Wie wil mij helpen? DRINGEND

[berteltje]

Eergisteren is er een meisje van mijn school
doodgedrukt tussen twee bussen. Dit heeft mij heel erg aangegrepen, omdat ik haar wel kende, omdat we zo´n kleine school hebben.
Er komt nu waarschijnlijk een album waar je iets kan zetten als je wil. Ik zou er graag een mooi gedicht in willen zetten over haar ongeluk of haar dood, maar het moet niet direct op haar slaan omdat dat moeilijk is voor haar ouders zeg maar. Omdat ik haar wel kende, vind ik het heel moeilijk om hier een beetje een objectief gedicht over te schrijven. Zou een van jullie dit voor mij willen proberen. Je kan me ook meelen kimry_sipma@hotmail.com
Alvast bedankt

[berteltje]

Ik zit op het Praedinius Gymnasium in Groningen.
Ik zou juist graag willen dat iemand anders het schrijft, omdat het dan iets objectiever is. Het moet niet direct over haar gaan, het zou ook over een ander persoon kunnen gaan. alleen de situatie moet herkenbaar zijn, omdat ik er wel bij betrokken ben, is dat voor mij moeilijk. Zou je het toch willen doen?

[berteltje]

meelen graag.
Was het inderdaad het ongeluk waar je over gehoord had?

[ratsja]

ik las het vanmorgen in de krant....damn
heel veel sterkte

dat zoiets moet gebeuren

[ratsja]

jou te missen,
is als een roos
die sluit
enkel splinters van pijn
splijten in mijn ziel
een nooit te vergeten herinnering
altijd dit gevoel
een traan, ik huil
ik ween
jij...
jij ging heen

[ratsja]

als wind waait,
waaien
mijn gedachten mee,
over land en
over zee
langs gletsjers
en over diepe dalen
om mijn geluk te halen
over bergen en zeeen
zoals vroeger
laten we dan samen rennen
de heuvel op
over het groene gras
in de brandende zon
vonden wij geluk
de lucht was blauw
en de nacht zo zwart
onder die maanlichtschaduw
blijf
ik aan je denken
jij bent in de hemel
heel ver weg
ik bid

[ratsja]

met mijn hand
schets ik mijn verbeelding
tot werkelijkheid,
waar muren van wind
mijn stilte even doet doorbreken
zie ik hoe het tweeduister
mij bedekt in het zilver
dan zal ik wachten tot mijn dekmantel
de roes ontstijgt
ontwaak ik uit mijn duister
en ontlokt mijn binnenste weer verdriet
maar dan
slaan jouw lieve woordjes
om mij heen
als een warme deken
dit om mij als geheel te verwarmen
en toch laat ik een traan
ik mis je

[ratsja]

is het een soort schaduw
die deze nacht bereikt
is het de wind in de bomen
het kille geluid in de lucht
niemand weet eigenlijk
waar jij heen bent gegaan
misschien naar het donker
maar dan wel alleen
enige herrinering
is dat plekje daar
die boom
het kruisje
waar de schaduwen liggen
van ons gebroken weggetje
die rouwtekens daar
zijn enkel
stille getuigen van
mijn verdriet


--------
deze iets veranderen misschien