Van je ouders kun je leren!

[dystopia]

N.a.v. deze post bedacht ik me dat dat karaktertrekje tussen ******** en z'n vader overeen kwam.

Mijn stelling: Niet-biologische ouders even buiten beschouwing gelaten. Meestal lijk je niet op alle2 je ouders evenveel maar lijk je op 1 van beide het meest. Als je ziet wat je ouders goed en juist niet goed kunnen, waar je je aan ergert bij hen en waar je juist waarde aan hecht dan kun je daar van leren. Leren hoe jij je in zulke situaties voor zou doen. Leren wat jij eraan zou verbeteren. Dat kan je persoonlijkheid versterken en daardoor kan het meer geluk opleveren.

Comments, Thoughts? I don't bite!

[Jalissa]

Van je ouders kun je niet alleen leren, je leert ook van ze.
Bewust en onbewust.

[light fighter]

denkt even heel diep na

komt tot de conclusie dat het klopt. je leert van ze hoe je je behoort te gedragen, maar als je je aan bepaalde dingen irriteerd doe je dat juist niet op hun manier maar ontwikkel je daar een eigen manier voor.

ja het klopt.

Ps dystopie sorry dat ik het nog een keer in andere woorden neer zet maar ik snapte er niks van dus vandaar.

[dystopia]

Naast het onbewuste bedoel ik dat je hier ook juist bewust van kunt leren door zoewel kleine als grote gebeurtenissen en karaktertrekjes ed. te bestuderen.

[Quiana]

Ik denk dat je voor een deel wel gelijk hebt,
mja, volgens mij neem je dingen eerder over,
ga je dezelfde richting op.
Stel, ff heel simpel:
Mama doet lippenstift op. Kim (ikke dus ) wil dat ook,
want mama is haar grote voorbeeld.
Dan leer je er in feite niks van toch..?
of begrijp ik t nou verkeerd?

[edit]

dystopia schreef:
Naast het onbewuste bedoel ik dat je hier ook juist bewust van kunt leren door zoewel kleine als grote gebeurtenissen en karaktertrekjes ed. te bestuderen.

Mijn vader was/is alcoholist, heb ik altijd de pest aan gehad.
Daardoor let ik heel goed op waar mn
grenzen met drank zijn, durf ik ook
niet echt dronken te worden.
Mja, heb er wel een zwak voor, als iemand
me iets aanbied sla ik dat ook haast nooit af.
Naja, agressief was hij ook, snel slaan ed.
Dat kan ik iig niet doen, hoop ik ook nooit te kunnen.
Mn moeder was zwaar depressief,
automutileerde en heeft wel meer dingen gedaan.
Een paar dingen daarvan heb ik overgenomen,
ben ik in meegesleurd, maar sommige dingen
die zij heeft gedaan zorgen er juist voor dat ik t niet doe.
Je hoeft er dus niet van te leren,
t kan je ook slecht beïnvloeden.

Betamethason schreef:
die zij heeft gedaan zorgen er juist voor dat ik t niet doe.
Je hoeft er dus niet van te leren,
t kan je ook slecht beïnvloeden.

Dan leer je er toch ook van? Dan leer je wat je niet wilt.

[wicce]

ik heb vaak bij mijn ouders iets van "dat zou ik nou ietsje anders aanpakken" of juist het tegenovergestelde. Ik vind dat mijn moeder mij ontzettend goed heeft opgevoed, natuurlijk beetje raar om te zeggen, maar het is erg bewust gegaan. Ik heb daar zeker weten veel van geleerd. Heb erg veel inzicht in emotie gekregen zeg maar. Ik lijk ook veel op mijn ouders, we zijn allemaal een beetje agressief, je erft altijd karaktereigenschappen van je ouders. Ik denk dat karakter niet zo snel te veranderen valt omdat het een beetje onder dezelfde rubriek staat als emoties. Ik ben er fel tegen om je emoties te onderdrukken. dus als je zoiets aan je ouders ziet zou ik niet zoiets hebben van: o dat zou ik veranderen of wat dan ook, ik zou eerder iets hebben van: zo zit diegene in elkaar en daar moet zij of hij zo mee om leren gaan dat het andere niet kwetst. of zichzelf kwetst.

[nogwatjuh]

k heb wel wat geleerd van mn ouders maar of ik hier nu blij mee moet zijn??
- mn vader sluitte mij en mn broer vroeger altijd op in de douche> ik sluit mezlef altijd opop mn kamer enzo, k bewaar die sleutel ook met mn leven
-als mnvader vroeger kwaad was ging hij keihard schreeuwen> heb nu een kutstem en ga altijd schreeuwen als k kwaad word, kan gewoon nie rustig blijven
- mn moeder ging altijd mert dingen gooien als ze kwaad was> ben bijna het huis uit gezet omdat ik alles kapot had gemaakt in woude aanval
- mn vader heeft me vroeger altijd verboden te huilen> k kan niet meer huilen.
- mn broer en mn vader zijn al mn hele leven bezig mij te vertellen hoe zielig zij wel niet zijn en hoe erg ik me aanstel> ik durf geen zelfmoord te plegen omdat ik vind dak me aanstel, durf hierom ook geen hulp te zoeken
- mn broer scheld me uit bij elke opmerking die ik maak > durf nix meer te zeggen tegen anderen
tja, van je ouders moet je het hebben he?
mag je mij nu even vertellen wat ik hiervan heb geleerd... want ik zie nix dat nuttig is.. alleen maar slchte invloeden..

[Quiana]

Leonoor schreef:
Dan leer je er toch ook van? Dan leer je wat je niet wilt.

K wil t geen leren noemen..
Tis meer afschrikken denk ik, voor mij bewijzen dat ik sterk ben.

Mja, ik kijk ook wel meer naar de negatieve dingen..
Misn heb ik wèl een hoop dingen geleerd van ze. :\

[Denise84]

natuurlijk leer je van je ouders, je leert van heel je omgeving, van alle situties die je meemaakt.
Maar je ziet ook vaak dat als je opgevoed bent met schreeuwende ouders of ouders die (regelmatig) een tik uitdelen, diegene dat zelf later bij zijn/haar eigen kind(eren) ook doet. Deze zal dit dan wel een goede manier van opvoeden vinden, heeft er zelf mee leren leven. Maar het wil dus niet zeggen dat je altijd het goede leert!

dystopia schreef:
N.a.v. deze post bedacht ik me dat dat karaktertrekje tussen ******** en z'n vader overeen kwam.

Ik ben inderdaad in veel opzichten als mijn vader.

1. We hebben beiden onze momenten waar we dingen zeggen en / of denken, waar anderen spontaan over hun nek van gaan (buien waarin alles volgens 'principes' gaat en het menselijke / relationele aspect niet meer telt).

2. We voelen ons beiden regelmatig alleen. Mijn vader is dan wel extrovert en kan prima met mensen omgaan, maar verzuimt dit na enkele keren als het niveau te laag is voor hem. Alleen bij zakelijke contacten slikt hij dit weg, aangezien hij deze nodig heeft.

3. We zijn beiden egocentrisch, bekijken dingen eerst vanuit ons eigen standpunt en kwetsen mensen daarmee soms behoorlijk. Dit terwijl we ons aan de andere kant prima in anderen kunnen inleven, wanneer we dat bewust doen.

Zo kan ik nog uren doorgaan.

Er is echter 1 kenmerkend verschil tussen mij en mijn vader: ik besef mij deze dingen steeds vaker en probeer aan bepaalde punten te werken (met name 1 en 3). Bij hem zit het erg diep. Als je hem bovestaande punten voorlegt, zal hij je recht in de ogen kijken en zeggen "wat is daar mis mee dan?"

Ghe, ik kan het zelfs invullen voor je:

1. In veel situaties benadeel je jezelf door steeds met anderen en hun falen rekening te houden. Het leven is te kort daarvoor.

2. Tsja, wat moet ik dan ook met zulke mensen? Mijn tijd verdoen? Dan kan ik net zo goed thuis een filmpje kijken, is ook tijdverspilling, maar ik vermaak me er tenminste bij.

3. Ja, en? Dat is gewoon een gezonde menselijke eigenschap. Als mensen zich in mijn optiek onredelijk gedragen ten opzichte van mij laat ik ze dat weten ook. De reden voor hun gedrag is daarbij niet relevant.

[Gothic]

Ik lijkt het meeste op mijn moeder, en daar baal ik gigantisch van. Ik probeer zoveel al die slechte eigenschappen te veranderen, of je het leren kunt noemen, ik vind het in ieder geval geen leren...

[kaatje in da house]

ik leer denk ik meer van de irritante gedragstrekjes van mn ouders dan van hun "wijze praat".
maar toch leer je dan, want ik leer dan precies wat ik later anders wil doen en hoe ik later niet wil worden.

K.G.

Ik begin mijn vader steeds beter te begrijpen.

[dystopia]

******** schreef:
Ik begin mijn vader steeds beter te begrijpen.

Jezelf daardoor ook?

dystopia schreef:
Jezelf daardoor ook?

Ja.

Ik heb niet meer zoveel trek te veranderen nu. Het maakt niet uit hoeveel moeite ik doe naar idealen te streven, ik blijf toch mezelf en het is misschien beter dat te accepteren.

Mijn pa is zo door zijn ervaringen met mensen. Ik ook.

[Sask!a]

Inderdaad, van mijn ouders leer ik hoe ik niet wil worden!

dystopia schreef:
N.a.v. deze post bedacht ik me dat dat karaktertrekje tussen ******** en z'n vader overeen kwam.

Mijn stelling: Niet-biologische ouders even buiten beschouwing gelaten. Meestal lijk je niet op alle2 je ouders evenveel maar lijk je op 1 van beide het meest. Als je ziet wat je ouders goed en juist niet goed kunnen, waar je je aan ergert bij hen en waar je juist waarde aan hecht dan kun je daar van leren. Leren hoe jij je in zulke situaties voor zou doen. Leren wat jij eraan zou verbeteren. Dat kan je persoonlijkheid versterken en daardoor kan het meer geluk opleveren.

Comments, Thoughts? I don't bite!

Klopt zeker weten. Ik lijk het meest op mn moeder, vooral in koppigheid, en manier van boos worden etc. Dit leidde heel vaak tot ruzies en botsingen, maar door haar reacties kon ik idd leren en zo de mijne verbeteren. Nu gaat het een stuk beter en botsen we niet meer zo.
Ook in andere dingen waarvan ik merk dat ik net zo reageer als mn moeder, probeer ik dat aan te passen als het negatief is enzo.

Mja, mee eens dus

[JJzD]

ik lijk heel erg op me pa.

maar juist omdat we zo erg lijken kan ik niets van hem leren, want ik heb geen enkel inzicht in hem
99% van de mensen kan ik na 3 gesprekken voorspellen en na een 10 tal een psychologisch profiel van maken waar anderen 15 jr over doen

nu ik denk wat voor eigenschappen mijn pa heeft of hoe hij dan en dan hoe zal reageren??
geen enkel idee
en ik heb met hem 18 jr in 1 huis gewoond, en meestal een niet erg vijandelijke relatie gehad
hoe kan het dat ik niets van hem weet??
en ben ikzelf ook zo moeilijk??
die signalen krijg ik wel van iedereen (wij weten niets van jou/vraag niet zoveelik weet niets van jou/stageof school die totaal geen hoogte van me krijgt/ vrienden met extreme mensenkennis die elke keer verbaasd staan)
hmmmmz
nog maar iets om aan te werken