Ik denk nog wel eens -onbesproken-
aan een afsluiting, opnieuw bestaan,
dat ik langzaam maar zeker toen
aan me voorbij heb laten gaan,
slopend mijn eigen hart gebroken
Hoe mijn trillende handen zochten
naar jouw deurbel, mijn lippen
niet meer tegen gevoelens vochten
Heb ik me laten gaan -verliefdheid-
verstand verloren, gelukkig genoten,
tot ik uiteindelijk de werkelijkheid,
stervend, alles af heb laten stoten,
contact blijft, maar ben toch iets kwijt
Ik ben je nooit verloren maar
heb toch wat in je laten liggen,
ik huil, maar laat het daar
|