Ik heb dit ook gehad (en nu soms nog wel eens) en het is echt heel vermoeiend. Bij mij is het ontstaan doordat ik erg veel last van mijn maag&buik had en daarop reageerde mijn keel door als het ware te proberen te voorkomen dat er nog meer eten naar binnen kwam. Dan kneep mijn keel idd samen en bleef het eten hangen (of zo voelde het althans). De eerste keer dacht ik echt dat ik stikte en dat was heel eng. En langzaam maar zeker ontwikkel je dan een slikangst. Je komt dan natuurlijk in een vicieuze cirkel terecht; want op een gegeven moment is het
juist door de angst dat je keelspieren samenknijpen en het eten blijft hangen. Die cirkel moet je proberen te doorbreken en dat is waarschijnlijk ook wat je bij je therapie doet..
Wat mij in ieder geval hielp was om telkens in mijn hoofd te herhalen dat slikken iets volkomen normaals en natuurlijks is. Iedereen doet het, de hele dag door! En het is grotendeels een reflex. Alleen het eerste gedeelte van het slikproces (het eten naar achteren in je keelholte verplaatsen met je tong) doe je bewust. Maar als je er teveel bij nadenkt, gig het bij mij vaak fout. Dus je kunt misschien proberen om jezelf af te leiden tijdens het eten?
Mijn ervaring is ook dat je jezelf steeds verder moet 'trainen'. Begin bijv. met een glas water. Als je dat heel snel achter elkaar opdrinkt, heb je gewoonweg geen tijd om je te verslikken. En als je water weg krijgt, kun je ook vla proberen. En daarna misschien aardappelpuree of zoiets.
Verder vond ik het fijn om in de buurt van iets of iemand te eten, zodat, mocht ik me verslikken, iemand me kon helpen. Later probeerde ik dan om ook alleen te eten, of in het midden van de kamer. Je moet jezelf dan bewust helemaal ontspannen en in je hoofd houden dat het eigenlijk gewoon ónzin is, dat het 'maar' een angst is en dat je best kunt slikken.
En wat Etmakas ook zegt; zoek uit welk eten je gemakkelijk weg krijgt. Ik word vaak ziek van brood en daar reageerde mijn keel dan ook het sterkst op. En de eerste keer dat ik me zo heftig verslikte, at ik pizza en ik merk dat ik dat nog steeds een beetje eng vind om te eten. In het begin deed ik dat dan ook niet; nu wel en dat gaat eigenlijk best goed! Je kunt er namelijk helemaal overheen komen; onthoud dat ook vooral!
Oh, en nog één dingetje. Ik heb ooit op een site het verhaal gelezen van iemand die dit ook had en daarvoor naar een logopediste ging. Hij/zij kreeg de tip de keelspieren te trainen door heel bewust de slikbeweging te maken: met de tong tegen de voortanden en dan een soort golfbeweging maken met de tong. Dat moest hij/zij een paar keer per maaltijd doen en op die manier het steeds iets opbouwen. Dat zou je misschien ook kunnen proberen? Bij mij werkte dat wel goed. Je zou zelfs nog zelf eens bij een logopediste kunnen informeren...
Sterkte ermee iig