De laatste nacht
En er waren geen sterren. De kou
drong door de tralies, als reiken-
de handen, met enkel beloften,
om hem terug in het leven te trekken,
door het meedogenloos starre
gewoon geworden kwaadharde staal
dat koud was, maar dood; niet zo fris
als de wind, die na doorwaakte uren
het licht meebracht: blauw, lichter blauw,
groen, gelig, oranje en roze
de regenboog luidde een einde
in van een star-als-staal leven,
en het begin van een nieuw,
ander bestaan: dat van vrijheid.
__________________
Eat jazz, drink sunshine, listen to honey, talk to tea
|