whoops, ik dacht dat een meisje dit had geschreven, maar jongens kennen dit klaarblijkelijk ook. Ik vind het een beetje te veel gezeur, en je bent niet de enige met al dat verliefdheid, liefde, liefdesverdriet, onbereikbare liefde gedoetje. Maargoed, het kan ook aan mij liggen dat ik een hekel heb aan dit genre van dichten.
Leuk als je de frustratie van je af wilt schrijven, maar naar mijn mening bezit het niet genoeg kwaliteit om anderen te raken. Om met iets positiefs te eindigen, ik denk net zoals de poster boven mij zei, dat er wel potentie in je zit.
__________________
I know a ghost can walk through a wall, yet, I'm just a man, still learning how to fall
|