klasgenoot zelfmoord gepleegd

[*~*SaN*~*]

Mijn klasgenootje heeft vorige week zelfmoord gepleeg en het doet me meer danik verwcaht had. Ik ging niet echt met hem om, ben wel op zn begrafenis geweest en denk er heel de tijd aan. Vooral aan zijn overgebleven familie en hoe hij het heeft kunnen doen, de stap heeft kunnen zetten. Ook is er een maand geleden iemand voor mijn ogen voor de trein gesprongen , en die beelden komen nu steeds terug. Help me...

Echt helpen kan ik je niet, niemand hier, denk ik. Ik wil je wel heel veel sterkte en succes wensen. Als je er alleen niet uit komt, zoek dan hulp. Dat is echt geen schande en wie weet helpt het! 't is het proberen iig waard, lijkt me.

pff dat is echt niet fijn!

Als je merkt dat er gevoelens los komen ofzo dan denk ik dat het belangrijk is dat je erover praat met andere mensen, klasgenoten o.i.d die hebben immers hetzelfde meegemaakt...
Voor de rest helpt een potje huilen ook wel ns op z'n tijd

[*~*SaN*~*]

Ik wil er ook best wel over praten maar vind dat heel moeilijk, dan komen er dingen naar boven die ik liever niet wil. Ik voel me ook snel aanstellerig m aar goed. Misschien moet ik het maar gewoon doen. De begrafenis was overigens wel heel mooi, alleen zag je blauwe strepen van het touw in zn nek, niet zo fijn.

Of het nou naar boven komt of niet, het zit er toch. Dan kan het er maar beter uitkomen, lijkt me, anders blijft het zitten en heb je er vaak nog langer last van.

Het is absoluut geen aanstellerij om voor zo iets hulp te zoeken.

Succes!

[Fantôme]

hoi San123,

Ik kan me goed voorstellen, dat ondanks je geen vriendin van diegene was, je ermee zit, immers, hij is een klasgenoot van je geweest. en ook het idee, de manier waarop het is gegaan, is natuurlijk niet echt 'vredig' (op een beter woord kom ik even niet). het is heel normaal dat er gevoelens naar boven komen hoor. en dat weet je waarschijnlijk zelf ook. praat er dan ook over, met je ouders, vriendinnen, gewone klasgenoten, mentor of eventueel als het echt teveel op gaat spelen een proffesioneel hulpverlener. Zoals Leonoor zegt is dat geen schande, je werkt er dan aan! en dat is goed.

meis! het gaat misschien even duren, maar je zal merken dat je er steeds minder aan denkt. en natuurlijk zouden er dan nog wel momenten zijn dat je er aan terug denkt...

sterkte en een knuffel, Wendy

[Balance]

pollieck schreef op 24-08-2003 @ 22:50:
Asje nie wil dater dinge na bove kome kanje t r beter nie over hebbe. Doek ok nooit, en daardoor voelk me oknie kut omdak nie aandie nare dinge denk ma ze verstop zeg maar. En dan nog, waar zou je hulp moete zoeke.... Maar toch suc6!Greetz

offtopic voor pollieck: iets duidelijk typen kan geen kwaad hoor

hulp zoeken kan je door naar de dokter te gaan. die kan je doorverwijzen en zal je absoluut geen aansteller vinden. het is echt verschrikkelijk om voor je ogen iemand voor de trein te zien komen! en dan daarnaast ook nog eens een klasgenoot verliezen doordat ie zelfmoord pleegt, dat is dubbel zo zwaar! zoiets kán je helemaal niet in je eentje verwerken!
en alles voor je houden en d'r niet over hebben lijkt misschien een oplossing, maar vroeg of laat komt het er toch uit. Je blijft dan rondlopen en blijft er altijd last van houden totdat het je op een gegeven moment écht te veel wordt.
Zorg dus dat je d'r op tijd bij bent en pak het nu aan.
Het is echt heel wat, wat je hebt meegemaakt! Twijfel dus absoluut niet of je je aanstelt ofzo, want niemand zal dat vinden!
Heel veel sterkte toegewenst!!

[pollieck]

San123 schreef op 24-08-2003 @ 23:03:
Dat vraag ik me ook sterk af wie pollieck is, hij antwoord op zn eigen stuk, watben jij aan het doen dan?? als je dit een onzinnig iets vind, antwoord dan niet. En waar is dat stukje nu gebleven dan?

ja wrom denkje dan dak da stukkie weg heb gehaald, vonk tog beetje flauw, dus sorry!

[*~*SaN*~*]

linda85 schreef op 24-08-2003 @ 23:18:
dan staat er nog steeds deze reactie die ook niet klopt?

Sorry, je hebt gelijk, wilde gewoon weten of ik echt hulp moest gaan zoeken, en waar dan, zonder het zelf nog eenkeer te vragen, erg stom van me! Toen heb ik ook nog een ander toppick geopend om het geloofwaardoig te latenlijken van Pollieck toen je het door had, wil je je berochten wissen,a nders neemt niemand t meer serieus enik wet ECHT niet meer wat ik moet doen! Sorry hoor.. ben stom bezig maar voel me echt klote!

[Frondish]

San123 schreef op 25-08-2003 @ 06:45:
Mijn klasgenootje heeft vorige week zelfmoord gepleeg en het doet me meer danik verwcaht had. Ik ging niet echt met hem om, ben wel op zn begrafenis geweest en denk er heel de tijd aan. Vooral aan zijn overgebleven familie en hoe hij het heeft kunnen doen, de stap heeft kunnen zetten. Ook is er een maand geleden iemand voor mijn ogen voor de trein gesprongen , en die beelden komen nu steeds terug. Help me...

zonde van zijn leven...

ik wil niet hard overkomen echt niet maar hij zal het gewild hebben...zo denk ik dan maar en dat hij zich zelf er wel een plezier mee gedaan zal hebben...alleen inderdaad erg voor zijn familie..

hoe heeft ie het eigenlijk gedaan?

[*~*SaN*~*]

SynoP schreef op 24-08-2003 @ 23:39:
zonde van zijn leven...

ik wil niet hard overkomen echt niet maar hij zal het gewild hebben...zo denk ik dan maar en dat hij zich zelf er wel een plezier mee gedaan zal hebben...alleen inderdaad erg voor zijn familie..

hoe heeft ie het eigenlijk gedaan?

Hij heeft zichzelf opgehangen in de schuur waar hij altijd gitaar speelde en zn ouders hebben hem daar 's ochtends gevonden nadat ze zagen dat zn bed onbeslapen was. Hij had zich een paar weken daarvoor al vergiftigd en toen zelf 112 gebelt omdat hij niet zo dood wilde gaan zei hij later zelf, hij wilde zichzelf niet doden. En eerlijk gezeg vind ik dat wel een beetje makkelijk gezegd, want als iemand hem geholpen had, dan had hij nog wel verder willen leven denk ik, al moet hij wel erg in de put hebben gezeten, en hij was nog maar 17. Liefde maakt blind...

[Tulpje6]

Als je nog op de middelbare zit kun je ermee naar de maatschappelijk werkster/ schoolpsych of hoe heet zoiets gaan....niet zo'n grote stap misschien voor je dan naar de dokter stappen...en bovendien nog gratis ook geloof ik....zit je op de uni dan hebben ze daar ook psychologen rondlopen dacht ik en op andere opleidingen een decaan ofzo, die kan je doorverwijzen naar een studentenpsycholoog....daar zijn de eerste 5 afspraken dacht ik ook gratis maar ik weet niet of dat ook op dit soort dingen is toegespitst...gaat meer over dat het in je studie niet goed loopt enzow..

Kan me voorstellen dat zoiets best een impact op je heeft....dat is logisch, het zou eerder raar zijn als het je niks deed deze twee dingen...krop het niet op zou ik zeggen maar inderdaad huilen op zn tijd mag best en praat erover....anders komt het op sommige momenten van je leven toch weer boven water vrees ik...

[pollieck]

Tulpje6 schreef op 24-08-2003 @ 23:54:
Als je nog op de middelbare zit kun je ermee naar de maatschappelijk werkster/ schoolpsych of hoe heet zoiets gaan....niet zo'n grote stap misschien voor je dan naar de dokter stappen...en bovendien nog gratis ook geloof ik....zit je op de uni dan hebben ze daar ook psychologen rondlopen dacht ik en op andere opleidingen een decaan ofzo, die kan je doorverwijzen naar een studentenpsycholoog....daar zijn de eerste 5 afspraken dacht ik ook gratis maar ik weet niet of dat ook op dit soort dingen is toegespitst...gaat meer over dat het in je studie niet goed loopt enzow..

Kan me voorstellen dat zoiets best een impact op je heeft....dat is logisch, het zou eerder raar zijn als het je niks deed deze twee dingen...krop het niet op zou ik zeggen maar inderdaad huilen op zn tijd mag best en praat erover....anders komt het op sommige momenten van je leven toch weer boven water vrees ik...

Ben net van de middelbare school af, ga nu naar een nieuwe school, morgen introductiekamp ik ben wel blij met jullie berochtjes, spoort mij wel aan om er toch wat mee te doen! THANX!

[Quiana]

Leonoor schreef op 24-08-2003 @ 22:29:
Of het nou naar boven komt of niet, het zit er toch. Dan kan het er maar beter uitkomen, lijkt me, anders blijft het zitten en heb je er vaak nog langer last van.

Het is absoluut geen aanstellerij om voor zo iets hulp te zoeken.

Succes!

Idd. Liever nu er iets aan doen dan het opkroppen en
er later last van krijgen. Vaak is het ook moeilijker
om later eraan te werken, en heb je alleen jezelf ermee...

Heel veel sterkte.

[soapenis]

Edit: je hebt een pm.

[Lovely007]

Hoi San123!

Een tijdje geleden heeft een meisje die ik kende ook zelfmoord gepleegd. Ik was niet echt een vriendin van haar ofzo, maar kende haar wel.
Ik wist ook wel dat ze problemen had, maar dat het zo erg was, heb ik nooit geweten. Heb hier toen best wel een tijdje met gezeten, oude herinneringen aan mezelf, toen ik een moeilijke tijd doorging kwamen weer naar boven enz.

Bij ons op school hebben ze toen met iedereen die dat wilde een soort groepsgesprek georganiseerd. Hierheen werd veel gesproken over onze gevoelens. Ik heb hier echt wat aan gehad! Misschien dat jij wat met je oude klasgenoten kan afspreken die hier ook mee zitten om daar gewoon eens goed over te praten, ik denk wel dat het op zou luchten.

Succes ermee!

^Idd, en tot die tijd kan je het natuurlijk typen en hier op het forum zetten, of met iemand chatten, oid. Dat werkt toch drempelverlagend. Je kan het ook allemaal voor jezelf opschrijven, dat lucht ook op.
Als je het niet goed kunt verwerken allemaal is het helemaal niet gek als je professionele hulp zoekt hoor.

Sterkte.

[bassgirl]

bij mij is een jongen uit de klas overleden aan kanker, ik ging ook nietveel met 'm om maar ik zat er ook echt heel erg mee, maar zoals: 'perseus' al zei opschrijven werkt ook wel, of erover praten

succes

[AtHell]

Ik geef 'm groot gelijk.

En wat loop jij nou te nuilen, laat hem lekker in z'n waarde als hij een beslissing neemt.

[Sithan]

San123 schreef op 24-08-2003 @ 22:27:
Ik wil er ook best wel over praten maar vind dat heel moeilijk, dan komen er dingen naar boven die ik liever niet wil. Ik voel me ook snel aanstellerig m aar goed.

Ok er is 1 ding wat in ieder geval duidelijk moet zijn, in dit geval is er totaal geen sprake van aanstellerigheid, aangezien de gebeurtenis daar niet naar is...
Dat er dingen naar boven komen is volstrekt logisch, aangezien je door een nieuwe schokkende gebeurtenis te ervaren de oude weer ophaalt uit je geheugen...zo werkt het systeem helaas nu eenmaal.
En dat je het moeilijk vind om er over te praten is ook niet vreemd, omdat je je blijkbaar nog een beetje twijfelachtig voelt denk ik tenminste, over of je wel ' recht' hebt om geschokt te zijn...maar dat is nu het mooie aan mensen dat herinneringen beter verdragen kunnen worden als er over gepraat wordt met een ander die begrijpt waarom iemand zich zo voelt...zie het als een vorm van automatisme dat je steeds makkelijker met een idee kan omgaan...dus ik heb maar 1 advies praat er over met vrienden of zo...

[*~*SaN*~*]

Lovely007 schreef op 25-08-2003 @ 20:51:
Hoi San123!

Een tijdje geleden heeft een meisje die ik kende ook zelfmoord gepleegd. Ik was niet echt een vriendin van haar ofzo, maar kende haar wel.
Ik wist ook wel dat ze problemen had, maar dat het zo erg was, heb ik nooit geweten. Heb hier toen best wel een tijdje met gezeten, oude herinneringen aan mezelf, toen ik een moeilijke tijd doorging kwamen weer naar boven enz.

Bij ons op school hebben ze toen met iedereen die dat wilde een soort groepsgesprek georganiseerd. Hierheen werd veel gesproken over onze gevoelens. Ik heb hier echt wat aan gehad! Misschien dat jij wat met je oude klasgenoten kan afspreken die hier ook mee zitten om daar gewoon eens goed over te praten, ik denk wel dat het op zou luchten.

Succes ermee!

Ik wist ook echt niet dat hij zich ZO ongelukkig voelde, dat vind ik wel erg, anders hadden we hem nog kunnen helpen denk ik! De maatschappelijk werker van school voelde zich ook zwaar klote omdat hij ook zo graag had willen helpen. Als hij eens wist hoeveel mensen dat zouden willen.......

[*~*SaN*~*]

perseus schreef op 25-08-2003 @ 21:40:
^Idd, en tot die tijd kan je het natuurlijk typen en hier op het forum zetten, of met iemand chatten, oid. Dat werkt toch drempelverlagend. Je kan het ook allemaal voor jezelf opschrijven, dat lucht ook op.
Als je het niet goed kunt verwerken allemaal is het helemaal niet gek als je professionele hulp zoekt hoor.

Sterkte.

Ik ben nieuw hier, had nog nooit een berichtje geschreven of beantwoord maar het is best wel fijn!! Ik krijg er wel veel steun aan!! Thanx!!

[*~*SaN*~*]

AtHell schreef op 26-08-2003 @ 19:02:
Ik geef 'm groot gelijk.

En wat loop jij nou te nuilen, laat hem lekker in z'n waarde als hij een beslissing neemt.

Nou daar ben ik het dus echt NIET mee eens, weet je wel wat hij zn familie aandoet, zn moeder die hem vindt en de rest!!! Hoe kan jij nou zeggen dat je m groot gelijk geeft, je kent m niet eens en zn situatie ook niet, of ken je m wel ofzo??

[Kazanka]

Mag ik vragen wat voor soort jongen het was? Een gesloten type, of oogde hij gewoon normaal? Had hij hobbies naast gitaar spelen, vaste contacten met mensen?

[*~*SaN*~*]

Kazanka schreef op 28-08-2003 @ 13:16:
Mag ik vragen wat voor soort jongen het was? Een gesloten type, of oogde hij gewoon normaal? Had hij hobbies naast gitaar spelen, vaste contacten met mensen?

Tuurlijk mag dat!! Het was een rustige jongen, die niet erg opviel. Hij had wel vrienden en ging uit school altijd naar zn beste vriend toe waar hij van alles mee deed! Verder was zn hobby skaten en muziek maken. Hij was wel gesloten maar als je met m in gesprek ging dan werd hij vanzelf opener. Hij leek niet heel ongelukkig, maar helaas.....schijn bedriegt....

[Kazanka]

San123 schreef op 28-08-2003 @ 20:12:
Tuurlijk mag dat!! Het was een rustige jongen, die niet erg opviel. Hij had wel vrienden en ging uit school altijd naar zn beste vriend toe waar hij van alles mee deed! Verder was zn hobby skaten en muziek maken. Hij was wel gesloten maar als je met m in gesprek ging dan werd hij vanzelf opener. Hij leek niet heel ongelukkig, maar helaas.....schijn bedriegt....

Jah schijn bedriegt vaak, jammer dat hij nog zo jong was, moge hij rust en vrede vinden in het grote skatepark, daar ver boven ons...

[pessimistje]

ik wou dat ik zo dapper was als jou klasgenoot!

[fil]

San123 schreef op 24-08-2003 @ 23:48:
want als iemand hem geholpen had, dan had hij nog wel verder willen leven denk ik, al moet hij wel erg in de put hebben gezeten, en hij was nog maar 17. Liefde maakt blind...

Als, zou en stel bestaan niet. Er is gebeurt wat er is gebeurt, en het heeft dan totaal geen zin om achteraf (!) te gaan zitten vrotten in kleine variabelen.
Er bestaat een GIGANTISCH grote kloof tussen mensen die zelfmoord willen plegen en mensen die het ook daadwerkelijk doen. Die kloof is absoluut niet meer te overbruggen, en al helemaal niet meer door een maatschappelijk werker/psycholoog/psychiater, die ongetwijfeld alledrie de beste bedoelingen hebben.
Waar haal je het gore lef vandaan om schuld in de schoenen te schuiven van iemand anders die hem geholpen zou moeten hebben?? Dat hij zelfmoord heeft gepleegd zegt genoeg. Hij zag geen rede meer om hier te blijven. En dat het doel hier in het westen leven is ("hij was nog maar 17"), daar was hij het blijkbaar niet mee eens. Een grote bron van onbegrip in iedere familie van iemand die er een end aan breit.
En als laatste, ik weet niet hoe je de uitspraak "Liefde maakt blind..." bedoelde, maar liefde staat zooooo ver van het bed van iemand die zelfmoord pleegt. Die is daar helemaal niet mee bezig! Doei! Veel geluk! En vergeet niet te leven...

fil

[*~*SaN*~*]

fil schreef op 04-09-2003 @ 14:09:
Als, zou en stel bestaan niet. Er is gebeurt wat er is gebeurt, en het heeft dan totaal geen zin om achteraf (!) te gaan zitten vrotten in kleine variabelen.
Er bestaat een GIGANTISCH grote kloof tussen mensen die zelfmoord willen plegen en mensen die het ook daadwerkelijk doen. Die kloof is absoluut niet meer te overbruggen, en al helemaal niet meer door een maatschappelijk werker/psycholoog/psychiater, die ongetwijfeld alledrie de beste bedoelingen hebben.
Waar haal je het gore lef vandaan om schuld in de schoenen te schuiven van iemand anders die hem geholpen zou moeten hebben?? Dat hij zelfmoord heeft gepleegd zegt genoeg. Hij zag geen rede meer om hier te blijven. En dat het doel hier in het westen leven is ("hij was nog maar 17"), daar was hij het blijkbaar niet mee eens. Een grote bron van onbegrip in iedere familie van iemand die er een end aan breit.
En als laatste, ik weet niet hoe je de uitspraak "Liefde maakt blind..." bedoelde, maar liefde staat zooooo ver van het bed van iemand die zelfmoord pleegt. Die is daar helemaal niet mee bezig! Doei! Veel geluk! En vergeet niet te leven...

fil

Sorry hoor maar wat wil jij bereiken???? Volgens mij heb jij een probleem met jezelf ofzo, los dat dan op maar val mij er niet mee lastig.... Ik schuif helemaal geen schuld in andermans schoenen, why should I?? En trouwens, ookal deed ik dat wel, hoef je nog niet zo overdreven te reageren!!! En voor hem stond de liefde toevallig niet ver van het bed...jammer maar helaas. Ik zal niet vergeten te leven, doe jij dat dan ook niet?????

[Nona]

Geen ruzie.

[*~*SaN*~*]

Kruimel schreef op 04-09-2003 @ 23:03:
Geen ruzie.

Dat is ook zeker niet mijn bedoeling van deze topick, maar als er dan zo gereageerd wordt...

[Sithan]

fil schreef op 04-09-2003 @ 14:09:
Waar haal je het gore lef vandaan om schuld in de schoenen te schuiven van iemand anders die hem geholpen zou moeten hebben?? ...

Anders doe je ff rustig aan, maat...Schuld dat komt hier niet eens ter sprake, het gaat om keuzes en ik ben het inderdaad met San eens dat als iemand het had zien aankomen dat het dan anders was afgelopen...er is al uit zoveel onderzoeken gebleken dat juist die mensen gehoord willen worden en dat hun problemen ,die de maatschappij meestal niet accepteert, wel als probleem geaccepteerd willen hebben...t gaat er voornamelijk om dat mensen die uit een diep depressief dal eindelijk weer opklauteren het meest vatbaar zijn om echt zelfmoord te plegen en die mensen kan je wel degelijk helpen.

fil schreef op 04-09-2003 @ 14:09:
En als laatste, ik weet niet hoe je de uitspraak "Liefde maakt blind..." bedoelde, maar liefde staat zooooo ver van het bed van iemand die zelfmoord pleegt. Die is daar helemaal niet mee bezig! Doei! Veel geluk! En vergeet niet te leven...

Ik weet niet waar jij je uitspraken vandaan haalt, maar als iemand die aan zelfmoord denkt, ergens mee bezig is dan is het wel liefde en acceptatie...volges mij is dit onderwerp in ieder geval een ver van jouw bed show, maar neem me niet kwalijk als ik dat fout zie.

San123 schreef op 04-09-2003 @ 23:00:
Sorry hoor maar wat wil jij bereiken???? Volgens mij heb jij een probleem met jezelf ofzo, los dat dan op maar val mij er niet mee lastig.... Ik schuif helemaal geen schuld in andermans schoenen, why should I?? En trouwens, ookal deed ik dat wel, hoef je nog niet zo overdreven te reageren!!! En voor hem stond de liefde toevallig niet ver van het bed...jammer maar helaas. Ik zal niet vergeten te leven, doe jij dat dan ook niet?????

Projectie noemde Freud zo'n reactie als die van Fil.

[*~*SaN*~*]

Sithan schreef op 04-09-2003 @ 23:51:

Projectie noemde Freud zo'n reactie als die van Fil. [/B]

Sorry, maar wat bedoel je hiermee? Ik snap je niet echt! Verder blij met ju reactie op fil, dacht al dat het aan mij lag!!

[fil]

Sithan schreef op 04-09-2003 @ 23:51:
Anders doe je ff rustig aan, maat...Schuld dat komt hier niet eens ter sprake, het gaat om keuzes en ik ben het inderdaad met San eens dat als iemand het had zien aankomen dat het dan anders was afgelopen...er is al uit zoveel onderzoeken gebleken dat juist die mensen gehoord willen worden en dat hun problemen ,die de maatschappij meestal niet accepteert, wel als probleem geaccepteerd willen hebben...t gaat er voornamelijk om dat mensen die uit een diep depressief dal eindelijk weer opklauteren het meest vatbaar zijn om echt zelfmoord te plegen en die mensen kan je wel degelijk helpen.



Ik weet niet waar jij je uitspraken vandaan haalt, maar als iemand die aan zelfmoord denkt, ergens mee bezig is dan is het wel liefde en acceptatie...volges mij is dit onderwerp in ieder geval een ver van jouw bed show, maar neem me niet kwalijk als ik dat fout zie.



Projectie noemde Freud zo'n reactie als die van Fil.

San123 schreef op 04-09-2003 @ 23:00:
Sorry hoor maar wat wil jij bereiken???? Volgens mij heb jij een probleem met jezelf ofzo, los dat dan op maar val mij er niet mee lastig.... Ik schuif helemaal geen schuld in andermans schoenen, why should I?? En trouwens, ookal deed ik dat wel, hoef je nog niet zo overdreven te reageren!!! En voor hem stond de liefde toevallig niet ver van het bed...jammer maar helaas. Ik zal niet vergeten te leven, doe jij dat dan ook niet?????

Over het algemeen is het zo dat mensen die ECHT zelfmoord willen plegen, dit niet te kennen geven (niet verbaal althans). En dit is eigenlijk logisch, want wanneer je dat echt wil, weet je dat wanneer je zoiets tegen een ander zegt, deze je probeert eruit te praten of in ieder geval weerstand biedt. Dit is juist wat die betreffende persoon NIET wil: weerstand, want als je iets echt wil, heb je geen zin in dingen die je "hinderen".

Wat ik hiermee duidelijk wil maken is dat ALS iemand je VERTELT (dat kan direct of indirect zijn) dat hij/zij zelfmoord wil plegen, is dit EEN ROEP OM HULP. Immers, hij/zij vraagt je aandacht voor zijn/haar gedachten. Het is dus belangrijk op zo'n moment dat hij/zij die aandacht krijgt, maar dan beter professionele hulp krijgt. Dan kan een vriend/maatschappelijk werker/psycholoog/psychiater/familielid/vriendin wel ZEGGEN dat iemand het waard is, maar het zelfbeeld van diegene verandert daar echt niet door! Iemand moet inderdaad andere denkpatronen gaan aanleren, en daar heb je professionele hulp voor nodig, want het is een heel karwei om dit te bewerkstelligen... En Sithan, volgens mij bedoel jij dit type persoon, maar zoals ik in m'n eerste (beetje onbeheerste) bericht ook al zei, er is een GIGANTISCHE kloof tussen mensen die zelfmoord WILLEN plegen (schreeuw om aandacht/acceptatie/hoe je het ook wilt noemen) en mensen die het ook daadwerkelijk DOEN (die het geen bal interesseert of ze geaccepteerd worden of niet, ze willen zo min mogelijk weerstand en het liefst zo snel mogelijk er een end aan hebben en verbergen dus het hele circus voor de buitenwereld).

Het kan juist een goed signaal zijn dat iemand te kennen geeft dat hij/zij niet meer wil, het wordt pas ernst (okee het is sowieso al ernstig, maar je snapt me wel) wanneer die persoon nog maar weinig loslaat, niet meer praat over wat hij/zij voelt, denkt, wil etc.

Tja..duidelijk is dat dit soort mensen hulp nodig hebben, want suicidal ben je niet "zomaar". Oftewel zo iemand heeft hoogstwaarschijnlijk last van een zogenaamd "ziektebeeld" of "stoornis" om het maar zo te noemen (zoals bordeline, angststoornis, depressie etc.)
En met deze mensen kun je niet omgaan als met anderen: je kunt niet zomaar zeggen dat ze je "pijn" doen of kwetsen etc., want deze mensen hebben een ander denkpatroon. Zo iemand zal hoogstwaarschijnlijk niet denken "oja, ik zie wat ik de ander aandoe, ik stop er maar mee want het slaat inderdaad als een tang op een varken".
Deze mensen zullen denken "Zieje, ik ben het leven niet waard, ik kwets iedereen en ik zal het nooit goed doen".

Dit is natuurlijk heel moeilijk, omdat je er zelf vaak ook de schijt van krijgt, maar hou in je hoofd dat de persoon ik kwestie anders denkt dan anderen: als je tegen zo iemand zegt dat je hem/haar leuk, aardig en mooi vindt, zal hem/haar dat niets doen, omdat hij/zij zelf "weet" dat het niet zo is, terwijl je als je dat tegen een ander zou zeggen juist wel een reactie zou krijgen: de ander voelt zich vereerd (uuhm...meestal dan haha).

Maar wat het hem nu juist is, zijn die denkpatronen, daar gaat het om. Het is heel onwaarschijnlijk dat die denkpatronen worden veranderd door alleen praten met een goeie vriend(in)/maatschappelijk werker/schoolpsycholoog of zelfs met een psycholoog. Cognitieve gedragstherapie (of aanverwante therapie(en)) wordt daar vaak voor gebruikt. Maar het lijkt allemaal makkelijker dan t is....

En het deed gewoon een beetje pijn aan mijn ogen om van San123 te lezen "want als iemand hem geholpen had, dan had hij nog wel verder willen leven" en daarna ook nog eens van Sithan "als iemand het had zien aankomen dat het dan anders was afgelopen". Zo simpel zit het dus niet in elkaar, en het was niet helemaal netjes van mij om dat op de manier duidelijk te maken zoals ik dat heb gedaan. Maar jullie leggen dus beide een stukje verantwoordelijkheid bij iemand die hem als het ware geholpen had moeten hebben, en schuiven daarmee dus een stukje schuld in hun schoenen, en dat vond ik niet prettig om te lezen. Maar goed, ik hoop dat het nu duidelijk is wat ik bedoelde. Zoniet moet je het maar even aangeven, dan kan ik er nog wel verder op ingaan.

Tot slot voor Sithan nog even een stukje Freud. Voor zover ik weet is het algemene kader van Freuds theorieën duidelijk, maar leveren de details nog altijd interpretatieproblemen op. Freud zelf is op verschillende vlakken van standpunt veranderd tijdens zijn lange carrière, en zijn volgelingen hebben eveneens veel van zijn ideeën ter discussie gesteld.
Kortgezegd legt Freud de nadruk op de rol van onbewuste motieven en conflicten bij het menselijk gedrag.
Bij projectie "verplaatsen" we onaanvaardbare aspecten van onszelf naar anderen. Bij voorbeeld: de moorddadige gevoelens van een jongen tegenover zijn vader kunnen op de vader geprojecteerd worden, waardoor de jongen ervan overtuigd raakt dat zijn vader hem wil pijnigen.

Ik geloof dat Sithan hiermee bedoelt dat ik problemen zou hebben, die ik nu even afreageer op dit topic en op anderen. In antwoord daarop (en op San123s verzoek "Volgens mij heb jij een probleem met jezelf ofzo, los dat dan op maar val mij er niet mee lastig") kan ik zeggen dat we het nu in deze topic niet over mijn eventuele problemen hoeven hebben, en zal jullie daar dan ook zeker niet mee lastig vallen.

Voor nu de vriendelijke groeten, en Sithan: wees altijd kritisch en sceptisch tegenover onderzoekers (en ook tegenover Freuds theorieën die op z'n minst twijfelachtig zijn: Oedipuscomplex, Elektracomplex, het afschuiven van psychopathologie op het onbewuste -> lekker makkelijk hoor, etc.) En San123, sterkte met het verwerken van die jongen, die een end heeft gemaakt aan z'n eigen pijn.

Doei! Veel geluk!

fil

P.S. Oja, het is totaal niet mijn bedoeling om ruzie te maken/zoeken of om met modder te gooien, maar ik snap heel goed dat ik die indruk wel heb gewekt in m'n vorige bericht. Ik zal me voortaan beheersen. (Hoewel chargeren/shockeren/wakkerschudden op z'n tijd geen kwaad kan)

[Kazanka]

Da's meer een reactie die bij fil past

Eerste reactie was nogal grof, te grof naar mijns inzien. Hoewel er wel een goed uitgangspunt in verwerkt zat, maar enigszins onduidelijk beschreven.

Het kost echter veel tijd en zeer veel moeite om het WTC opnieuw op te bouwen, net zoals met denk- en gedragspatronen.