andere topper, “The More That I Do”, krijgen we het beste van Willners yesterday en today te horen: geplaagd door nostalgie worden microsamples uit the Cocteau Twins’ “Lorelei” tussen drums en gitaren ingevoegd. Als luisteraar word je volledig murw gemept door de repetitieve kracht van het nummer. Hiermee vergeleken lijken de geprezen mash-ups van Kid606 en Matmos, waar een gelijkaardig procédé wordt toegepast, plots erg infantiel.

“Nobody listens to techno?” Vergeet het. Met Yesterday And Today behoudt Alex Willner het veld. Met dezelfde diepgang als op zijn volprezen debuut kiest de Zweed ditmaal voor een organische aanpak die zo mogelijk nog meer op het gevoel werkt. Dit zijn zes smaakvolle technotracks als verse olijven: verfrissend, verrukkelijk en verslavend.

[pete da pornkid]

Prima release ja. Het eerste album was ook nice. Wel veel loopwerk tho'
Ik vond dat album van Burial in 2007 wel beter.