en lege kopjes
waar koffie in heeft gezeten
vroeger met melk
nu zwart
alsof mijn leven zwaar is
dus daarom ook mijn koffie
ik op een stoel
als vastgenageld
alsof ik lijm heb aan mijn kont
en bang ben iets te laten scheuren
door anders te gaan zitten
of erger nog :
door op te staan
Dit vind ik echt onwijs goed. Haha, maargoed...
Over je gedicht zelf; dat vind ik niet echt een gedicht, meer een verhaaltje geloof ik. Je schrijft zeker leuk, maar om zoiets in gedichtvorm te zetten.......ik weet t niet........