ik heb een f*cking klote tijd achter de rug, ik verachte dat profesionele hulp, ik dacht altijd van ik kan het zelf. Ik praatte wel met mijn mentor maar die ging altijd over op, zeg het tegen je ouders, ga hulp zoeken. Hij heeft me wel een beetje geholpen, ik vond zijn gesprekken fijn, maar ik ging niet meer naar hem toe, ik wilde geen hulp. Ik zag geen licht meer, niets, ik verwonde mezelf, ik haatte mezelf, ik wilde dood, heb het een keer geprobeerd, maar ja. Nu gaat het beter, ik ben wat anders gaan denken, dat komt ook wel door mijn vriend. en mijn werk. Maar mijn gedachten zijn nog steeds niet echt goed, ik zet iedereen op de 1e plaats, ik denk nog steeds aan anderen en niet aan mezelf, van mezelf houden kan ik niet. Maar ik heb op mijn werk 2 brandwonden opgelopen, 1 kleine en 1 groten, vocht erin, ging open, maar ik vond die pijn juist lekker, nu heb ik weer zin om die wonden open te maken, maar waarom? Ik wil nu helemaal niet meer dood. Ik wil blijven leven, ik kan mijn vriend niet missen. kan iemand me helpen?
__________________
i'm only just a little girl who asking you to love her, please don't hate me, i tried to be a good girl, why can't i passed with flying colours???
|