Ik heb vaak buien dat ik gigantisch schaggerijnig ben, iedereen afsnauw en dat ik vervolgens in huilen uitbarst. Dan praat ik weer met m'n ouders en is het weer een tijdje goed, maar na een paar weken is het weer raak. Vaak heb ik ook dat ik mezelf te dik vind (wat eigenlijk helemaal niet zo is) en ik heb dan echt een hekel aan mezelf. Ik ben ook een gigantisch gevoelig persoon en begin ook echt om alles te janken. Nou gaat het trouwens wel al een hele tijd goed. Maar m'n ouders vinden dat ik met een psycholoog moet gaan praten. Wat denken jullie, is dit nu eindelijk het eind van m'n pubertijd

(ik ben zeventien) of ben ik echt zo'n ontstabiel persoontje die 's met een psycholoog moet gaan praten... Ik weet namelijk niet echt wat de oorzaken van die buien zijn!