Alvast...

[Eend]

Vergeef me voor je pijn,
voor je verdriet en gemis.
Je hoeft het niet te begrijpen,
Ik vraag slechts om vergiffenis.

Vergeef me voor je wanhoop,
voor je onmacht en je slechte zicht.
Maar lief, het komt niet meer goed met mij,
en leven is nog altijd niet verplicht.

Vergeef me voor je tranen,
voor je angsten en je treur.
Ik zeg het maar even tegen je lief,
want ik weet; Ooit sluit ik de deur...

*knuffiej*

Eendjuh

*grom* Dies herkenbaar.

Vind het een beetje jammer van die laatste regel, want dat is meer zo eentje om het goed af te sluiten. In mijn ogen althans.

Ennehm..Blijf volhouden, want het komt nog wel goed met jou

[John-17]

het ritme is niet overal helemaal lekker, maar ik vind het toch erg mooi. Mooi tricolon van 'vergeef me', je voelt echt de *herkenbare* wanhoop. Opzich is het depressief wat je zegt, 'en leven is nog altijd niet verplicht', 'Ooit sluit ik de deur...', maar er blijken ook zeker positieve dingen uit het gedicht! Je heeft in ieder geval aan dat je geeft om gevoelens van andere mensen! Als dat gevoel er nog is, weet ik zeker dat het goed gaat komen hoor!! *knuf*

[Eend]

Dat gevoel voor anderen is heel sterk hoor, maar ik heb iets waardoor ik in de toekomst enorm veel problemen zal gaan krijgen en daar slaat t gedicht op, hijs voor mn beste vriend geschreven, die ik hem dat laatst had verteld...