mn moeder heeft een probleem met mn vriendje

[vixen]

Ik zie dat er al een soortgelijk toic is, maar dit is wel een andere situatie.
Ik heb net erge ruzie gehad met mn moeder. Het ging om veel dingen, maar uiteindelijk kwam er uit dat ze de jongens waarmee ik omga niet goedkeurd. Ik ben een paar maanden geleden op kamers gegaan en nu kan mn moeder weinig meer controleren wat ik doek, wat ze eerst flink deed. Mijn vriend heeft een hanekam, luistert punk en dat vindt ze verschrikkelijk. Ze vindt dat ik met 'de verkeerde mensen omga', dat ze een verkeerde invloed op me hebben. Ik heb mn moeder een foto van hem laten zien en op basis van die foto denkt ze van alles van hem te weten. Zoveel vooroordelen, en dan nog ruzie over dat ze narrow minded is. Maargoed, hoe kan ik mn moeder overtuigen dat hij heus aardig is, en niet zo slecht als zij denkt.
Ik haal em zeker niet hier in huis, dat wordt echt verschrikkelijk.

Nouja, ik ben zelf ook wel eens aangelopen tegen zeer onwillige ouders. De enige manier om toch voet aan de grond te krijgen is echt om hem mee te nemen naar je huis. Je kunt je ouders gewoon niet op een andere manier overtuigen van zijn niveau dan door hem zelf met ze te laten praten, te laten uitleggen wie hij is en 'what makes him tick'.

Als hij voor hen een foto blijft, blijven ze die vooroordelen houden. Als hij echt overtuigd punk is, mag je wel van hem verwachten dat hij aan zeer kritische en tegenover hem negatief staande mensen kan uitleggen waaróm hij punk is, wat het inhoudt enz. Dat is wel het minste dat je van hem mag verwachten.

En nog een punt, als hij met de billen bloot gaat komt-ie minder afstandelijk over, dat vinden ouders over het algemeen ook wel leuk. Het is vrijwel altijd meer de onbekendheid met de persoon waar ze problemen mee hebben, dan met de persoon zelf.

Mijn ouders hebben allebei een probleem met mijn vriend. Niet omdat hij niet bij me zou passen ofzo, maar omdat hij me vroeger enorm gekwetst heeft toen hij ook mn vriendje was.
Ze willen niet inzien dat hij verandert is. Ik was er in het begin erg huiverig voor, ik vind hem leuk, zie hem erg graag, en zij niet! Dat doet echt pijn. Maar ik ben er nu na iets meer als een maand achter dat ik voor mezelf moet kiezen, en als ik van hem hou, dan moeten zij dat maar accepteren. Ik neem mijn vriend gewoon mee naar mijn huis, hij komt vant weekend hier eten.
Mijn vriend heeft heel erg aan zichzelf gewerkt, het ging niet goed met hem,en zij willen dat niet zien. Ik denk idd dat ouders narrow minded zijn

[Balance]

Mijn ouders waren ook totaal niet blij met m'n ex toen ze z'n foto zagen. Hij was donker en dat was voor hen de reden om hem af te keuren. Achterlijk, maar waar.
Vooroordelen ten top natuurlijk en ik baalde er behoorlijk van. Ik woon nog wel thuis, dus op een gegeven moment moest ik hem wel thuis laten zien. Hij kwam me ophalen en maakte even een praatje thuis. Toen bleken ze hem ineens heel aardig te vinden. Hij voldeed totaal niet aan de negatieve verwachtingen die zij hadden en ze zagen in dat hun vooroordelen nergens op sloegen. Dat m'n (ex)vriendje bij ons thuis kwam heeft dus alleen maar positief gewerkt.

[snarl]

Ik heb geen ervaring met dit soort dingen, maar ik zou hem in ieder geval één keer mee naar huis nemen, volgens mij veranderen de meeste ouders hun ideeen dan wel. En anders... dan heb je het iig geprobeerd, en je blijft toch wel bij 'm, dus.. ik zou het gewoon proberen.

[koekiemonstertje]

wees blij dat je niet meer thuis woont!

[little nemo]

mmm....ik denk niet dat 'm naar huis halen 'n goede oplossing is, ook al zeggen nogal wat mensen hier van wel. in hun situatie is dat misschien ook wel zo geweest maar ik denk dat t hier wel anders ligt...ik zou t gewoon maar ff aankijken, je moet je er iig nix van aantrekken wat ze zegt; sommige dingen zijn gewoon té onterecht om op in te gaan, zeker als dat toch alleen maar meer ruzie veroorzaakt...

[FOOIJDONK]

stuur hem naar de kapper

[madwoman]

little nemo schreef op 24-03-2004 @ 17:11:
mmm....ik denk niet dat 'm naar huis halen 'n goede oplossing is, ook al zeggen nogal wat mensen hier van wel. ...

Maar hoe wil je een ouder van vooroordelen afhelpen, zonder je vriend een keer mee naar huis te nemen?
Mijn ex is ook overtuigd punk en voordat mijn ouders hem ontmoet hadden, hadden ze al allemaal ruige verhalen gehoord van m'n zusje. Welke muziek hij wel niet luisterde, dat hij bijna altijd een skateboard bij had, dat hij in een ruig bandje speelde en altijd naar een bepaalde kroeg ging hier in de buurt (die bekend stond als alternatieve blablibla dinges waar vaak geblowd werd enz)
Ik heb toen toch besloten om hem een keer mee naar huis te nemen. Wel op een avond dat we naar een concert zouden gaan, dus na een uur moesten we toch ECHT weg . Ik heb mijn ouders gevraagd om gewoon te doen, hem niet meteen aan te vallen en hem een kans te geven. Ik moet zeggen dat ze toch wel heel erg hun best gedaan hebben toen, ik denk omdat ze toch wel doorhadden dat het echt heel belangrijk was voor mij. En het is allemaal wel redelijk goed gekomen toen. Ze hebben altijd gevonden dat hij er niet uitzag enzo.
Misschien moet je dat proberen over te brengen. Dat het echt heel veel voor jou betekent. Ik weet natuurlijk niet hoe jouw ouders zijn enz, maar je kan het allicht proberen. Succes iig!

[Chimera]

otherside schreef op 23-03-2004 @ 22:51:
Mijn vriend heeft een hanekam, luistert punk en dat vindt ze verschrikkelijk.

En terecht. Als je je zonodig af wil zetten tegen de maatschappij moet je de gevolgen maar accepteren.

[meisje]

@ chimera: je bent een eikel, je ouders hebben m.i toch niets te maken met hoe je vriend eruit ziet.

Ik vind dat je er niets van aan moet trekken, laat hem lekker punk zijn en laat je ouders in hun waarde. Misschien kun je hen herinneren aan de tijd dat zij jong waren, toen zagen de vriendjes van je moeder in haar ouders ogen ook niet uit.

[Chimera]

meisje schreef op 25-03-2004 @ 12:45:
@ chimera: je bent een eikel, je ouders hebben m.i toch niets te maken met hoe je vriend eruit ziet.

Tuurlijk wel. Ik zou ook flink aan mezelf gaan twijfelen als m'n dochter met een punker thuiskwam.

Chimera schreef op 25-03-2004 @ 12:18:
En terecht. Als je je zonodig af wil zetten tegen de maatschappij moet je de gevolgen maar accepteren.

Mooie cirkelredenatie.

[Chimera]

perseus schreef op 25-03-2004 @ 12:58:
Mooie cirkelredenatie.

Hoezo? Je wil als ouders bewust en onbewust het beste voor je kind. Onze samenleving staat nogal huiverig tegenover dergelijke extremiteiten, ik zou ook nooit deze baan gehad hebben als ik een hanekam gehad had. That's life.

[little nemo]

Chimera schreef op 25-03-2004 @ 13:17:
Hoezo? Je wil als ouders bewust en onbewust het beste voor je kind. Onze samenleving staat nogal huiverig tegenover dergelijke extremiteiten, ik zou ook nooit deze baan gehad hebben als ik een hanekam gehad had. That's life.

wel een verschil tussen al dan niet een baan krijgen (waar netjes uitzien meestal gewoon moet ivm commerciele belangen) en dit. als iemand al zo'n oordeel over iemand anders heeft, puur en alleen op basis van een foto, dan is dat gewoon kortzichtig. of het nou een punker is of niet.

btw, ik heb ook een hanekam gehad, ik studeerde toen (en nu) rechten met goeie cijfers btw, had (en heb) werk, drink niet teveel, zoek geen ruzie etc etc. lijkt me wel vrij duidelijk dat als iemand toen op basis van een foto zo'n oordeel zou vellen dat daar niets van zou kloppen. en dat jou oordelen over mensen met een hanekam kennelijk ook niet klopt. kortzichtig mens.

[little nemo]

madwoman schreef op 25-03-2004 @ 12:15:
Maar hoe wil je een ouder van vooroordelen afhelpen, zonder je vriend een keer mee naar huis te nemen?

nah als t gewoon heel lang duurt (as in, meer dan een half jaar ofzo) dan zal dr moeder wel denken dat er toch wel iets goeds aan die jongen moet zijn dus dan is de kans dat hij een echte kans krijgt (die me nu vrij klein lijkt) veel groter

[STP]

Het is wel steeds je moeder hè

Anyway, als het écht serieus begint te worden denk ik toch dat het wel slim is hem gewoon mee naar huis te nemen zodat ze z'n andere kant kunnen leren kennen.

Als je serieus met hem verder wilt is het natuurlijk ook wel praktisch als je ouders (en in dit geval met name je moeder dus) hem kunnen accepteren. En dát is iets wat je niet zal bereiken door hem niet mee naar huis te nemen...

Good luck daaarrrrrrrlin'

[madwoman]

little nemo schreef op 25-03-2004 @ 15:09:
nah als t gewoon heel lang duurt (as in, meer dan een half jaar ofzo) dan zal dr moeder wel denken dat er toch wel iets goeds aan die jongen moet zijn dus dan is de kans dat hij een echte kans krijgt (die me nu vrij klein lijkt) veel groter

maar een half jaar elke keer gezeik met je moeder of commentaar dat ze er niet achter staat enz enz is ook niet alles. Als je zeker weet dat het serieus is, zou ik het er zeker op wagen en hem mee naar huis nemen. Het kan dan zijn dat haar moeder hem dan nog niet mag, is er dan wel en heb je waarschijnlijk ook elke keer gezeik, maar er is ook een kansje dat haar moeder haar mening bijstelt. Zoniet en duurt de relatie dan bijv. een half jaar, heb je alsnog de kans dat haar moeder inziet dat hij een goede jongen is.

Chimera schreef op 25-03-2004 @ 12:54:
Tuurlijk wel. Ik zou ook flink aan mezelf gaan twijfelen als m'n dochter met een punker thuiskwam.

Het is normaal en gezond dat kinderen zich tegen hun ouders afzetten, dus als mijn dochter met een punk thuiskomt weet ik in elk geval dat ik haar normaal en gezond heb opgevoed

[duivelaartje]

Misschien moet je eens samen met je vriend bij je moeder op bezoek gaan. (Had je nog niet gedaan toch?) Dan kan ze zelf oordelen hoe hij nou precies is en dat hij waarschijnlijk heel anders is dan ze dacht toen ze zijn foto zag. Ja, en dan kan je ook nog het probleem hebben dat je moeder heb niet eens het huis is wil hebben. Maar dat zal wel meevallen toch???

Maar ik heb dit nog nooit meegemaakt, maar m'n moeder zit wel elke dag aan m'n kop te zeuren dat ze niet wil dat mijn aanstaande vriendje (die er dus nog niet is ) er huppeldepup uit ziet en zich normaal moet gedragen, in ons gezin moet passen, netjes, enz....

Maar ja, zo zijn moeders. Er is niks anders aan te doen dan ermee leren leven denk ik....