Wat is er mis met me?

[Gothicgirliej]

hai.. ik wil wete wat r mis met me is.. ik voel me vaak gewoon echt heel sad en soms weet ik niet eens waardor het komt, ik voel me ook echt heel erg eenzaam tis net een maand uit met me vriend enzo maar still feeling so lonely... zelfs toen ik nog wat met hem had.. ik heb soms het gevoel dat er niemadn achter me staat... ik sluit me af voor iedereen en duw mensen zo ver mogelijk bij me weg... ik snap niet waarom en ik snap niet waarom ik het blijf doen terwijl ik weet dat ik dat doe, ik reageer ook heel vaak me sacherijnige bui af op degene die wel bij me blijven ( dat zijn maar 2 mensen) en tege me ouders... ik vind het gewoon zo sneu voor ze... maar ondanks dat ik het weet ?!?!? ik snap er gewoon niets van... pls help me..

[Nona]

Het lijkt me verstandig dat je je leven eens op gaat vullen. Als je eens zorgt dat je onder de mensen komt en dingen gaat doen ben je vanzelf niet meer zo eenzaam en verdrietig, en dan hoef je mensen ook niet af te snauwen om die reden. Ga eens op een sport, zoek wat vrienden op, zoek hobby's, ga muziek maken... Er zijn enorm veel dingen die je kunt doen!

Ik denk dat dat wel zal helpen.

[Gothicgirliej]

dat is het nou juist! ik doe aan kickboxen , ik rijd paard, ik heb echt best veel hobby's!! dat is het probleem ook niet maar soms dan ben ik zo vrolijk en dan ineens BOEM dan ben ik ineens zo depri.... ik word best vaak ook oneerlijk behandeld en ik denk soms ook dat ik zon grote bek heb om mezelf te beschermen maar ik vind dat nog geen rede om andere mensen daar de dupe van te late worden, tis soms ook niet goed want ik kan heel druk zijn en dan vinden ze me irritant, en dan ben ik een keer rustig dan ben ik een tering sacherijn enzo... dan heb ik ook zoiets van make up your mind... ik walg ook gewoon soms van mzelf alsk in de spiegel kijk...

Klinkt als puberteit. Gaat vanzelf wel weer over, probeer er in de tussentijd maar gewoon het beste van te maken. Een 'hobby zoeken' of zo iets is inderdaad geen slecht idee... misschien kun je toneelles nemen; dan doe je iets leuks, je bent bezig met andere mensen, en je werkt aan je zelfvertrouwen.

edit: oh, ik zag je reply van vlak hiervoor niet, sorry

[Nona]

Misschien dat je dan eens kunt proberen om jezelf te zijn. Zet geen grote bek op, maar zeg eerlijk wat je dwars zit, zoals jij het voelt. Dan is het veel makkelijker om naar een oplossing te gaan zoeken voor je problemen. En als je chagerijnig bent, trek je dan niet terug maar zeg wat je dwars zit. Daar kunnen mensen veel meer mee en dan kunnen ze je misschien helpen.

[Gothicgirliej]

Dat is ook juist wat ik doe.. en sja ik los altijd zelf mijn problemen op omdat ik altijd al alleen ben geweest, ik heb hobbys zat en ik heb r veel lol in en ben ook vaak vrolijk hoor maar het komt gewoon zo ineens, en puberteit? whaha ben er al weer bijna uit maarja daar gaat het niet om, soms schreeuwen me ouders zo tegen me de ene keer dan heb ik zoiets van i dont care en soms dan ga ik gewoon janken terwijl ik niet vaak huil ofzo, ik praat niet over me problemen want toon niet graag een zwakheid ik ben meer een luisteraar dan een prater... maar weet je wat het ook is.. ik ben r altijd voor me vrienden... maar dan soms heb ik een keer wat en dan zijn ze weg ofzo... dan kunnen ze niet luisteren ik heb 1 iemand die dat wel doet maar die woont heel ver weg bij mevandaan...

[EggeD]

Heb lief meid (:

[droomkoningin]

Ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt.
Ik heb de laatste tijd ook 'last' van zoiets.
Het lijkt alsof het niemand wat kan schelen hoe jij je voelt. Dan komt je 'vriendin' en geeft je een knuffel en laat daarna nog steeds niks van zich horen. 'Want ja...iedereen is meer met zichzelf bezig.' Och....flikker toch een eind op.
Niemand die 'es belt ofzo om te vragen hoe het is.
Iedereen doet aardig tegen je, maar echte gesprekken kun je niet met ze voeren.
Dan ga je allerlei dingen in je hoofd halen, waardoor je denkt: laat maar, en het alleen nog maar erger wordt.

En dan ga je je rot voelen en reageer je dat af op degene waarvan je weet dat ze van je houden (ouders bijv.) terwijl je weet dat ze dat niet verdiend hebben.

[blurred]

Ik herken één ding dat je zegt wel, namelijk dat je jouw frustraties afreageert op de mensen die wél bij je willen blijven. Ik merk dat ik mezelf vaak afreageer door chagrijnig te doen tegen mijn vriend, iets dat hij absoluut niet verdient. Hij is gelukkig nuchter genoeg om er gewoon iets van te zeggen als ik weer eens onredelijk ben, en dat helpt. Als je gewoon geconfronteerd wordt met de dingen die je fout doet, ga je er vanzelf aan werken. Misschien helpt het als je tegen die 2 mensen zegt dat ze gewoon tegen je moeten zeggen dat je niet zo raar (of wat dan ook) tegen ze moet doen.

Praten helpt in ieder geval altijd beter dan niets zeggen en jezelf afzonderen...

Ik kan me trouwens heel goed vinden in het berichtje van droomkoningin!!

[Gothicgirliej]

jep... jullie 2 hebben gelijk enzo... en ik weet dat ook en hun weten dat ook ( me ouders zullen nooi normaal reageren want daar kan ik gewoonweg niet mee opschieten) maar soms hebk zoiets van nahja ik snap niet waarom zo ik raar doe en dan ga je lopen denken en dan ga je je zelf alleen maar meer haten omdat je zon domme doos ben... ik probeer zoveel mogelijk tijd door te brengen met degene die wel bij me willen blijven, maarja die heeft natuurlijk ook andere vrienden en mij zien ze niet als hun beste vriendin maar ik haar wel en soms doet dat ook een beetje pijn om dat te horen... en dan hoor je weer verhalen over dat je ex weer 2 one night stands heb gehad en is gelijk heel je dag verziekt omdat je dacht dat je r overheen was en het tog niet zo was en dan krijg je weer ruzie vooral thuis ik heb al zoveel malen geprobeert normaal te praten met me ouders, ik slik ook pillen tegen me agressie maar dat betekend niet dat ik altijd agresief ben, daarom zitk ook op kickboxen maar zodra ik normaal wil praten dan word het altijd ruzie... en dat snap ik niet... want zover ik weet doe ik niets verkeerd

[justlikeme!]

hej meid.. het klinkt raar.. maar tis toch gewoon de leeftijd.. (al zeg ik het zelf..) en dat je je eenzaam voelt dat het uit is met je vriend is helemaal niet raar.. ik heb het nu een half jaar uit, en mis hem nog steeds af en toe stiekem (wil het eigenlijk niet, maar gebeurd toch..) maar een hobby zoeken is inderdaad een goed idee, ga eens naar de sportschool ofzo, en leer nieuwe mensen kennen... maar onthoud een ding: het komt echt allemaal weer goed hoor!! als je daar maar in blijft geloven, dan gebeurd het zeker!!
sterkte..

[droomkoningin]

blurred schreef op 16-05-2004 @ 21:16 :

Ik kan me trouwens heel goed vinden in het berichtje van droomkoningin!!

Het is iig fijn om te weten dat ik niet de enigste ben!

je bent echt niet de enige die dit probleem heeft!
Ik heb vorig jaar ook heel erg last van gehad. Ik was elke dag chagrijnig, reageerde dit op mijn ouders en broer af (gelukkig is de liefde van je ouders voor jou onvoorwaardelijk)
Soms hadden mijn buien zo z'n reden, maar vaak ook niet. Soms dacht ik; "ben ik soms gek aan het worden ofzo?!"
Ik ben toen begonnen met het schrijven van brieven (soort van dagboek). Daarin schreef ik niet alleen waaraan ik me zo ergerde, maar ook de leuke dingen van die dag. En echt.. het hielp! want zo kwam ik erachter dat de dingen waaraan ik me ergerde, vaak helemaal nergens op sloegen! Ik ben doorgegaan met het schrijven en nu het beter gaat doe ik dat nog steeds.
Ik weet niet of je het 'type' hiervoor bent, maar geloof me.. al je frustraties van je afschrijven kan echt opluchten!

succes iig

[JJ13]

ik snap wat je bedoelt, ik heb daar de laatse tijd ook heel erg last van. ik woon op kamers en t liefste ben ik alleen wat muziek luisteren, vaak heb ik ook huilbuien en ik ben ook somberder als ik in t weekend thuis ben. mn moeder zegt dat er wat is (wat misschien ook wel zo is) maar ik kan het er niet met hen over hebben en dan worden ze weer kwaad enz. ik schrijf ook alles op in een dagboek en merk echt dat dat helpt. succes ermee, x

[Drez]

JJ13 schreef op 23-05-2004 @ 16:38 :
ik snap wat je bedoelt, ik heb daar de laatse tijd ook heel erg last van. ik woon op kamers en t liefste ben ik alleen wat muziek luisteren, vaak heb ik ook huilbuien en ik ben ook somberder als ik in t weekend thuis ben. mn moeder zegt dat er wat is (wat misschien ook wel zo is) maar ik kan het er niet met hen over hebben en dan worden ze weer kwaad enz. ik schrijf ook alles op in een dagboek en merk echt dat dat helpt. succes ermee, x

dat had ik ook toen ik nog niet zo lang op kamers woonde, maar das gelukkig weer weggegaan
ik ben nieteens meer chagerijnig als ik bij mn ouders ben in het weekend (nouja soms )

[Flabbergasted]

wat is zo lees is iets wat best wel veel mensen hebben, de 1 meer dan de ander, jullie zijn al zover dat het besef er is en dat is al erg goed ! , serieus,

heb ook soms van die dips, maar heeft alles te maken met zelfvertouwen en de buitenwereld , klinkt cliché maar je moet eerst proberen je ''ware ik' te ontdekken , daarna volgt alles van zelf , ken iemand die DR phil op yorin ? die heeft hier een boek overgeschreven , erg goed.. zal er wel een x-tje teksten uit kopieren, heeft mij erg geholpen ..

[Flabbergasted]

Gothicgirliej schreef op 16-05-2004 @ 17:00 :
hai.. ik wil wete wat r mis met me is.. ik voel me vaak gewoon echt heel sad en soms weet ik niet eens waardor het komt, ik voel me ook echt heel erg eenzaam tis net een maand uit met me vriend enzo maar still feeling so lonely... zelfs toen ik nog wat met hem had.. ik heb soms het gevoel dat er niemadn achter me staat... ik sluit me af voor iedereen en duw mensen zo ver mogelijk bij me weg... ik snap niet waarom en ik snap niet waarom ik het blijf doen terwijl ik weet dat ik dat doe, ik reageer ook heel vaak me sacherijnige bui af op degene die wel bij me blijven ( dat zijn maar 2 mensen) en tege me ouders... ik vind het gewoon zo sneu voor ze... maar ondanks dat ik het weet ?!?!? ik snap er gewoon niets van... pls help me..

enne , er is totaal niets mis met je, is gewoon je ontwikkeling, en door dingen die er in je leven gebeuren wordt je gevormd..
soms erg moeilijk maar daar kom je echt wel uit hoor !

[Uziel]

belangrijk is ten eerste dat je inziet dat jij niet afhankelijk bent van anderen in je geestelijke toestand. Men denkt altijd van wel en daar gaat het fout... Je moet inzien dat als jij niks fout doet, het aan een ander ligt als je bijvoorbeeld ongelijk behandeld word. En dan moet je je niet rot voelen, maar dan moet je medelij hebben met die andere persoon...

Je moet leven op EIGENWAARDE en niet op wat anderen doen naar jou toe.

Bovendien moet je inzien dat als iemand juo gemeen behandeld ofzo, die persoon dat niet doet omdat ie jou zo lekker wil pesten, maar omdat deze persoon zelf ook met dingen zit, en zijn emoties niet onder controle heeft, en dus gemeen tegen jou doet bijvoorbeeld. OF mensen hebben niet eens door dat ze jou ongelijk behandelen.

Maar JIJ moet doen wat JIJ wil zolang JIJ er het kwade niet van inziet. En als anderen daar een probleem mee hebben, is dat hun probleem. Niet de jouwe. Je kunt er desnoods over praten met ze.

En een grote bek hebben om jezelf te beschermen moet je niet doen. Zolang de anderen tegen jou'n SCHIL aan kijken in plaats van jou'n werkelijke zelf, zul je ze ook nooit 100% voor je winnen, omdat ze jou niet snappen. Je moet open zijn, en eerlijk. En vooral je gevoelens aan hun vertellen.

[Uziel]

Flabbergasted schreef op 28-05-2004 @ 11:35 :
ken iemand die DR phil op yorin ? die heeft hier een boek overgeschreven , erg goed.. zal er wel een x-tje teksten uit kopieren, heeft mij erg geholpen ..

Phillip C. McGraw - Leef voor Jezelf...
ISBN 90-274-7679-9

Heb em hier in de kast staan. nog niet aan begonnen. maar schijnt ERG goed te zijn inderdaad