moeder ongelukkig

[blauwpotlood]

De laatste tijd merk ik aan mijn moeder dat zij in een neerwaartse spiraal terechtgekomen is. Ze is enorm stil (wat ze anders nooit is), emotioneel, en voelt zich bij het minste al achtergesteld.
door de week woon ik niet thuis (op kamers), maar het zit me wel enorm dwars, vooral omdat ze blijft ontkennen dat er iest is. terwijl je het duidelijk kan zien.. Ik zit hier zelf heel erg mee, en heb geen idee hoe ik haar kan helpen.. en durf niet eens meer te vertellen al sik iets leuks heb meegemaakt..
Heb toen ik gisteren weer vertrok een briefje achtergelaten met daarop dat ik heel veel van haa houdt en dat met alles bij me terecht kan. hoop dat dat gaat helpen.
Wat kan ik verder nog doen?

[Maija]

mischien haar eens onverwacht (door de week op woensdag ofzo, als ze het niet verwacht) een avondje meenemen uiteten en theater, (wel alleen als je zeker weet dat ze kan en het niet te druk heeft enzow), en dan met dr praat en alles verteld!

En als je het daar tedruk voor hebt ofzo, of je budget kan het niet aan, kan je dr ook gewoon door de week als je niet thuis bent bellen ofzo!!

[blauwpotlood]

dat bellen doe ik altijd al door de week..
en het mee uit nemen.. ook al geprobeerd, maar er is gewoon geen glimlach (die echt is) meer te krijgen op haar gezicht..

[Maija]

ow, das erg,
Dan zou ik dr gewoon duidelijk tegen dr gan praten, desnoods even dwingen om te blijven zitten en met dr te praten!
Zodat ze dr niet omheen kan draaien, en anders hulp voor dr regellen!!

[Quiana]

Heel lief (en goed!) van je, dat je dat briefje achterliet.

Veel meer dan laten merken dat je er wilt zijn voor haar ed
kun je niet doen denk ik, als zij er niet over wil/kan praten,
kun je haar moeilijk dwingen denk ik. Misschien haar de ruimte
geven om te praten (vragen hoe het gaat bijv, en kijken hoe
ze erop reageert?), oid..

Wel is het voor mensen die niet lekker in hun vel zitten vaak
(heel) fijn als ze merken dat er iemand is die er voor hen wil
zijn ed, ik denk dat alleen dat al een goede steun kan zijn...

Het is moeilijk dat ze blijft ontkennen dat er iets is, misschien doet ze dat wel omdat ze bang is jou pijn te doen of je er niet mee wilt 'opzadelen'. Mijn moeder heeft zelf reuma, en ik zie aan haar ook dat ze het er af en toe moeilijk mee heeft (pijn enz.). Ze probeert zichzelf tegen over mij groot te houden, maar de tranen in haar ogen zeggen genoeg.

Maargoed, probeer een beetje met haar te praten. Geef haar de tijd om haar verhaal te doen en zorg dat ze zich op d'r gemak voelt bij je. Laat haar weten dat je er altijd voor haar zult zijn.

[Ischenbaert]

Sommige moeders van pubers die nog thuis wonen hebben het echtwaar veel erger; hoe denk je dat het er aan toe gaat bij Vinniewebcammie thuis?

On topic: succes...

[Droomvlucht]

OPGEROTH schreef op 17-05-2004 @ 19:54 :
Sommige moeders van pubers die nog thuis wonen hebben het echtwaar veel erger; hoe denk je dat het er aan toe gaat bij Vinniewebcammie thuis?

On topic: succes...

Hoe weet je nu hoe erg die situatie daar thuis is?

En daarbij.. erg puberende pubers en moeders met psychische problemen (ik zeg niet dat dat hier het geval is, ik bedoel maar) kun je niet met elkaar vergelijken.

OPGEROTH schreef op 17-05-2004 @ 19:54 :
Sommige moeders van pubers die nog thuis wonen hebben het echtwaar veel erger; hoe denk je dat het er aan toe gaat bij Vinniewebcammie thuis?

On topic: succes...

Het gaat er niet om, bij wie de situatie thuis het ergste is. Ze ziet dat haar moeder ergens mee zit, wil haar helpen en vraagt of ze naast de dingen die ze gedaan heeft nog meer kan doen.

[blauwpotlood]

Ik wil zo graag weer een echte lach op haar gezicht zien..
Heb vanmiddag maar een enorme wandeling gemaakt.. want ik wordt hier echt niet blij van

[Luna]

Zijn je ouders nog samen of woont je moeder alleen? Als ze je vader nog heeft kun je er misschien met hem over praten, wat hij aan haar merkt en of hij er niet iets mee kan doen, zodat ze zich weer wat specialer voelt.
Ik heb hier geen ervaring mee en heb dus geen idee hoe het voelt maar het lijkt me bestwel naar.
Ik denk dat kleine dingetjes, zoals dat briefje, als helpen. Door dat soort dingen gaan mensen zich weer een beetje speciaal voelen en dat is denk ik wat ze wel nodig heeft.
succes

[blauwpotlood]

Mn moeder woont op dit moment alleen met mn zusje. die doet ook enorm haar best, maar mn moeder lijkt gewoon niet meer te kunnen lachen en te genieten. We hebben haar afgelopen week een grote bos bloemen gegeven.. Die hebben wij uiteindelijk zelf in een vaas moeten stoppen, omdat het haar gewoonm bijna niets meer doet. Ze zegt wel dankjewel, en dat ze van ons houdt, maar haar gezicht "straalt" gewoon niet.
tis een beetje lastig uit te leggen, maar als haar dochter kan ik zien wat er achter haar lach schuilgaat... Ik weet alleen niet waarom

[-Flip-]

ik ken het wel.. je voelt je machteloos.. je kunt niks doen... het is haar gevoel.. je kunt er alleen maar voor haar zijn denk ik.. en misschien wat in de gaten houden, hoe het verder gaat... maar jij bent niet verantwoordelijk voor het gevoel van je moeder... maar dat is makkelijker gezegt dan gedaan... valt niet mee... je wil iets voor je moeder doen.. maar je weet niet hoe.. ja toch? en dat is lastig... misschien kun je haar schrijven dat je je zorgen maakt? en je afvraagt wat er aan de hand is... dan kan zij er rustig over nadenken en wordt ze niet overvvallen met je vraag... het is maar een idee...

take care meis... HUG flip

[Droomvlucht]

Lijkt me inderdaad wel een goed idee, om haar een brief te schrijven. Schrijf haar dat je je zorgen maakt, en dat je je afvraagt wat er is. Dat je ziet dat er iets mis met haar is, en dat je niet bemoeizuchtig over wilt komen, maar dat je om haar geeft.

Misschien dat je op die manier 'tot haar door kunt dringen'?

*knuf*

[w]

een brief helpt denk ik wel ja. Want dan kan je moeder er ook even rustig over nadenken. En ja wat je al doet laten zien dat je er voor haar bent. Misschien kun je met een vriend/vriendin van je moeder kan gaan praten en dat zij/hij dan met je moeder gaat praten misschien dat ze dan wat meer los laat. Heel veel sterkte big hug

w

[Fantôme]

heey meis <knuff>

ik vind het superlief van je dat je dat briefje hebt achtergelaten en ik denk zeker dat je moeder dat kan waarderen, ze het cker gelezen heeft en er ook wel over na gaat denken, en hopelijk realiseren dat je meent wat je hebt geschreven.

Je schrijft dat je nauwelijks nog durft te vertellen als je iets leuks mee hebt gemaakt. Ik weet niet of het werkt oid hoor... Maar ik denk dat het voor een moeder fijn is om te horen dat haar dochter leuke dingen doet, plezier heeft en zichzelf kan redden. En daarom zou ik dus zeggen, 'blijf haar dat soort dingen juist wel vertellen!'.

Misschien kan je je moeder er ook eens echt mee confronteren (of heb je dat al gedaan?) van 'je ontkent het wel steeds, maar het is écht wel van je gezicht af te lezen dat er iets aan de hand is, en als je het dan niet met mij wilt bespreken, doe het dan met iemand anders, maar PRAAT in ieder geval' Natuurlijk hoef je zoiets niet lettelrijk te zeggen, gewoon op de manier dat jij denkt dat goed is... en als jij denkt dat dat niet goed is, moet je het ook cker niet doen! immers, jij kent je moeder het beste!!

maar ik vind het al super van je dat je haar iig laat merken dat je om dr geeft e.d.

ow, nog een vraagje, ben je sinds dit jaar op kamers? Misschien vind je moeder dat namelijk wel heel erg moeilijk, omdat ze ziet dat jij steeds verder van haar verwijderd raakt. vroeger woonde je nog thuis, nu alleen in het weekend, en misschien denkt ze 'en straks? straks is ze helemaal weg...' Ik weet niet, maar misschien is ze bang je te verliezen oid? Dat heeft mijn vader namelijk wel.... ik woon niet op kamers (studeer ook nog niet) maar hij wilt het ook echt niet hebben!!

veel liefs en sterkte, wendy