Woede

[capishe]

Hoe reageren jullie je woede af? En reageer je anders naar mate je bozer bent?

[Boer_kameeL]

Denken, veel denken, posten en hier wat sarcastisch doen, trainen, spel op net spelen, op msn ex ff de-blocken en nog eens herhalen waarom ik haar zo haat, stoppen met alle mensen te spelen en ff zeggen hoe ik echt over hen denk, totaal volledig eerlijk zijn tegen iedereen die ik tegenkom (ook op straat, 'ik vind die half afgezakte immigranten-theemuts echt niet zo stoer...' en dan doorlopen, aanrader); bij extreme gevallen 5 toeren rond meer hier lopen, aar " 't stad" gaan, zwakkere medemens zoeken die aangevallen word en die gaan verdedigen, mini-fight-club oprichten (heb ik nog niet gedaan, idee rijpt wel), manieren bedenken om m'n werk te bestelen (d'r is een buizenpostsysteem dat door ee nerlaten dee lloopt, waar allee ngeld doorgaat en rond 7.45 's avonds gaat daar op een kwartier makkelijk 12 000 € door...

en nog zo'n paar vage dingen.

[Onlyme]

Een stuk fietsen, muziek luisteren, TV kijken

In ieder geval alleen zijn.

[de abt van sion]

Ik word nooit woedend. Dat is het gemakkelijkste.
Zaken die anderen kwaad maken, reageer ik af door middel van een innerlijke vorm van humor (wat iets heel anders is dan opkroppen).
Kwaad worden is een zwaktebod, een teken dat men zichzelf niet de baas is. En daar zou ik niet tegen kunnen.
Vloeken vind ik uit den boze. Vloeken is het ultieme bewijs van jezelf niet aankunnen.

[Gothic]

Je moet heel wat doen om mij kwaad te maken. Meestal kan ik opmerkingen op hun waarde schatten en dingen objectief blijven bekijken. Verder kan ik me vaak ook nog (te) goed inleven in de ander. Doet iemand het erom om mij boos/kwaad te maken, dan wordt een spelletje: wie houdt het het langste vol, en dan kan ik bijna garanderen dat ik dat wil...

[BELLEKE]

Als k kwaad ben ga 'k het spijtig genoeg op iemand afreageren... meestal mag dat dan wel een persoon zijn die er helemaal niets mee te maken heeft, gelukkig als die het begrijpt...

me in me eentje opsluiten op mijn kamer en wat huilen helpt ook, dan nog een cd'tje opleggen met triestigste muziek ... tja

Het ligt er allereerst aan op wie ik boos ben. Mag ik boos zijn op die persoon? wat zijn de consequenties? tegen mijn broer schreeuw ik heel even, en ik weet dat hij terug schreeuwt. tegen mn vader zeg ik niets, omdat ik weet wat daar de gevolgen van kunnen zijn. Tegen mn moeder zeg ik op een rustige toon wat ik vind, en vaak wordt ze daar verdrietig van en dan voel ik me weer schuldig. Bij vriendinnen of zo dan zwijg ik, heeeeeel lang. Soms wel dagen, en as diegene dan niet heeft gevraagd wat er is (want zodra dat gevraagd wordt zeg ik et meestal wel) dan stap ik er zelf op af en zeg ik er wat van.

Wanneer ik kwaad ben op mn vader, dan richt ik mn woede dus niet naar hem, omdat ik dat niet durf, maar naar mezelf. Heel slecht en af te raden. Vroeger sneed ik dan, nu knijp ik alleen heel hard in mn vuisten, omdat ik niet meer wil snijden. Het werkt minder goed om de woede eruit te gooien, maar het is beter voor mn lichaam.

[gothicje]

Myself! schreef:
Het ligt er allereerst aan op wie ik boos ben. Mag ik boos zijn op die persoon? wat zijn de consequenties? tegen mijn broer schreeuw ik heel even, en ik weet dat hij terug schreeuwt. tegen mn vader zeg ik niets, omdat ik weet wat daar de gevolgen van kunnen zijn. Tegen mn moeder zeg ik op een rustige toon wat ik vind, en vaak wordt ze daar verdrietig van en dan voel ik me weer schuldig. Bij vriendinnen of zo dan zwijg ik, heeeeeel lang. Soms wel dagen, en as diegene dan niet heeft gevraagd wat er is (want zodra dat gevraagd wordt zeg ik et meestal wel) dan stap ik er zelf op af en zeg ik er wat van.

Wanneer ik kwaad ben op mn vader, dan richt ik mn woede dus niet naar hem, omdat ik dat niet durf, maar naar mezelf. Heel slecht en af te raden. Vroeger sneed ik dan, nu knijp ik alleen heel hard in mn vuisten, omdat ik niet meer wil snijden. Het werkt minder goed om de woede eruit te gooien, maar het is beter voor mn lichaam.

ik zelf gooide het er bijna altijd meteen uit gewoon tegen die perzoo zelf, tenzij ik echt vindt dat die gene het niet verdiend (maar das echt bijna nooit) maar dan is die gene weer gekwets en dan wordt ik nog kwader maar dan op mijzelf en dat draaide altij uit op snijden, slaan tegen een muur of wat dan ook.
maar ik heb nu geleerd er anders mee om te gaan ik ga met knuffels smijten dat kan geen kwaad, en ik ga ook niet meteen schreeuwen tegen iemand, praat het rustig uit en als dat niet lukt dan ga ik zwijgen en probeer ik het nog een keer.