Een bedenking...

[Gleipnur]

Een stukje dagboek:

De zee is groen, niet blauw, verkeerd beeld, als kind dacht ik altijd 'blauw' bij de zee...al 'wist' ik eigelijk beter.
Kan geen kwaad, want mijn pen schrijft toch lekker goed!! Jaa, zaaalig...zeker op dit, glad papier.
Kunst is bodenmloos, anders zou het geen kunst heten. Kunst is een vies woord in mijn ogen, een woord dat mij slechts een afkeurende blik waardig schenkt. Het heeft een vies, besmeurd, kwaad, triest en arrogant gezicht, vooral dat ja, arrogant. Het is blauw, met groen, donker, ...en een beetje zwart. En het is rond van vorm....en soms draagt het een kroon. En gelijk welke woorden ik aaneenrijg en neerpen, mijn gedachten razen nog 1000den malen sneller voorbij, oneindig lang en eigelijk ook onvermoeibaar. Alhoewel, de kwaliteit hangt er toch van af...Veel schrijven, maar weinigs kwalitatiefs? Dan ben je nie goe bezig, niewaar. PFFFF, daar gaat het toch helemaal nie om! Zwijg toch, en laat mij. Laat mij!!
Ik zou nie moeten vechten,...tegen de slaap. Mijn hand krijgt al kramp...en mijn blad heeft er genoeg van.

Slaapwel, dan maar, niewaar.

[waaromniet?]

Hmm.... ik zie weinig filosofische discussie hier in... ms iets voor K&L?