Mjah ik was mijn gedichtendatabase eens aan het doorzoeken en toen kwam ik wat oudjes tegen die ik nog even wilde posten...ze hebben heir vast wel eens gestaan maargoed...
onbereikbaar...
De eeuwige wind,
fluisterd jouw naam.
Het onderbreekt,
mijn eeuwig gestaar.
De liefde houd,
mijn hart gevangen.
Maar jij blijft,
onbereikbaar.
In lange dromen,
kom jij voor.
Weet niet waarom,
maar jij was daar.
Toen probeerde,
ik te bellen.
Maar jij was,
onbereikbaar.
Je zegt niets meer,
en ook niet minder.
Hoe speel je dat,
toch altijd klaar?
Je houd mijn adem,
in je handen.
En nog altijd ben je,
onbereikbaar.
Weten dat het doek valt...(Een laatste buiging)
Ik weet dat het niet meevalt,
jij en ik, en de zon die maar onder gaat.
Die niet meer wil schijnen,
en de tranen die verdwijnen.
Maar plaats maken voor verdriet,
meer dan ik aankan,
meer dan je ziet.
Ik weet dat het niet meevalt,
samen zijn, jij en ik, een wij.
Zo groen als het gras was,
En zo levendig als wat.
Nu zijn we grijzer dan de lucht,
hopende hebben we,
alle hoop weggezucht.
We weten dat het doek valt,
het toneelspel over is,
en het applaus ophoudt.
We weten dat het over gaat,
jij en ik, en de zon die uitgaat,.
de laatste buiging,
en dan een boek wat dichtslaat.
Als een engel...
Als een engel keek jij toe,
hoe wij ons kapot maakten.
Je huilde met ons mee,
maar deed niets.
En nu jij huilt,
huilen wij met je mee.
Maar we doen niks,
we zijn immers geen engelen.
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|