pluis van hart

[ratsja]

Ik kan kijken,
staren.
De wereld bekijken vanuit andere ogen,
buiten mezelf stappen,
of verbergen.

Maar;
dit onbespaard leed
spint zich een kleed
als een deken van geel satijn.
Vouwt ze zo dan om mij heen
en versterkt de pijn.

Een innig wevend ziel,
geen stof of deken,
pluis van hart, licht op.

Stuifstijgend
en toch niet zwijgend.

Tere ziel nou toch,
zo ineens verloren
kwijtgeraakt,
maar nu
in het echt.

[iamre18]

Ja, ik vind hem mooi. Loopt goed en mooi verwoord!

X

[ratsja]

iamre18 schreef:
Ja, ik vind hem mooi. Loopt goed en mooi verwoord!

X

dank je, ik dicht niet veel meer, maar soms komt er iets uit, ligt ook aan mijn stemming en of ik wel zin heb om te schrijven