Een rotzooi is het hier
de kamer gevuld met troep
stapels kleren
en er is niets meer te vinden
Opgeruimd
zal het moeten zijn, maar
ik weet niet waar
met schoonheid te beginnen
Een handvol scherven
jouw woorden op de muur
Ik kan jou niet vergeten
en jij deed nog nooit de moeite
om mij echt te leren kennen
Alleen, met jouw verrotte kijk en woede op het leven
leef ik
Totdat hij verschijnt
de zoete geur van appels in de lente
op zijn lippen
en de zon verdampt jouw adem
jouw speeksel, jouw haat
en ik,
ik wil nooit meer de jouwe zijn
__________________
take me for who I am, not for what I seem to be † Mamma mag het licht weer aan want alleen zijn in het donker is zo enorm eenzaam†
|