hulp onthouden

[Juliah]

Ik had pas een gesprek met mijn moeder over ‘vroeger’. Toen kwam ter sprake dat ze op de middelbare school gedacht hebben dat ik een gedragsstoornis had en dat ze hulp adviseerden. Mijn moeder vond dat onzin, ik had geen gedragsstoornis, kon alleen niet met autoriteit omgaan. Ik heb toen dus geen hulp gekregen. Terwijl ik dat eigenlijk wel nodig had! Misschien wel niet om een eventuele gedragsstoornis, maar misschien had door die hulp wel heel veel voorkomen kunnen worden. Ergens neem ik het m’n moeder wel kwalijk dat ze me toen die hulp onthouden heeft. Aan de andere kant kon ze het niet weten en valt haar niks kwalijk te nemen. Hoe kan ik er voor zorgen dat ik het haar ook echt niet kwalijk neem en/of dat ik het mezelf niet kwalijk neem?

[Last Resort]

je kunt het jezelf uberhaupt niet kwalijk nemen...., je hebt daar zelf niet de hand in, dat soort dingen.

Je moeder bedoelde het niet kwaad (althans, daar gaan we even van uit ) door jou die hulp te 'onthouden'. Ze heeft gewoon een fout gemaakt, dat is dan wel jammer, maar geen reden om wrok te koesteren ofzow.......

[Nona]

Opzich is het nog niet ens zo'n vreemde reactie van je moeder. Door te doen alsof er niets aan de hand was, was er misschien wel helemaal niets aan de hand. Gewoon ontkennen van een probleem. Dat klinkt erg dom, maar volgens mij is het niet eens erg zeldzaam. Ik zie zo veel mensen die blijven ontkennen dat ze zelf een probleem hebben, om zichzelf te beschermen. Natuurlijk wilde jouw moeder je ook beschermen.

Met dit uitgangspunt kun je het je moeder misschien minder kwalijk nemen als je dat wilt. En jij hebt er natuurlijk al helemaal geen schuld aan. Het is nog tien keer moeilijker om jezelf daarop te beoordelen, dus hoe had jij dit kunnen weten?

[Anne]

Ouders schrikken als ze horen dat er misschien iets met hun kind is. En zeker als ze dan horen dat het beter is als hun kind ervoor behandeld zou moeten worden. Ik denk dat dat vooral de reactie van jouw moeder verklaart.
Wat Kruimel zegt is natuurlijk ook waar: 'door te doen alsof er niets aan de hand was, was er misschien wel helemaal niets aan de hand.'
Ze heeft het in ieder geval goed bedoeld, dat weet ik zeker, dus je moet het haar niet kwalijk nemen.
Hoe denkt ze er nu over?