Een suggestie:
▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄
...toen zag ik haar
en haar oog streelde mij.
Zij was gister een droom,
maar lonkt nu heel dichtbij.
Ik glimlachte diep.
Met haar lach aaide zij
mijn gedachten tot leven,
mijn droom tot beleven.
Nu onze seconden zijn uitgetikt,
mij hebben ontwaakt,
droom ik weer van wie ik hou.
Met open ogen ben ik je kwijt,
maar in het donker
ben jij nog van mij.
▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄
Het origineel:
- toen zag ik haar en zij zag mij
en waar ik eerst
alleen van dromen kon
werd opeens mijn leven
ik moest lachen, zij met mij
want waar ik eerst
alleen aan denken kon
werd toen opeens beleven
nu onze tijd opeens
heel stil is blijven staan
droom ik, alleen, van wie ik hou
ik ben je kwijt,
maar toch ook niet
ik droom alleen mét jou
Geen sonnet meer, rijmsgewijs in ieder geval, maar een aardige suggestie, denk ik. Van alle dingen die ik heb geprobeerd aan te passen (metrum, rijm, et. cet.), heb ik je gedicht vooral meer 'kleur' proberen te geven - want dat miste het naar mijn smaak het meeste. Je gebruikt voor mij te veel alledaagse woorden, wat in principe een legitieme keuze kan zijn, maar een dergelijk gedicht leent zich wel voor wat meer opsmuk.
Overigens vind ik het geen heel slecht gedicht, maar het is wel nog een erg ruwe versie.