Beschouwing maken

[T-ari-q]

Beste mensen,

Voor nederlands moet ik in mijn toetsweek een beschouwing schrijven over 4 boeken die ik dit schooljaar het gelezen. Ik mag alleen een kladblaadje met de namen en schijvers van de boeken erbij houden, voor de rest moet ik alles uit mn hoofd op gaan schijver.
Ik heb dit als voorbeeld genomen en wil dus zoiets gaan schrijven voor mn toets. Ik heb hiervoor 100 minuten.

Heeft iemand op- en/of aanmerkingen? Dingen die overbodig zijn, dingen die erbij kunnen of dingen die totaal niet in een beschouwing thuishoren?

Ik hoor het graag...

Mijn kladversie:

''In de loop van dit schooljaar heb ik 4 boeken gelezen. Over het IJ van Kees van Beijnum, De passievrucht Karel Glastra van Loon, het boek De kleine blonde dood van Boudewijn Büch en Lotte Weeda van de schrijver Maarten ’t Hart. De boeken waren in het algemeen vrij bekende boeken en zijn dan dus ook gemaakt door vrij bekende schrijvers. De manier van schrijven verschilde heel erg per boek en ook de opbouw van de verhaallijn was bij elk van de boeken anders. Ik zal ze gaan bespreken in de volgorde van lezen.

In periode I van dit schooljaar las ik het boek Over het IJ van Kees van Beijnum. Het is een verrassend boek dat je heel makkelijk meesleept in het verhaal. Mocht je eenmaal zijn begonnen met lezen, is het moeilijk om te stoppen. In dit boek word een moord gepleegd en het gekke is dat dit al binnen de eerste 20 pagina’s gebeurd. De daders zijn voor de lezer dan ook al gelijk bekend. Raar maar waar blijft het spannend. Je leest mee in een onderzoek naar de moord, terwijl je al weet wie de dader is. Kortom, een pakkend boek en zeker een aanrader.

Het tweede boek dat ik heb gelezen is De passievrucht van de schrijver Karel Glastra van Loon. Dit boek kwam in 1999 op de markt en werd al snel een bestseller. Er zijn al meer dan 334.00 exemplaren van dit boek verkocht en er is een verfilming van gemaakt. (Die overigens in 31 talen uitkwam!) Dit zegt toch al heel wat over het boek. En terecht! Een aanrader volgens veel lezers, blijkt uit recensies. Een duidelijke zinsopbouw, goed te volgen verhaallijn en een thema waarover je maar door en door wil blijven lezen.

De kleine blonde dood, geschreven door Boudewijn Büch las ik als derde boek dit schooljaar. Een meeslepend boek dat je echt aan het denken zet. Je leest over de treurige jeugd die Boudewijn heeft mee gemaakt, maar later ook over het leed dat hij op een oudere leeftijd te voorduren krijgt. Ik denk dat voor sommige mensen dit een tranentrekker is. Zoveel pech voor één persoon waarover je heel het boek leest. Dat zorgt voor een soort medeleven en je gaat het boek automatisch op een andere manier lezen.

Als laatste boek het ik Lotte Weeda van Maarten ’t Hart gelezen. Een mysterieus sfeertje hangt er in het begin van het boek. Een fotograaf fotografeert verschillende mensen uit een Zuid-Hollandse gemeente voor een fotoboek. Na uitkomst van dit boek gaan er verschillende mensen dood. De eerst vraag is of dit fotoboek daar iets mee te maken heeft of dat het gewoon pure toevalligheid is. Nadat de fotograaf ook bij verschillende ongelukken betrokken raakt, denkt hij dat hij ten dode is opgetreden. Het boek blijft spannend tot het einde, door de mooie opbouw van de zinnen in het boek.

Nu ik alle vier de boeken heb gelezen kan ik concluderen dat er veel verschil zit in de opbouw, in de inhoud en in de manier van schrijven. Elk boek heeft dus daadwerkelijk wel iets met de dood te maken, maar alle op een geheel andere manier. In sommige gevallen moord, en andere gevallen gewoon door ouderdom of ziekte. Het steeds maar weer over hetzelfde onderwerp lezen was hierbij dus niet zo heel erg. Het werd goed afgewisseld en dat maakt deze boeken bij elkaar een goede combinatie.''

bij voorbaat dank