Teleurgesteld

[Snippie]

....voor de zoveelste keer teleurgesteld in de hulpverlening. Ik zou naar kamertraining gaan en van daaruit naar een Riagg toe. Bij de kamertraining zeggen ze dat ik moet wachten en het is steeds een probleem met hoe het rond komt. Bij de Riagg zeggen ze dat ze niks kunnen beginnen omdat ik nog niet in die woonplaats woon.
Hoe het intussen met mij gaat? Slecht...ik stort helemaal in. De energie die ik nog heb steek ik in school, maar ook dat wil de laatste tijd niet meer. Thuis worden de ruzies alleen maar erger waardoor ik bijna niks meer durf te zeggen uit angst. Ik krijg geen echte liefde van mijn ouders, en mijn vader al helemaal niet. Je kan bijna zeggen dat hij mijn vader niet is want zo gedraagt hij zich, behalve als er ruzie is natuurlijk dan besta ik weer wel. Daarnaast wil ik een kind, van mijn 15de al. Nu is het twee jaar later en verlang ik er echt naar. Ik wil laten zien dat het kind gewenst is, ik wil het aandacht geven en vooral liefde. Mensen aan wie ik het verteld heb reageren geschokt. 17 en dan al een kind willen, een schande vinden zij.
Ik weet niet wat ik moet doen alle problemen worden teveel. Ik ben bang, bang voor vandaag, voor morgen. Ik weet niet hoelang ik dit nog vol houdt. Ik ben op.....!

[Eend]

Snippie schreef:
*tekst*

Dit is typisch de hulpverlening weer. Ook een stukje waar ik zo enorm kwaad om kan worden. Het gaat hier om regio en/of woonplaatsen. Als je in je eigen woonplaats behandeld kan worden, dan nemen ze je daar buiten niet eens aan vaak. Tenzij er een heel complot gesteld wordt (dat hebben ze bij mij gedaan).
Het beste voorbeeld is wat mn psych me gaf. Met een gebrokenbeen kan je zo overal terecht, overplaatsing is ook prima, maar zodra je in een instelling oid beland heb je dat dus niet. Hulpverlening zuigt op dat punt enorm, maar het ergste is nog, je kan er zo weinig aan doen
Het is kut meis
Misschien een andere instelling proberen?

Liefs

Eendje

[Snippie]

Hoi eendje,

ja het heeft inderdaad met regio te maken, slaat nergens op! Ik kan in lelystad op kamertraining maar dan moet ik daarna ook in lelystad wonen. Doe mij dan liever maar zwolle, maar dat gezeik duurt al vanaf mei dit jaar. Riagg is overigens niet iets wat ik zelf wil maar wat men verstandig lijkt. het is inderdaad klote als ik dat zo even mag zeggen.

Groetjes karina

[Eend]

Snippie schreef:
Hoi eendje,

ja het heeft inderdaad met regio te maken, slaat nergens op! Ik kan in lelystad op kamertraining maar dan moet ik daarna ook in lelystad wonen. Doe mij dan liever maar zwolle, maar dat gezeik duurt al vanaf mei dit jaar. Riagg is overigens niet iets wat ik zelf wil maar wat men verstandig lijkt. het is inderdaad klote als ik dat zo even mag zeggen.

Groetjes karina

Jah, ik heb het ook gehad.
Ik had een crisisopname in Dordrecht. Ik had dara in 3,5 week echt een veilig plekje kunnen opbouwen (das heel wat voor mij), maar toen konden ze me niet meer verder behandelen, omdat ik al in mijn eigen regio op de wachtlijst stond en dan mochten ze me niet meer houden.
Zo kwam ik twee maanden zonder hulp (kwas zo suicidaal als de pest) en toen werd ik opgenomen in Den Haag. Nah, ik rada het je af om daar oooooit heen te gaan. Veel te streng allemaal.
Daar ben ik ook weggelopen en zo.
Nadat ik naar huis mocht hebben we er voor gevochten dat ik mn behandeling in Dordt zou krijgen en die heb ik uiteindelijk ook gekregen

[kleine wicca]

Hej Snippie,
klooote dat et zo slecht gaat en dat de hulpverleninge dat niet goed kan opvingen enzo, echt vreemd hoor, sommige dingen kloppen hier echt niet. maareuh........je had zelf toch die 11 tips om beter met je depressie om te gaan hier op t forum gezet? of was jij da nie? (sowwie, heb et wel gelezen, maar is ff geleden )
ik weet wel hoe et voelt, da was vorig jaar bij mij, anuit school hadden ze wat voor me geregeld, maar daar ben ik me uiteindelijk alleen maar slechter door gaan voelen.......maf maf
en wat je "kinderwens" betreft: tuurlijk is dat geen schande, ik heb et ook best wel. Denk dat het te maken heeft met dat je een kindje hebt helemaal van jou (ja en je partner duh) is dat je kan opvoeden, waar je al je liefde, zorg, tijd en ALLES aan kan geven en dat uiteindelijk ook van jou zal houden. na jah that's all, succes met de maffe hulpverlening, en heel veel sterkte ensow......

kop op meid!!!

[Droomvlucht]

Hoi meis,


Jammer da t zo slecht gaat in de hulpverlening, maar k moe zeggen dat ik t op dit moment wel herken..

Ik ben eind augustus gestopt met dagbehandeling (mjah was sow eigenwijs om perse naar school te willen etc etc)..
en vanaf toen sta ik intussen op de wachtlijst voor psychotherapie.
Bij mn psychiater kom ik alleen nog eens in de maand voor medicatie controle...
In de tussentijd is het een stuk slechter met mij gegaan, en aant gaan.. en t enige waar k nog op trug kan vallen zijn mn vrienden.
Mijn ouders snappen me sowieso niet (weten altijd alles beter ensow, en tis heel vaak ruzie ensow).. maar goe...

hulpverlening kan me bes wel de bomen in...

Je kinderwens hoef je je btw nie voor te schamen ofzow... k vin het heel begrijpelijk..
Je krijgt zelf weinig aandacht, en wilt een kind om daaraan te laten zien dat jij niet zoals je ouders bent...


K weet nu ff niet zo heel veel zinnigs te typen ensow..
sorry daarvoor

k hoop dat het snel wa beter met je gaat..

Liefz

Lau.

[Snippie]

Hoi Eendje,

Jah, weer een triest verhaal over de hulpverlening. Als ze hulpverlening zijn waarom doen ze hun naam er niet eer aan?
Jammer dat je met zo´n omweg je doel moest bereiken, gelukkig heb je hem (uiteindelijk) bereikt.

* Ik ga geen kamertraining meer doen waarschijnlijk omdat de school heeft gezegd dat ze studentenhuisvestiging hebben ik kan er na de vakantie pas achteraan! Ik ben benieuwd

Groetjes karina

Hoi kleine wicca,

Ja dat klopt dat was ik, maar ik baalde hier wel even van. Ik ben er nu van afgestapt en ga geen kamertraining meer doen omdat ik wat nieuws heb, zie antwoord eendje.
Tjee rot voor je maar mag ik je iets vragen, hoezo ben je daar kutter door gaan voelen? Of is dat te persoonlijk?
Ja ik weet het ik heb zelf weinig liefde gehad en geen ´echte´ jeugd gehad. Ik wil het denk ik ook omdat ik iets heb van mezelf om van te houden en ik voel me niet echt een kind meer.

Groetjes karina

Hoi aragnabite,

Tjee meis, echt klote voor je. Ik wed dat heel veel mensen in de hulpverlening teleurgesteld zijn. Ik wil het graag aankaarten maar mijn ouders zeggen dat ik dit niet moet doen en wat dan? Het zo door laten gaan? Klote dat er veel ruzie is thuis, ik weet hoe je je voelt.

precies....en daar komt bij ik voel me geen 17.

Het gaat nu al beter ik heb iets anders gevonden meer info daarover check bij het antwoord wat ik gegeven heb bij eendje.

Groetjes karina

Hoi Karina,

hoe dat met hulpverlening gaat is inderdaad echt belachelijk, mijn moeder is daar ook al tegenaan gelopen. Ook met hoe het vergoed wordt enzo. Zij had bepaalde therapie nodig, maar die werd niet vergoed, terwijl elke andere therapie waar ze geen reet mee zou opschieten wel werd vergoed. Degene die het zou geven is namelijk niet aangesloten bij iets in onze regio ofzo, terwijl zij degene is die degenen die die therapie hier geven heeft opgeleid. Nou ja, het is heel ingewikkeld allemaal, maar erg vervelend is het wel! Er moet toch echt eens iets aan gedaan worden eigenlijk!

Over je kinderwens. Ik kan me heel goed voorstellen dat je dit graag wil, jij wil jouw kind geven wat je zelf hebt gemist. Maar bedenk je alsjeblieft een aantal dingen. Naast liefde heeft een kind namelijk meer dingen nodig.. Een kind heeft heel veel spullen nodig, kost heel veel tijd en heeft veel aandacht nodig. Wat heb je een kind precies te bieden zo op je 17e zonder vaste baan. Als jij jouw kind echt zo'n prachtleven wil schenken, zorg dan dat je sowieso eerst alles met jezelf hebt opgelost en echt lekker in je vel zit. Mijn moeder heeft dit jarenlang niet gezeten, en ik kan je vertellen dat dat als kind een van de ergste dingen is om mee te maken.

Probeer een kind in je achterhoofd te houden als drijfveer om je problemen op te lossen, je school goed af te ronden, een goede baan te krijgen. De liefde in jou blijft er altijd om te geven aan een kind, dan lijkt het me toch beter om eerst te zorgen dat je meer te bieden hebt dan alleen dat.

Besef je ook dat een kind hoe dan ook nooit jouw problemen op zal lossen.. Het zal niks veranderen aan al het andere vervelende in jouw leven, een kind is geen oplossing op zichzelf, maar een verrijking van je leven. Een geschenk..

Dat wou ik in ieder geval even kwijt, heel veel sterkte verder!

[Snippie]

Hoi Dusjcrib,

Ja, das echt flink klote. Waarom moet er nou zo´n stomme regiogrens zijn?
Gelukkig hebben ze voor school wat voor me geregeld (meer info hierover kijk bij het antwoord dat ik gegeven heb bij eendje.

Ja, inderdaad daarom weet ik ook dat ik moet wachten. Ik ben er gewoon nog niet klaar voor. Net als wat jij zei je moet eerst zelf je boeltje op orde hebben. Dit weet ik ook twee jaar en daarom heb ik ook gewacht. Ik weet dat het beter is voor het kind en daarom wacht ik ook tot ik een eigen leven heb opgebouwd. Nee ik weet ook dat een kind mijn problemen niet kan oplossen, dat zou niet eerlijk zijn, en dat wil ik ook helemaal niet. Ik wil geen kind zodat mijn problemen zomaar weg zouden zijn want dat is nonsens, dat gaat niet. Net wat jezelf zegt een kind is een geschenk, het mooiste geschenk wat er is zelfs! Maar ja ik denk, hoe moeilijk ook, dat ik toch maar een paar jaar wacht om wille van het kind.

Groetjes karina