[column] De Pit

[Vlooienband]

Na een poosje niet/weinig gepost te hebben (maar wel gelezen ), ben ik er weer.
Hier een kleine column, ik vind hem zelf wel goed, maar er moeten nog een paar kleine dingen aan veranderd worden. Jullie meningen alsjeblieft.

- - - -

De Pit

De Pit. Het deel in het publiek waar iedereen op let. Het is gevaarlijk, dé reden om er wel of niet ‘in’ te gaan.
Eens in de zoveel tijd staat er een groepje mensen voor de keus om wel of niet in de pit te gaan. De beslissing die mensen maken, laat zien wat zij eigenlijk zijn. Diegene die wel durft, laat zien dat hij of zij lef heeft en bereid is grootse dingen te ondernemen.
Zij die ervoor kiezen niet in de pit te gaan, hebben behoefte aan veiligheid en stabiliteit. ‘Goed’ of ‘fout’ bestaat niet bij de pit, je hebt de drang om er in te gaan of je hebt het niet.
Afgelopen maandag moest ik deze keus maken.
Stilte voor de storm. Kijken naar de kluit botsende, springende en schoppende mensen. Eentje kreeg een elleboog in zijn maag, maar dat deerde hem niet. Hij ‘pitte’ onverstoord verder.
Met een korte aanloop was ik in de pit. Even was ik één met de einzelgängers van de massa.
De muziek was alles, . Mijn reactievermogen, concentratievermogen, gewoonweg alles werkte op een hogere snelheid. Langzaam aan nam de drukte af. De mensen draaiden zich naar de band toe. Hijgend keek ik op naar het podium, waar Iron Maiden het publiek bedankte. Hun optreden zat er op en de pit was met het einde van het nummer verdwenen, wachtend op een volgende keer.
Vandaag, een dag na Maidens’ optreden, ben ik met wat blauwe plekken en nekkramp aan het leren geslagen. De examens beginnen over zeventien dagen en ik wil er zeker van zijn dat ik slaag.

[Signy]

Beetje doelloos verhaaltje... of nee sorry, column. Wat wil je er nu mee zeggen?


"Diegene die wel durft, laat zien dat hij of zij lef heeft en bereid is grootse dingen te ondernemen.
Zij die ervoor kiezen niet in de pit te gaan, hebben behoefte aan veiligheid en stabiliteit."

Vind ik niet, k ben niet van mening dat je eigenschappen van mensen kan pijlen via een pit. Ooit gehoord van moeheid, of gewoon luiheid om niet te pitten.. kan ook meespelen hoor. (of omdat je het gewoon stom vind, kan je bijv. nog wel iedere week bungiejumpen.)


"‘Goed’ of ‘fout’ bestaat niet bij de pit, je hebt de drang om er in te gaan of je hebt het niet."

Ben ik wel met je eens.


"Vandaag, een dag na Maidens’ optreden, ben ik met wat blauwe plekken en nekkramp aan het leren geslagen. De examens beginnen over zeventien dagen en ik wil er zeker van zijn dat ik slaag."

Vind ik totaal niet bij het stukje passen, vooral de laatste zin. Wat wil je daarmee zeggen??? Kan je voor mijn gevoel weglaten. Of wil je daarmee aangeven dat het leven gewoon doorgaat, met of zonder blauwe plekken?


Taalgebruik is okee....

[Vlooienband]

Het doel was juist mensen te vertellen hoe 'pitters' 'zijn': in de pit ruig, maar buiten de pit om kunnen ze ook niet ruig zijn. En zekerheid nodig hebben.

Ik probeerde te laten zien dat mensen die naar de optredens gaan waarbij een pit is, juist uit die twee soorten bestaan. Lef en niet-lef. Het wordt vaak als een... soort van bewijs/ode aan de band gezien om er in te gaan. Net als headbangen, maar ook omdat het gewoon ruig en leuk is.

Met het laatste stukje wilde ik juist een tegenstelling laten zien. Bij optredens en dergelijke kan iemand nog wel zo erg uit zijn dak gaan en zich als een razende gek in de pit gedragen, terwijl hij of zij thuis niet durft niet te leren, omdat die het zich niet wil veroorloven dat zij/hij niet gaat slagen. Dus: iedereen kan ruig lijken, maar aan de andere kant ook heel niet-ruig zijn.

[*Burning water*]

Goede column: een gedeelte een beetje filosofisch, een ander gedeelte over een eigen ervaring. Dat is een goed mengsel .

Maar..

De beslissing die mensen maken, laat zien wat zij eigenlijk zijn.

Wat ze zijn? Of wie ze zijn?

Mosh this shit up

Hey, naar een optreden van Maiden geweest? Dat moet cool geweest zijn.

In het café waar ik vaak kom hebben we geregeld bands en eigenlijk twee soorten pits. Vaak een normale, bij wat normale metal, punk en wat snellere ska-bandjes, maar soms ook hard-core, waarbij een wat hardere pit is. Gebroken tanden en meer van die shit.
Ik moet zeggen dat het best stressverlichtend werkt om even mee te doen, maar het is wel erg vermoeiend. Gelukkig krijgen we er blauwe plekken van, dan hebben we er tenminste nog wat aan.

Ik vond het wel lekker lezen, echt vlooienbandiaans. Die tweedeling die je in die andere posts uitlegt kon ik er niet echt uithalen, maar dat komt vooral omdat ik nog warme onderbuikgevoelens had van het woord 'einzelgängers'. Hmmmmmm...

LUH-3417

[Mindfields]

Opzich leuk gevonden onderwerp, maar je moet het veeel meer uitdiepen, en ik zou de laatste paar zinnen weglaten, en ik zou niet gelijk laten weten dat het om een pit gaat.

[Vlooienband]

Bedankt voor jullie commentaar.

Ik heb het herschreven.


De Pit

De moshpit, het deel in het publiek waar iedereen op let. Sommigen noemen het ‘pitten’ liefkozend een tribuut aan de band, anderen noemen het liever onverstandig en gevaarlijk.
Eens in de zoveel tijd staat een groepje mensen voor de keus om wel of niet in de pit te gaan. De beslissing die mensen maken, laat zien wat zij eigenlijk zijn. Diegene die wel durft, laat zien dat hij of zij lef heeft en bereid is grootse dingen te ondernemen.
Zij die ervoor kiezen niet in de pit te gaan, hebben behoefte aan veiligheid en stabiliteit. ‘Goed’ of ‘fout’ bestaat hier niet, je hebt de drang om er in te gaan of je hebt het niet.
Afgelopen maandag moest ik deze keus maken.
Stilte voor de storm. Kijken naar de kluit botsende, springende en schoppende mensen. Eentje kreeg een elleboog in zijn maag, maar dat deerde hem niet. Hij ‘pitte’ onverstoord verder.
Met een korte aanloop was ik in de pit. Even was ik één met de einzelgängers van de massa.
De muziek was alles. Mijn reactievermogen, concentratievermogen, gewoonweg alles werkte op een hogere snelheid. Langzaam aan nam de drukte af. De mensen draaiden zich naar de band toe. Hijgend keek ik op naar het podium, waar Iron Maiden het publiek bedankte. Hun optreden zat er op en de pit was met het einde van het nummer verdwenen, wachtend op een volgende keer.
Bij optredens kunnen veel mensen zó ontzettend erg uit hun dak gaan en zich als razenden gedragen, waardoor ze lijken op diehard heavy-metall beesten. Op mensen die geen normen en waarden hebben, maar alleen agressie die zij willen uiten. Wat velen vergeten is wat er gebeurt na het optreden. Dan gaan zij naar huis, naar hun schoolwerk of gezin.

[Ypci]

ik vind het een beetje jammer van het einde, ik vind het wel een leuk idee, maar ik denk dat jij nog beter bent in het uitwerken hiervan. Anders blijft het een beejte aan de oppevlakte drijven en dat is jammer van de rest van je stuk. Verder vind ik het jammer dat je de pit zelf maar zo kort beschrijft.

[vixen]

Ik vnd dat herschreven stuk albeter dan het eerste, maar toch niet eiet echt geweldig. Je kan de pit veel beter omschrijven, meer sfeer,de mensen die er in gaan,de redenen..Als ik je stukje zo lees denk ik echt dat jij in een andere pit staat dan waar ik in sta.