Ik zat net eens tussen mijn oude schriftjes enzo te bladeren, en kwam wat gedichtjes tegen...laat ik ze eens posten (en sorry als je ze al eens hebt gelezen)
13/14 jr:
Langzaam
Langzaam word ik blind,
en sluit ik mijn ogen tot een spleetje.
Ik weet precies wat je doet en weet je,
het maakt me echt niet zoveel uit,
zolang ik je maar in mijn armen sluit.
Maar langzaamaan glijd jij uit mijn armen,
gaat je hart zijn eigen weg.
Van mijn pad geraakt en haar vermaakt,
en het maakt niet meer uit wat ik zeg.
Langzaamaan, nog sneller,
verlies ik je een beetje.
en eigenlijk maakt het me niet uit,
want ik geef om je, weet je..
10/11 jr:
Verliefd zijn
Ik denk dat het een boom is,
die soms dood gaat en soms bloeit
Ik denk dat je hem kunt beklimmen,
en soms er over groeit.
Soms denk ik dat het bladeren zijn.
Want die vallen en waaien weg.
En liefde doet soms ook pijn,
als je het niet hardop zegt.
En soms hoop ik dat liefde overgaat,
Want verliefd zijn doet pijn.
Dat zegt iedereen die verliefd zijn haat,
en de ander vind het fijn.
15 jr:
Testament...
Mijn boeken zijn voor jou,
zodat je weet wat ik heb gelezen
Zodat ook jij de waarheid ziet,
En ermee mag leren leven.
Mijn muziek is voor degene
Die het kan horen, stille klanken
Die mij geborgenheid brachten
In de stilte van de nacht.
Mijn kleren zijn voor degenen
Die in mijn schoenen had willen staan
Die mijn kleren passen kan
Want ik trek ze niet meer aan.
Maar mijn herinneringen zijn voor degene
Die nu afscheid van je neemt
Want mijn herinneringen zijn voor eeuwig
Herinner mij maar.
Zo mooi....
Zo mooi ,zo gewoontjes
Zo fris, zo normaal
Zo lieflijk,zo zorgzaam
zo vreselijk brutaal
zo aardig en makkelijk
zo nieuwsgierig en lief.
Zoals je nu bent wil ik je houden
zoals je nu bent wil ik van je houden,
Zo heb ik je lief.
16 jr:
(Mijn meest persoonlijke & lievelingsgedicht)
Winterkou...
Winterkou, en naakt sta ik
In de schaduw van het leven
Om bevroren in de sneeuw
Het laatste beetje weg te geven.
Leeg was ik al dankzij jou,
en nu is al mijn hoop bevroren
In de winterkou.
Winterkou, ik staar naar boven
naar het eindeloze grauw,
Vastgevroren aan het leven
Vastgevroren aan mijn hoop op jou.
Leeg ben ik altijd al geweest
Maar toen jij me verliet
Misschien wel het meest.
Winterkou, en hier ben ik,
Vastgevroren aan de grond
die me bracht en nu komt halen
Die niet wist dat ik bestond.
Leeg was allemaal wel
Misschien te langzaam of te snel,
Winterkou, en ik denk aan jou.
Dat was mijn oude doos wel zo'n beetje...
Ps: Ik denk erover een nieuwe bundel te maken, enig intresse voor?
(Sorry dat het zoveel is wat hierboven staat)
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|