Ben weer even opgenomen geweest

[Eend]

Vanaf donderdag tot vandaag ben ik weer even opgenomen geweest om uit te rusten. Ik heb daarbij weer een dagboek bijgehouden en dat zet ik hier maar neer Ik heb alleen nog niks van gister en vanmorgen.

Liefs

Eendje

15 mei

Vandaag was een heftige dag. Het ging niet echt lekker met me sinds mijn broer me in elkaar geslagen had. Ik ging allemaal beelden zien en dingen horen. Ik had gister mijn psych een brief geschreven, omdat het niet meer ging. Ze had me maandag verteld, dat ze dacht aan uit huis plaatsing. Daar ben ik ook erg van geschrokken, dus vandaar die brief. Ik zat het begin van de middag op een telefoontje van haar te wachten, totdat een vriend me op het idee bracht om zelf te bellen.
Mijn psych belde me al snel terug en toen vertelde ik haar, dat het niet meer ging. Toen hebben we samen voor een korte opname gekozen. Ze zou eerst naar Dordrecht bellen, maar mijn behandelaar was niet bereikbaar, dus ze zou terug bellen als ze wat had gehoord.
Even later bleek er geen plek voor me te zijn. Mijn psych heeft toen naar een andere kliniek gebeld, waar ook geen plek bleek te zijn. We spraken af, dat ik morgen naar Dordt zou bellen om te kijken, of er dan wel plek was en anders zouden we bij die andere kliniek terecht kunnen.
’s Avonds ging ik maar gewoon trainen. De training was nog niet eens begonnen of ik werd weggeroepen, dat ik om half negen thuis moest zijn en dat ik toch naar Dordrecht kon, dus heb ik niet kunnen trainen.
Wat ik wel tof vind, is dat R. hier nog is. Ook heb ik haar oude prikbord waar zij spreuken op had gezet, dat ze zich onzichtbaar wilde maken en zo.
R. is me om een of andere vage reden nog steeds bijgebleven. Misschien om wat we samen op de afdeling mee hebben gemaakt.
Maar nu ga ik slapen, want ik heb enorme koppijn.

Liefs




16 mei

Deze dag zal ik echt niet snel meer vergeten. Hij was zo mooi, net een film.
Vandaag kwam R. bij ons op de afdeling. Toen ze me zag, zag ik even haar ogen stralen. Bij mezelf dacht ik nog: “Damn, wat is die verandert!”
Ze was van dat bange, stille meisje, naar een meisje van vijftien gegroeit.
We deden vandaag samen met P. en M. mee aan het afdelingsprogramma. We hebben een liek schilderij gemaakt en zijn daarna een stukje gaan wandelen. Natuurlijk moesten we de speeltuin in het park even een bezoekje brengen.
Om half één begon de lunch en van één tot twee moest R. weer even gaan rusten op de gesloten afdeling. Om half twee had ik een gesprek met mijn behandelaar. Het was zwaar, maar wel een goed gesprek.
Toen ik terug op de afdeling was,, vertelde R., dat ze me iets wilde laten zien en nam me mee naar de boom, die J. en ik nog hebben staan knuffelen bij m’n vorige opname. Ze vertelde van een meisje (K.) dat ook op de open afdeling bij haar had gezeten en dat ze daar veel aan had gehad. Daarna wees ze me een plek op de boom aan, waar ze allebei de letters van hun naam in hadden gekrast. Haar ogen glinsterden weer even toen ze over die tijd begon.

Na het avondeten moest R. weer even op de gesloten afdeling rusten. Toen ze terug kwam, zat ik buiten op het bankje en het eerste wat ze vroeg was: “Mag ik een knuffel?” R. had zoveel voorderingen gemaakt sinds de laatste keer, dat ik haar zag, dat ik er haast verbaasd om werd. Alleen jammer dat haar psychose het zo moeilijk voor haar maakte.
R. waagde een blik op het bezoek van de anderen in de woonkamer en toen begon ze er over, dat zij zich altijd zo alleen voelde, omdat niemand iets van zich liet horen. Hoe erg ze dit ook vond, bleef ze tegen haar tranen vechten, maar het hielp niet.
Ik troostte haar en even later liepen we naar het bruggetje en toen wees ze een zieke boom aan. “Kijk, die word ook door niemand geholpen.” Zei ze en wees me die boom aan. “Jawel, er zit een vogel, die houdt de boom gezelschap, maar helpen kan hij niet.” “Jawel, die vogel kan hem wel helpen! Toen nou vogel! Please help hem nou! Je kan het! Toe vogel, doe het nou!” riep ze naar de vogel en in haar stem klonk echt hoop, dat die vogel de boom beter zou maken. Het was wonderbaarlijk hoe ze zichzelf in die boom kon verdiepen, maar ik liet haar haar gang gaan. Ik wist, dat ze zichzelf in die boom plaatste en hoopte, dat ik die vogel was, die haar kon helpen haar hier weg te krijgen.
Nooit geweten, dat ik zo’n stukje film mee kon maken.

Om half negen gingen we een film kijken en om negen uur moest R. terug naar de gesloten afdeling.
Ik heb de avond uitgefeest met P., C., en J.. Zelfs toen we om kwart over twaalf naar bed werden gestuurd, bleven we boven op de gang nog hangen tot kwart over twee en toen zijn we gaan slapen.

Liefs




17 mei

Vandaag werd ik pas om half elf wakker. We hadden socio Y. in de ochtend dienst. Het omgaan met R. was vandaag net even iets moeilijker dan gister. Ze deed heel fel tegen mij en de anderen, al was dat niet haar bedoeling. Ook was de groep wat drukker, dan gister, dus daar hadden we ook allemaal last van.
Om twee uur kwam mijn moeder en nam me mee naar het winkelcentrum. Ze wilde me tracteren op een hamburger, maar ik had me net vol gepropt met verse witte boterhammen met kaas en pindakaas.
Het uitje viel me wel zwaar. Ik werd heel gespannen en kreeg enorme hoofdpijn.
Toen ik terug kwam ben ik met P. naar de halfpijp gegaan, waar hij ging boarden. Het was wel gezellig en de spanning zakte al wat.
Vlak daarna ben ik gaan douchen en tv kijken. Om zes uur gingen we eten. Nasi met pindasaus, door de socio’s E. en Y. zelf gemaakt en het was nog lekker ook!
Om zeven uur zijn we gaan wandelen, wat ook weer leuk was en ook de speeltuin hebben we een bezoekje gegeven. Het bleef leuk!
Toen we terug kwamen zijn we kopspijkers en Dit was het nieuws gaan kijken met frisdrank en chips erbij. Ondertussen moest R. om negen uur weer terug naar de gesloten afdeling.
P. en ik hebben daarna alles opgeruimd en zijn toen ook gaan ‘slapen’.
Toen we op de gang werden betrapt, zijn we maar gaan slapen.

Liefs

[Anouk4life]

Hey girl, ben je nu tocvh wel een beetje tot rust gekomen?

[Eend]

Anouk4life schreef op 19-05-2003 @ 11:45:
Hey girl, ben je nu tocvh wel een beetje tot rust gekomen?

jups, ben ik wel ja Het heeft enorm geholpen.

[Nona]

Gelukkig meid, ik had het idee dat je echt even wat ontspanning nodig had.

Ben je nu weer thuis trouwens?

[Eend]

Ja, ik ben vannochtend om 9 uur met ontslag gegaan en nu kom ik net terug van gesprek met psychiater.

Ik heb net evanscene - immortal gedownload. Bij dat nummer moet ik onwijs denken aan R. Het moment dat ze bij me kwam huilen en dat ze om die knuffel vroeg, komt daarbij bij me langs. En dat voelt dan zo vreemd maar goed. En ook weer juist, dat ik haar mis, omdat ik haar zo graag verder wil helpen. Zoiets heb ik dat nog nooit bij iemand gehad. Ik wil haar juist beschermen bij de moeilijke periodes die ze nog gaat krijgen.

[Nona]

Het is echt heel lief dat je haar wil beschermen. Maar denk ook aan jezelf he!
Je hebt het moeilijk nu en het lucht op om een goede vriendin te hebben. Ook moeilijke gesprekken waarbij je haar toch kunt helpen kunnen voldoenend zijn. Maar weet waar je aan begint, want als het niet meer gaat moet je aan jezelf kunnen denken! Kies altijd eerst voor jezelf, anders heeft zij er ook niets aan, moet je maar denken .

Heel veel sterkte!!!
-x- Nona

wat ontzettend goed dat je had aangegeven dat het niet meer ging! ik vind het echt knap van je. ben ook blij dat het je goed heeft gedaan .
dikke knuf
mir

[Eend]

Kruimel schreef op 19-05-2003 @ 13:40:
Het is echt heel lief dat je haar wil beschermen. Maar denk ook aan jezelf he!
Je hebt het moeilijk nu en het lucht op om een goede vriendin te hebben. Ook moeilijke gesprekken waarbij je haar toch kunt helpen kunnen voldoenend zijn. Maar weet waar je aan begint, want als het niet meer gaat moet je aan jezelf kunnen denken! Kies altijd eerst voor jezelf, anders heeft zij er ook niets aan, moet je maar denken .

Heel veel sterkte!!!
-x- Nona

Ik weet heel goed waar ik mee bezig ben. R. is een vriendin van me, die nu met een RM in de kliniek zit. Haar ouders zeggen dat ze geen tijd hebben om haar op te zoeken en geen familielid laat ook maar wat van zich horen. Ze krijgt nooit kaartjes, ze staat letterlijk alleen!
Weet je hoe moeilijk het dan is om uit een psychose te komen?

Daarom stuur ik kaartjes...ik weet hoeveel waarde je er aan hecht in de kliniek. Het voelt zo rot, als iedereen telkens bezoek krijgt en jij telkens maar boven in je uppie gaat zitten, omdat je te schuw bent. Het voelt zo rot, als er een hele stapel post komt en er niet eens een kaartje voor jou bij zit.
...

[Eend]

me blackrose schreef op 19-05-2003 @ 13:50:
wat ontzettend goed dat je had aangegeven dat het niet meer ging! ik vind het echt knap van je. ben ook blij dat het je goed heeft gedaan .
dikke knuf
mir

thnx

[Fantôme]

heey eendje,
echt knap van je hoor!
heb heel veel respect voor je dat je dit hebt gedaan
en ik vond je verhaal erg mooi...

[C'est moi]

ik mben nlij dat het nu gelukkig beterder gaat met jouw.
ik ben echt heel blij voor jou. succes

chretienne

[Eend]

thnx mensjes

[Another Way]

Leuk voor je dat het beter gaat, ik snap alleen een ding niet

Waarom in godsnaam slaat je broer je in elkaar en doen je ouders er niets tegen? Sla hem gewoon terrug ofzo

[Eend]

Another Way schreef op 20-05-2003 @ 08:48:
Leuk voor je dat het beter gaat, ik snap alleen een ding niet

Waarom in godsnaam slaat je broer je in elkaar en doen je ouders er niets tegen? Sla hem gewoon terrug ofzo

mijn ouders doen WEL wat! Ze kunnen hem moeilijk op gaan sluiten in de kast voor iets, waar hij net als ik moeite mee heb. Mij pleuren ze ook niet in de kast omdat ik borderline heb.