elementen van het vervreemden
wortels dringen diep door in mijn aard
tot het diepste van mijn zijn
niet denkend aan het onkruid
niet denkend aan mijn pijn
zwemmend in de bron van mijn liefde
zo onbezorgd in je waan
niet lettend op de droogte
die de bron leeg doet staan
spelend met de flammen van mijn passie
het vuur dat de leegte rooft
onvoorzigtig met dit vuur
waardoor je de flammen langzaam dooft
wind waait door de bladeren van mijn gedagte
gooit alles door elkaar
op het veld van mijn gevoelens
niet langer bij elkaar
title ben ik nog niet helemaal mee eens maar moet wel die rigting op, dus let er niet teveel op
|