Ik heb zelf ook een heel klein beetje zoiets. Ongeveer 4 maanden geleden kreeg ik ineens last van mijn rug. De pijn zaakte naar mijn been en het werd steeds erger en erger. De hiusarts gaf me steeds weer nieuwe pijnstillers. Op een gegeven moment had ik zelfs pillen die bijna zo sterk als morfine waren.
Zelfs die pillen helpten niet.
Ondertussen was ik helemaal mezelf niet meer. Ik was steeds sjagerijnig omdat ik veel bewegingen niet kon maken en omdat ik mezelf niet kon zijn door die pijn.
De huisartsen konden er maar niet achter komen wat het was en ik was zo gefrustreerd omdat er geen enkel uitzicht op genezing was dat ik echt vaak niet meer vrolijk kon zijn.
Dat had ook zo zijn inpact op mijn relatie. Nou viel het bij mij allemaal wel mee, omdat ik zelf meteen wel doorhad dat het niet zo bevorderlijk voor mijn relatie was en ik daar een beetje op moest letten, maarja.
Ik weet niet wat voor ziekte je vriendin heeft, maar ik kan me dus voorstellen dat ze gewoon even niet meer zo kan genieten van dingen en dus ook niet van jou.
Ik weet niet goed wat je hier aan kunt doen. Zelf sterk blijven lijkt me in ieder geval een goede zaak, en een beetje positief ingesteld. Maar aan de andere kant moet je ook naar haar kunnen luisteren als ze ermee zit en er over wil praten en het dan niet afdoen met "Ach het komt wel goed"