Regen stroomt langs de ruit, maakt het glas streperig en het uitzicht vervormd. Buiten glimt alles van het water. De kleuren lijken weggespoeld te zijn door het riool, maar dat maakt niet uit: als de zon straks weer gaat schijnen, verft die alles wel weer mooi in felle kleuren.
Nooit geweten dat er zo veel verschillende tinten grijs en zwart bestaan. Bruin ook. Eigenlijk wel mooi. Alles glanst ook zo prachtig. Aan de boomtakken hangen druppels als kleine diamantjes te pronk. Telkens weer nieuwe, frisse.
De hemel huilt. Je zou er zelf bijna treurig van worden. Een moedeloos, kleurloos natuurverdriet.
Maar een verdriet dat over gaat. Straks, als de wolken weg zijn gedreven, gejaagd door de wind. Dan komt de zon weer, en schildert de kleuren, en lacht de wereld weer. Zo gaan die dingen.
En dat maakt de regen mooi.
__________________
Eat jazz, drink sunshine, listen to honey, talk to tea
|