Verlegenheid: wat eraan doen

[Kill me Ce soir]

Ik zit met een probleem zoals velen onder jullie waarschijnlijk
Ik ben enorm verlegen
Ik weet dat als mense mij echt zouden kennen ze me wel leuk zoude vinden, want er zijn 4 mensen die me echt kennen, en zij zeggen allemaal dat ze erg veel aan mij hebben, maar
ik kan gewoon geen vriende make, ikheb het er verdomd lastig mee
WAT oh WAT en HOE kan ek er iets aan doen !!!!!

jezelf dwingen toch te praten tot je het uiteindleijk jezelf neit meer hoeft te dwingen

Ik heb het ook, ben echt gigantisch verlegen...

Mezelf dwingen werkt niet super, ik word er helemaal gek van....

[Quiana]

******** schreef op 31-03-2003 @ 17:12:
jezelf dwingen toch te praten tot je het uiteindleijk jezelf neit meer hoeft te dwingen

Komt misschien wat raar over?
(mja, kweenie, als iemand zichzelf dwingt om te praten..
Denk dat dat vrij vreemd over komt. )


Probeer contact te maken met mensen
die je wel aardig lijken..
Ga naast diegene zitten, stel een simpele vraag..
'Vond jij dat ene proefwerk ook zo moeilijk?'
Heb je al een begin van een gesprek(je),
neem aan dat de ander niet spontaan wegloopt oid.

En hoe weten die andere 4 mensen dan wel wie je bent?

[The0]

Betamethason schreef op 31-03-2003 @ 17:14:
En hoe weten die andere 4 mensen dan wel wie je bent? [/B]

Misschien doordat ze die bij 'toeval' heeft ontmoet, of bij haar in de klas zitten oid..

Ontopic: Lijkt mij inderdaad een goed id om gewoon wat te oefenen. Mensen zullen je sneller begrijpen dan je denkt, en zullen (zoals al gezegd) vast niet zomaar weglopen..

[Quiana]

The0 schreef op 31-03-2003 @ 17:34:
Misschien doordat ze die bij 'toeval' heeft ontmoet, of bij haar in de klas zitten oid..

Ik bedoelde, hoe kennen die mensen jou echt?
(qua karakter, van binnen.)
Snap ook wel dat ze zo mensen kan leren kennen.

[bassgirl]

heey ik ben ook heel erg verlegen, maar het is de laatste tijd een stuk minder geworden waarschijnlijk doordat ik werk.

want ik moet met de klanten meelopen en ze van alles uitleggen in het begin heel moeilijk toen werkte ik ook in een koffiehoek nu in de winkel als verkoopster en ik merk het zelf ook en krijg heel veel reacties dat ik veel minder verlegen ben.

denk dat je zoiets moet proberen.

Jacqueline

[***]

vooral niet uit de weg gaan, juist de confrontatie opzoeken
Ik had er persoonlijk ook best last van en ben daarom in de horeca gaan werken, veel contact met veel verschillende mensen. Komt je spontaniteit ten goede en je zal merken dat 't je straks veel makkelijker afgaat
Succes ermee!

*** schreef op 31-03-2003 @ 18:03:
vooral niet uit de weg gaan, juist de confrontatie opzoeken
Ik had er persoonlijk ook best last van en ben daarom in de horeca gaan werken, veel contact met veel verschillende mensen. Komt je spontaniteit ten goede en je zal merken dat 't je straks veel makkelijker afgaat
Succes ermee!

Ben ik dus ook van plan, om gewoon tussen de mensen te duiken op een plaatst waar ik wel móet praten...

[sublime]

goh heb ik even precies hetzelfde probleem... kwordt er vrij gek van, want ik heb dus ook dat ik 4 mensen in mn omgeving wel goed ken, maar evrder nooit nieuwe mensen leer kennen. tenminste, zelden.

en jezelf dwingen een gesprek te beginnen ofzo werkt niet echt. een paar jaar geleden ging ik mezelf 'dwingen' naar feesten te gaan waar ik bijna niemand kende, gewoon om over die angst heen te komen, maar dan klapte ik helemaal dicht... ben de laatste keer na een uurtje weer weg gegaan omdat ik me gewoon zo kut voelt...

en ik heb ook wel zoiets van in een winkel werken of in t cultuurcentrum ofzo is wel een optie, maar die eerste stap ik gewoon zó moeilijk... omdat je je dus allemaal rampscenario's in je hoofd haalt

heb hier op t forum wel een x een link gekregen over hoe een gesprek te beginnen enzo, heb er zelf nog niet écht iets aan gehad, maar ik zal m opzoeken, misschien dat iemand anders er wel wat aan heeft... (dat zoeken kan even duren, want we hebben net ene nieuwe pc en ben dus natuurlijk weer bestanden kwijt geraakt...)

[***]

sublime schreef op 31-03-2003 @ 20:23:

en ik heb ook wel zoiets van in een winkel werken of in t cultuurcentrum ofzo is wel een optie, maar die eerste stap ik gewoon zó moeilijk... omdat je je dus allemaal rampscenario's in je hoofd haalt

das een kwestie van even door de zure appel bijten, je moet er wat voor over hebben, met doorzettingsvermogen kan je ver komen
Ik zat destijds ook erg in over m'n sollicitatie, achteraf stelde 't niets voor. M'n naam en m'n leeftijd was genoeg, ik kon direct aan de slag

[Daantje_0705]

Ik had het ook heel erg, dat is nu wel minder behalve als ik in een andere taal moet praten. Bij mij helpt het om zinnetjes voor te programeren waarmee ik op mensen af kan stappen. Je hebt dan een beetje houvast bij het begin van een gesprek.