Okee mensen, hier komt weer een lading gezeik, dus berg je maar.
Ik hou namelijk van iemand. Echt waar? Ja, echt waar. En veel ook. Heel veel. Misschien wel teveel.
Nu raad je het al, die iemand houdt niet van mij. Niet meer. We spreken elkaar niet meer. En in mijn hart groeit een koude lege plek.
En nu is het zo, dat ik een relatie met iemand anders heb. Dat klinkt heel fout. Maar van hem hou ik ook. En hij is goed voor mij. Die ander niet.
Nu komt het probleem. Het gaat niet zo goed meer tussen mij en mijn vriend. In de eerste plaats ben ik een leugenares. Hij weet niet van de koude lege plek in mijn hart. Hij weet niet hoe vaak ik me stilletjes in slaap heb gehuild. Naast hem in bed.
En nu ging het mis. Ik kan er namelijk niet tegen als afspraken niet doorgaan. Waarom dan ook. En als dat drie keer na elkaar is, bekruipt mij plotseling weer dat gevoel. Eenzaamheid, noemen ze dat? Of is het gemis? Of pijn?
En wat nu? Alleen in bed liggen huilen is niks. Me halfdood zuipen in de kroeg is nog een mindere optie. Zal ik het uitmaken? Zal ik nog contact zoeken met die andere persoon? Zal ik bij hen allebei uit het leven verdwijnen? Of beter nog, helemaal verdwijnen?
Zeg het maar, of zeg het niet..
|