Anekdote over wiskunde

[GimmeMath]

Ik moet een anekdote voorbereiden wat met wiskunde te maken heeft. Het moet tussen de 1 en 2 minuten duren. Is er iemand die een leuk ideetje heeft?

[heumen]

Vertel een "geweldige" wiskunde mop:

Je bent op een dag in wiskunde/getallen land (of een andere leuke naam). Je loopt een beetje rond en op een gegeven moment kom je x tegen. Jullie staan even over het weer te praten en al snel zijn 1 en x^2 ook gearriveerd. Het wordt al snel gezellig tot op een gegeven moment e^x aan komt geslopen. Hij knikt naar je en fluistert vervolgens naar de andere aanwezigen "d/dx komt eraan". Je ziet de gezichten betrekken en 1 en x vliegen ervandoor. "Wat is het probleem" vraag je. "Nou," zegt x^2, "d/dx is de differentiatie operator en als hij in de buurt is worden we gedifferentieerd.". Is dat zo erg?" vraag je. "Voor mij niet." zegt e^x, "Als ik gedifferentieerd wordt blijf ik gewoon e^x". Net als je wil kijken waar d/dx is verdwijnt in een "poof" e^x. "Rennen!!" roept x^2. Als je een eind verder hijgend weer tot stilstand komt en vraagt waarom e^x ineens verdween zegt x^2 " Het was d/dy."

Met enige aanpassingen vast wel tot een minuut of twee op te rekken...

[GimmeMath]

heumen schreef op 17-09-2003 @ 12:05:
Vertel een "geweldige" wiskunde mop:

Je bent op een dag in wiskunde/getallen land (of een andere leuke naam). Je loopt een beetje rond en op een gegeven moment kom je x tegen. Jullie staan even over het weer te praten en al snel zijn 1 en x^2 ook gearriveerd. Het wordt al snel gezellig tot op een gegeven moment e^x aan komt geslopen. Hij knikt naar je en fluistert vervolgens naar de andere aanwezigen "d/dx komt eraan". Je ziet de gezichten betrekken en 1 en x vliegen ervandoor. "Wat is het probleem" vraag je. "Nou," zegt x^2, "d/dx is de differentiatie operator en als hij in de buurt is worden we gedifferentieerd.". Is dat zo erg?" vraag je. "Voor mij niet." zegt e^x, "Als ik gedifferentieerd wordt blijf ik gewoon e^x". Net als je wil kijken waar d/dx is verdwijnt in een "poof" e^x. "Rennen!!" roept x^2. Als je een eind verder hijgend weer tot stilstand komt en vraagt waarom e^x ineens verdween zegt x^2 " Het was d/dy."

Met enige aanpassingen vast wel tot een minuut of twee op te rekken...

leuk bedacht, maar het moet voor een groep die niet echt iets met wiskunde heeft. dus na dit verhaal hebben ze er denk ik nog minder mee

[heumen]

.......

[heumen]

Overigens had ik dit niet zelf bedacht.

[GimmeMath]

heumen schreef op 17-09-2003 @ 15:34:
.......

niet mee eens?

[Upior]

heumen schreef op 17-09-2003 @ 15:36:
Overigens had ik dit niet zelf bedacht.

haha ik vond m wel cool, waar heb je die vandaan?

[mathfreak]

Ik heb hier een anekdote over de Duitse wiskundige Carl Friedrich Gauss. Op een dag gaf de schoolmeester waar Gauss les van had zijn klas de opdracht om de som van de getallen van 1 t/m 100 te berekenen. Na een paar minuten schreef Gauss iets op zijn lei, en legde deze op het bureau van de schoolmeester met de woorden: "Daar ligt ze." Op zijn lei had hij slechts één getal geschreven, wat tevens de juiste uitkomst was, namelijk 5050. Toen de schoolmeester hem vroeg hoe hij aan het antwoord kwam vertelde Gauss dat hij in gedachten de som van 100+1, 99+2, 98+3, enzovoort, had genomen, en dat de som daarvan steeds 101 bleef. Als je zo alle mogelijke paren neemt krijg je 50 paren die ieder 101 als som hebben, dus is de som van t t/m 100 gelijk aan 50*101=5050.

[Upior]

mathfreak schreef op 17-09-2003 @ 18:56:
Ik heb hier een anecdote over de Duitse wiskundige Carl Friedrich Gauss. Op een dag gaf de schoolmeester waar Gauss les van had zijn klas de opdracht om de som van de getallen van 1 t/m 100 te berekenen. Na een paar minuten schreef Gauss iets op zijn lei, en legde deze op het bureau van de schoolmeester met de woorden: "Daar ligt ze." Op zijn lei had hij slechts één getal geschreven, wat tevens de juiste uitkomst was, namelijk 5050. Toen de schoolmeester hem vroeg hoe hij aan het antwoord kwam vertelde Gauss dat hij in gedachten de som van 100+1, 99+2, 98+3, enzovoort, had genomen, en dat de som daarvan steeds 101 bleef. Als je zo alle mogelijke paren neemt krijg je 50 paren die ieder 101 als som hebben, dus is de som van t t/m 100 gelijk aan 50*101=5050.

Haha, dat verhaal ken ik. Staat in ons boek bij het hoofdstuk over getallenrijen (leuk verhaal trouwens).

Kennen jullie nog meer wiskundige/scheikundige/natuurkundige anekdotes?

[mathfreak]

Upior schreef op 17-09-2003 @ 18:59:
Haha, dat verhaal ken ik. Staat in ons boek bij het hoofdstuk over getallenrijen (leuk verhaal trouwens).

Dat hij in het hoofdtuk over getallenrijen staat vermeld is geen toeval, aangezien het in deze anekdote over de som van een rekenkundige rij gaat.

Upior schreef op 17-09-2003 @ 18:59:
Kennen jullie nog meer wiskundige/scheikundige/natuurkundige anekdotes?

Ik heb er nog een over de Franse wiskundige Paul Painlevé. Hij was indertijd examinator aan de Ecole Normale Superieure in Parijs. Dit is een instituut voor hoger onderwijs waarvoor een modeling toelatingsexamen moet worden afgelegd.
De anekdote gaat als volgt: op een dag raakt een van de studenten van de Ecole Normale Superieure met een van de kandidaten voor het toelatingsexamen aan de praat en vertelt hem dat er nogal wat grappen op de Ecole Normale Superieure worden uitgehaald omdat dat traditie is. Hij vertelt dat bij een van die grappen een van de studenten zich voordoet als examinator en de kandidaat voor gek zet.
Wanneer de kandidaat het lokaal binnengaat voor het toelatingsexamen staat hij oog in oog met Painlevé, die er echter jong genoeg uit ziet om voor een student te worden aangezien, waarop de kandidaat zegt: "Hier trap ik niet in." Painlevé reageert verbaasd: "Hoe bedoelt u? Waar heeft u het over?" De kandidaat antwoordt: "Ik heb de grap al lang door. Jij bent een oplichter." Painlevé probeert de kandidaat er tevergeefs van te overtuigen dat hij wel degelijk de examinator is, en als dat niet lukt haalt hij er ten einde raad de directeur van de Ecole Normale Superieure bij, zodat die voor hem garant kan staan...
Een andere anekdote gaat over de Franse wiskundige Laplace die een 5-delig boekwerk over hemelmechanica schreef. Toen Napoleon plagerig opmerkte dat hij God nergens vermeld had zien staan antwoordde Laplace met de sindsdien beroemde opmerking: "Sire, ik had deze hypothese niet nodig."
Nog een anekdote over Laplace: hij maakte nogal veel gebruik van de zinsnede "zoals men gemakkelijk kan zien", waarop Nathaniel Bowditch, een vertaler van Laplaces werken, opmerkte: "Ik ben nooit op een van Laplaces 'zoals men gemakkelijk kan zien' gestoten zonder er zeker van te zijn dat het mij uren hard werk zou kosten om de gapende afgrond te dempen en te ontdekken waarom het gemakkelijk te zien was."

[GimmeMath]

mathfreak schreef op 17-09-2003 @ 18:56:
Ik heb hier een anekdote over de Duitse wiskundige Carl Friedrich Gauss. Op een dag gaf de schoolmeester waar Gauss les van had zijn klas de opdracht om de som van de getallen van 1 t/m 100 te berekenen. Na een paar minuten schreef Gauss iets op zijn lei, en legde deze op het bureau van de schoolmeester met de woorden: "Daar ligt ze." Op zijn lei had hij slechts één getal geschreven, wat tevens de juiste uitkomst was, namelijk 5050. Toen de schoolmeester hem vroeg hoe hij aan het antwoord kwam vertelde Gauss dat hij in gedachten de som van 100+1, 99+2, 98+3, enzovoort, had genomen, en dat de som daarvan steeds 101 bleef. Als je zo alle mogelijke paren neemt krijg je 50 paren die ieder 101 als som hebben, dus is de som van t t/m 100 gelijk aan 50*101=5050.

ok thanx, is een goeie