Katastrofe
Onbezonnen vult de rode wijn mijn hart
en met smart denk ik terug aan de dagen
gevuld met betere whisky en
geld.
Ik kijk de psychiater in de ogen en lieg ronduit over mijn heden
mijn verleden kwam niet eens aan bod
hoe hoog ik ook gegrepen had, ik viel altijd
tot de bodem en daar
vervloekte ik mijn lot.
Kniel ik neer om te bidden tot
lagere goden en verval ik in lust
voor goedkopere drank,
de wijn kan mijn ziel niet sussen
en tot ruste kwam ik slechts
met medicijn
tegen wil en dank
verzink in dieper gezuip in pillen
en gebed
maar het is niet meer mijn haven
en in mijn bed krioelen duizenden spinnen
en over mijn huid kruipen vuile
smerige beesten
haal ze weg
ik geloof niet meer.
En ik loog nog voor ik wist
wat waarheid was.
------------
Lang niet meer geschreven, ik weet het niet

.