Soms, vooral na een ruzie, komt het op. Meestal als ik alleen in m'n kamer ben. Het is een stromend gevoel, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. Het is alsof er een kraan in me openstaat die dichtgedraait moet worden. Ik kan niet kijken, alleen maar staren. Het is alsof ik in een film zit. Het gevoel is: paniek, woede, verdriet. Maar vooral paniek. En ik weet 1 ding; de kraan gaat alleen dicht als ik mezelf snij. En als ik mezelf dan snij voelt dat zo lekker dat ik niet kan stoppen. Het is me één keer onder de afwas gebeurt. Toen heb ik me gesneden met het keukenmes. Ik kan het zo stiekem onderhands dat mijn moeder het drie meter verder niet eens zag.
De laatste tijd heb ik het niet zo vaak meer maar ik ben zo bang dat het weer komt. Ik vraag nu niet of iemand het snijden herkent maar het gevoel der omheen
|