Prinsesje

dit gedichtje heb ik een keer in de eerste klas gemaakt,
hij is helemaal niet goed ofzo, maar ik begrijp nog goed hoe
ik me voelde als ik dit lees ..primeur hoor, nog nooit eerder
door iemand anders gelezen..

een snelle blik

vliegt in mijn ooghoek als een engel

twijvelend

houden onze blikken elkaar vast

Genoeg!

we gaan weer verder met ons leven

een klein prinsesje,

dat glazen muiltjes nog niet past

nou ja.. dat was hem dan commentaar is welkom!

[DvoorA]

ik erger me aan "twijvelend", dit is toch "twijfelend" (tenzij ik opeens analfabeet ben). Bovendien snap ik de laatste zin niet in verband met voorgaande? En "een snelle blik die vliegt als een engel in een ooghoek" vind ik ook een beetje ver gezocht. Nee, sorry, leuk geprobeerd maar dit vind ik niets. ritme vind ik ook niet lopen. Maar probeer nog maar wat, misschien lukt het je inmiddels al beter

dankjewel voor je mening!

het prinsesje in het gedicht is voor het eerst verliefd.
alle kleine dingetjes van verliefd zijn kent ze nog niet
(de "engelachtige" blik). Even probeert ze erin mee te gaan,
maar het blijkt dat ze er nog niet klaar voor is (het prinsesje past haar muiltjes nog niet) zo was hij bedoeld.