Ik kan niks

[Fl4sh3r]

Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen. Ik heb er eigenlijk nog niet met iemand over gepraat...

Ik heb het idee dat ik niks kan! Ik kan me niet goed inzetten voor schoolwerk; als iets me meer werk lijkt dan +/- 30 min. heb ik al zoiets van "dat komt wel een keer". Ik heb bijna 7 jaar drumles gehad en had altijd het idee dat ik minder goed speelde dan de rest en dat die leraar altijd mij moest hebben. Ik werk ook aan websites, maar als ik met iets bezig ben zie ik altijd sites die er beter uit zien en kom ik mensen tegen die het beter doen. Dat is bij bijna alles zo.
Ik heb eigenlijk ook geen echte vrienden... Al vanaf de kleuterschool was ik goed bevriend met G. daar is niks meer van over, aangezien hij nu bijna alleen nog maar met mn broertje omgaat. Op de basisschool had ik een goeie vriend, maar die ging naar een andere school. Toen raakte ik goed bevriend met F. (groep 7) dat ging goed tot dat ik in de tweede bleef zitten en hij gewoon naar HAVO 3 ging...

Eigenlijk heb ik nog een probleem...
Mijn moeder heeft bijna twee jaar geleden een zelfmoord poging gedaan. Ze werd nog net op tijd gevonden in het bos (met medicijnen al ingenomen) en kwam in het ziekenhuis. Toen ze (lichaamlijk) weer was opgeknapt ging ze naar de psychiatrische afdeling, eerste de gesloten en later de "vrijwillige". Ze heeft daar veel gesprekken gevoerd (ook met mijn vader erbij). Op een gegeven moment vertelden ze ons (mijn broertje, zusje en mij) dat ze zouden gaan scheiden. Mn vader trok tijdelijk bij z'n zus in en wij drietjes (broer+zus+ik) bleven bij mn moeder. Mn moeder vond een nieuw huisje (een flat) en trok daar in met mijn broertje en zusje. Ik bleef vrijwillig bij mijn vader.
Ik denk dat ik door dit alles moeite heb gekregen met het leven. Ik zie geen doel meer. Ik leef van dag tot dag en het boeit me niet wat er morgen zal gebeuren.

Ik heb ruim 1½ jaar een vriendin gehad, zij heeft mij voornamelijk door het gedoe met mn moeder heen geholpen, maar het is uit tussen ons. Ik heb haar nog erg lang gemist, maar ben er nu niet meer zo mee bezig. Ik hou nog wel van haar en mis haar als ik haar zie (op school). Maar ze heeft een vriend (#3 na mij al weer) en ik heb de hoop op hereniging dus al op gegeven. Zoals bijna alle hoop...

Ik heb er over gedacht om psychische hulp te zoeken, maar toen ik een afspraak had (met de psychiater van mn moeder) heb ik die enkele dagen ervoor afgezegd... Ik heb veel nagedacht over zelfmoord, maar ben daar nu wel overheen denk ik.

Wat ik met dit bericht wil berijken weet ik eigenlijk niet, maar ik hoop op "advies" ondanks dat ik misschien niet helemaal duidelijk ben...

Mzzl, Fl4sh3r

[Zarya]

Ik denk dat je idd beter wel naar die psych. kan gaan, als het dan niet bevalt kan je er altijd gewoon niet meer heen gaan. Maar misschien helpt het je wel om dingen van de andere (positieve) kant te gaan bekijken. Je zei dat je veel had nagedacht over zelfmoord maar dat je daar nu overheen bent, en dat is alleen maar de goede richting in, want dat betekend dat je nog wel redenen hebt om te leven, dus dat je WIL leven. En dat moet je dus ook vooral blijven doen!
succes, kuz

[Fl4sh3r]

De reden dat ik niet meer bezig ben met zelfmoord en dat van me af gezet heb is dat ik er bang voor ben, bang voor pijn en het onbekende.

Het enige wat ik nog doe is de hele dag een beetje op internet zoeken naar leuke dingen (die ik niet kan vinden ) en zo nu en dan ns tv kijken...

Ik zie er erg tegenop om met een psych te praten... Gewoon omdat ik het niet ken... Zijn er mensen die me kunnen vertelen hoe zoiets gaat?

Mzzl, Fl4sh3r

[mathfreak]

In plaats van met een psychiater kun je ook met een psycholoog gaan praten. In de Gouden Gids zijn wel adressen van psychologenpraktijken bij jou in de buurt te vinden. Je kunt dan bellen om een afspraak te maken voor een intakegesprek. Tijdens zo'n gesprek kun je aangeven wat je probleem is en kan er worden gekeken wat voor jou de beste behandelmethode is.

[Fl4sh3r]

What's the difference?

(Tussen een psychiater en een psycholoog)

Mzzl, Fl4sh3r

[nps]

Je kan zoiezo anoniem naar een 1 of andere instantie bellen (de kindertelefoon ofzo, ik noem maar wat)....dan is de stap niet zo groot omdat je anoniem blijft, maar je krijgt er wel een goed advies en er luistert iemand naar je

Sterkte

[kipfilet]

Ik ben ook wel eens bij een psycholoog geweest. Het is gewoon iemand (een mens, hij/zij bijt niet en zal je niet opeten) die redelijk veel hersens in z'n hoofd heeft en daardoor psychologie kon gaan studeren. Daar heeft hij/zij vraagtechnieken geleerd, die kan hij/zij op jou toepassen. Je vertelt in grote lijnen wat je probleem is, waar je mee zit. Misschien weet je zelf waar het mee begonnen is, of weet je geen oorzaak. Door verschillende gesprekstechnieken toe te passen, kan de psycholoog samen met jou dieper op het probleem ingaan. Het helpt je om je probleem van een andere kant te bekijken. Je krijgt meer inzicht en leert het een plaatsje te geven in je leven. Ik heb er baat bij gehad, ik hoop dat jij ook gaat en hetzelfde zult ervaren!
Succes!

[mathfreak]

Fl4sh3r schreef:
What's the difference?

(Tussen een psychiater en een psycholoog)

Mzzl, Fl4sh3r

Een psychiater is een arts die zich, na het artsexamen afgelegd te hebben, gespecialiseerd heeft in de psychiatrie. Hij of zij houdt zich bezig met diagnostiek en therapie. Een psychiater heeft, in tegenstelling tot een psycholoog, geen psychologie gestudeerd, maar heeft zich als voorbereiding op het beroep van psychiater wel in psychologie moeten verdiepen, met name in het vakgebied klinische psychologie dat zich bezighoudt met het ontstaan en de behandeling van psychische stoornissen. Een psychiater is beroepshalve dus wel in psychologie geïnteresseerd.
Omdat een psychiater een afgestudeerd arts is mag hij of zij medicijnen voorschrijven indien dat nodig mocht zijn. Een psycholoog is geen arts en mag dus geen medicijnen voorschrijven, maar hij of zij mag wel iemand doorverwijzen naar een psychiater indien dat nodig mocht zijn.