Meisjes van ongeveer 14 praten nu eenmaal veel, ook over problemen. Als je daar heel veel achter zoekt, dan denk je te groot na over iets kleins. Mensen zijn altijd anders bij anderen. Je docent op school is een heel ander persoon dan thuis bij het eten, een boxer is in de ring heel anders dan op een feestje, en meisjes zijn alleen bij een jongen anders dan bij vriendinnen.
Friendzone kom je meestal terecht als je net wat te lief bent, altijd alles wel wil doen, overal ja op wil zeggen: puur om goed voor te komen ook als haar verzoeken eigenlijk onredelijk zijn (een ander zonder interesse in haar zou het niet doen). Dan wordt je inderdaad meer het lieve broertje dan een potentieel vriendje.
Als ze aandacht bij je zoekt zou ik daar op dit moment niet bang voor zijn, als je het wel zou zijn zoekt ze vooral je aandacht als er iets zwaars getild moet worden, haar computer kapot is, ze moeten weten hoe laat de bus/trein gaat of te lui is om zelf iets bij de cantine te kopen.
Of ze je leuk vind, tjah, dat is dan weer lastiger. Spreek je haar buiten school? Zo ja, pakt ze je dan vast, hoe dichtbij komt ze precies, is ze genoeg op haar gemak om bij wijze van met haar voeten op de bank te liggen (en tegen jou aan?). Het zijn wat kleine dingetjes en voorbeeld, maar ik denk dat het het beste is als de tijd zich vorderd en jezelf wel merkt hoe het loopt.
Waarschijnlijk is het wel zo, dat er een moment komt, misschien over weken, misschien over maanden, dat je toch heel eng aan haar moet gaan vragen hoe het zit. Vaak durven mensen dat niet, zij zal het ook niet durven, beiden laten jullie wel eens iets merken, maar de ander heeft dat nooit door. Echt vragen durf je het niet, want als je 'nee' te horen krijgt verpest dat alles, en mensen horen niet graag nee, en vergeten dan hoe tof de ja zou zijn.
|