Verdrinken in 't diepste blauw

[Dreamzilla]

Aan het eind van de wereld
daar aan de rand.
Daar staan twee bloempjes
samen hand in hand.
Ze willen springen
vallen in de eeuwigheid.
Ze willen duiken
vallen in vrijheid.
Zwevend door het leven
zweven als geen een.

[xineof]

Ik vind het einde (de laatste twee regels) wat minder dan de rest van het gedicht. Ik had een wat dramatischer einde verwacht, op deze manier wordt er niet gezegd wat de bloemen nu echt dóen, alleen maar wat ze willen. Ik persoonlijk had het leuk gevonden als je er een wat concreter eind aan had gemaakt. Verder mis ik daar ook wel een beetje de rijm.

De rest van het gedicht vind ik leuk, het heeft een lieve onschuldige toon. Het lijkt een feelhappygedichtje, maar eigenlijk gaat het over een veel groter onderwerp dan het gedicht in eerste intstantie doet vermoeden. Ik vind het dus een leuke verpakking .

[*nerwen elensar]

Vind het cool gevonden dat je die bloemen een soort eigen leven geeft..Met gedachtes en gevoelens..Heel leuk gevonden
Alleen zoals xineof zegt, die laatste 2 zinnen vind ik nogal vaag. Probeer die anders te formuleren en je hebt zo'n gedicht

[Dreamzilla]

xineof schreef op 03-08-2004 @ 17:02 :
Ik vind het einde (de laatste twee regels) wat minder dan de rest van het gedicht. Ik had een wat dramatischer einde verwacht, op deze manier wordt er niet gezegd wat de bloemen nu echt dóen, alleen maar wat ze willen. Ik persoonlijk had het leuk gevonden als je er een wat concreter eind aan had gemaakt. Verder mis ik daar ook wel een beetje de rijm.

De rest van het gedicht vind ik leuk, het heeft een lieve onschuldige toon. Het lijkt een feelhappygedichtje, maar eigenlijk gaat het over een veel groter onderwerp dan het gedicht in eerste intstantie doet vermoeden. Ik vind het dus een leuke verpakking .

ik heb de tik dat ik de rijm niet door zet geloof ik maar anders krijg ik ook niet omschreven wat ik omschrijven wil... wat dus nu blijkbaar wel is... want het is geen feelhappy gedicht en dat had je dus ook door geloof ik...
eerder een kijk mij depri zijn gedicht...

vandaar ook dat ik over bloemen schrijf en mij zelf dus niet herken

Dreamzilla schreef op 03-08-2004 @ 15:15 :
Aan het eind van de wereld
daar aan de rand.
Daar staan twee bloempjes
samen hand in hand.
Ze willen springen
vallen in de eeuwigheid.
Ze willen duiken
vallen in vrijheid.
Zwevend door het leven
zweven als geen een.

Misschien:
Ze willen zweven,
dwalend als geen een,
Ze willen zweven
en springend gaan zij heen.

(Even snel geschreven, niet heel mooi, maar naar mijn idee is het wel meer een einde..)

[Dreamzilla]

Ave9 schreef op 05-08-2004 @ 18:34 :
Misschien:
Ze willen zweven,
dwalend als geen een,
Ze willen zweven
en springend gaan zij heen.

(Even snel geschreven, niet heel mooi, maar naar mijn idee is het wel meer een einde..)

dan komt het woordje ze teveel trug alsof het een sleur is en dat is t niet!

[Anno 1986]

Ik vind de titel tien keer mooier eigenlijk....

Dreamzilla schreef op 03-08-2004 @ 15:15 :
Aan het eind van de wereld
daar aan de rand.
Daar staan twee bloempjes
samen hand in hand.
Ze willen springen
vallen in de eeuwigheid.
Ze willen duiken
vallen in vrijheid.
Zwevend door het leven
zweven als geen een.

Grafische kenmerken:

1. Er zijn geen opvallende grafische kenmerken in dit gedicht. Leestekens zijn sober en insturmenteel.

Vorm en inhoud

rijm en metrum
Hoewel je je niet echt vormvaste poëzie beoefent, is een rijm en metrum beschouwing best eens aardig.

* Metrum:

1. Aan_ het_ eind^ van_ de_ we^(_)reld_
   daar^ aan_ de_ rand^.
   Daar^ staan_ twee_ bloem^(_)pjes_
   sa^men_ hand^ in_ hand^.
   Ze_ wil^len_ spring^en_
   val^len_ in^ de_ eeu^wig_heid^.
   Ze_ wil^len_ duik^en_
   val^len_ in_ vrij^heid_.
   Zwe^vend_ door^ het_ le^ven_
   zwe^ven_ als_ geen_ een^.

   Je begint met een anapest in de eerste twee regels (de onbeklemtoonde lettergrepen die missen maar er wel zouden moeten/kunnen zijn, heb ik zo: (_) zijn genoteerd). De derde regel start je met een dactylus. Zo'n begin geeft het gedicht een zangerig, limerick achtig gevoel.
   Vervolgens hak je het zangerige eruit en wisselt naar hakkelige amfibrachen. Alleen in de achtste versregel stel je nog een dactylus op -bijna een antimetrie.
   Tot slot nog een stille heffing bij 'als' in de laatste regel.
   Wat metrum betreft kan ik afleiden dat je het lieflijke van de eerste versregels wilt afsteken tegen het fatale van de andere regels - fataal, want om het te bereiken moeten ze de diepte in.
   
   Persoonlijk vind ik het metrum een beetje gewrongen, maar wel aardig gekozen. Het zangerige deel steekt goed af tegen het fatale, maar persoonlijk heb ik moeite met amfibrachen vanwege het hakkende effect - te hakkelend naar mijn smaak. Ook de antimetrieën vind ik niet geheel op zijn plaats. Waarom 'vallen in vrijheid' meer nadruk zou krijgen dan de andere regels, is mij niet duidelijk. De stille heffing in de laatste zin vind ik verder geen probleem.
   
   * Rijm:
   Wat rijm betreft wissel je mannelijk en vrouwelijk rijm veel af, vooral in het begin. Dit is logisch aangezien het gedicht uit vijf enjambementen bestaat. Het rijmen komt zo vrij natuurlijk over. Het leest als een zin.
   Eindrijm komt slechts in een beperkt aantal gevallen voor. Verder is er geen midden- of binnenrijm. Eigenlijk doe je maar heel weinig met rijm in dit gedicht, wat als keuze natuurlijk vrij staat. Wat rijm betreft kan ik dus weinig opmerken.

Beeldspraak

1. Rode draad is de personificatie, de 'bloempjes' - de bekende en veelgebruikte natuurmetafoor. Zij zijn het die handelingen verrichten en - hoewel het niet expliciet is vermeld - gaat het hier waarschijnlijk om een de wereldwijde metafoor voor jonge leven. Een bloem staat tevens voor onschuldigheid.
   Andere beeldspraken laat je vrijwel ongemoeid. Een refchttoe rechtaan gedicht wat dit betreft.

Opbouw

1. Opvallend aan het gedicht is dat het een duidelijk begin heeft, maar daarentegen een einde mist. Het gedicht blijft aan het slot een beetje steken in het middendeel. Ik mis een climax.
   Meestal is het zo dat de beginregel dicteert en de slotregel zich hieraan aanpast. Nu weten wij dat het jonge leven wil springen, vallen en duiken voor vrijheid en leven, maar ondertussen blijven de bloempjes op de rand van de werled hand in hand staan. Wat gebeurt er met ze? Dat zou de climax moeten zijn. Springen ze? Vallen ze? Duiken ze? En hoe komen ze terecht? Komen ze wel terecht? Bedenken ze zich? You tell me.

Beoordeling

1. Wat vind ik nu van dit gedicht? Sterke punten vind ik je gebruik van het metrum, hoewel dommige keuzes me wat duister blijven, zoals de antimetrie. Dit ruikt naar haastwerk. Je begin is erg sterk en zet een goed toon.
   Aan de zwakkere kant staat ten eerste je missende einde. Een gedicht zonder climax is bijna geen gedicht. Het schort dus aan je opbouw.
   Je beeldspraak is schaars en dat is op zich geen probleem - minder is meer, dat vind ik ook - maar hier is het wel een beetje cliché. Het wordt verder ook niet helemaal duidelijk waarom je voor bloemen gekozen hebt, want je gebruikt de eigenschappen van bloemen verder helemaal niet. Dit had iets meer uitgewerkt kunnen worden. Verder hou ik ook erg van rijm; wat voor rijm maakt niet uit, als de woorden maar met elkaar in verband kunnen worden gebracht. Hier is dat vrijwel alleen met de handelingen (springen, vallen, duiken (steeds lager)).
   Al met al geen slecht begin dus , maar het aan dit gedicht moet zeker nog gewerkt worden.

[Dreamzilla]

alluman schreef op 05-08-2004 @ 23:08 :
*knip*

idd is het einde zwak ik wist het even niet meer en kwam niet meer uit mn gedicht ik dacht het op die manier op te lossen...
achteraf blijkt dus van niet
maar dat vertelde er al meer..

waarom dat ik voor bloemen heb gekozen is idd omdat zei onschuldig en onbevuild zijn... zoals ik mensen het liefste zie... niet denkend aan geld of macht...

bedankt voor je beoordeling