Hallo,
Dit wordt een vrij pittig verhaal ben ik bang, maar lees het alsjeblieft, want ik heb werkelijk geen idee meer wat ik moet... daar gaan we (ik ben trouwens een jongen van 16 jaar, even als achtergrond alvast):
Een half jaar geleden werd mijn relatie met een vriendin wat intensiever. We werden dikke maatjes, en flirtten een beetje met elkaar. Dit was eigenlijk puur internet-contact. We wonen nog wel redelijk dicht bij elkaar maar zien elkaar alleen bij uitgaan. Langzaam werd ons contact hechter en na een tijdje zat ik op MSN echt op haar te wachten. Allemaal leuk en aardig. We leken eigenlijk wel een verliefd paartje als je naar onze gesprekken keek, maar in het echt kwam het er nooit van. Maar toen ik haar bij het uitgaan met een ander "betrapte" merkte ik toch wel dat het meer dan gewoon een beetje dollen was wat ik voor haal voelde, dat deed pijn.
Maar toen (na vele maanden onbeantwoorde liefde), kwam het er toch van. Twee weken achter elkaar hebben we bij het uitgaan geweldige avonden gehad, heerlijk in elkaar armen gehangen en gezoend. Ik was helemaal in de wolken. Alleen hier begint de ellende eigenlijk. Ze deed na die tweede avond raar tegen me, humeurig, kortaf. Ze wou eerst niet zeggen waarom, waarover ik me al ernstig zorgen maakte. En toen kwam het er toch uit, ze was "bang dat ik dacht dat we nu wat hadden". Dat wou ze schijnbaar niet, geen leuke mededeling. En in deze week leven we nu zo ongeveer. Ze heeft een hele tijd getwijfeld, "nagedacht wat ze wou". Maar eigenlijk was het al duidelijk, alleen ze is zo geweldig lief dat ze mij geen pijn wilde doen. Gister kwam het er dan toch uit: "ik ben niet verliefd en ik wil daarom niks". Maar ze wil wel onze gezellige avondjes. Ik was bang haar kwijt te raken en heb maar alles wat ik krijgen kon vastgegrepen. Maar nu zit ik erg in twijfel, ik zit met een meid waar ik helemaal gek op ben, maar waar ik waarschijnlijk nooit iets mee kan krijgen. Aan de andere kant krijg ik wel weer elke avond uit hoop, want dat wil ze wel. Ik weet niet of ik dat aankan. Aan de andere kant erger ik me ook steeds meer aan haar, omdat ze niet meer zo leuk tegen me doet als ik gewend ben, we hadden altijd dikke lol samen en dat kan ze nu niet meer ofzo. Aan de ene kant heb ik de neiging om haar mijn leven uit te sturen, wat niet zo heel moeilijk is: blokkeren op msn en langs haar lopen bij het uitgaan. Maar ik durf het niet, ik ben zo stapelgek op haar en ze is zo speciaal, zo lief, zo'n iemand kom ik nooit meer tegen.
God, ik twijfel zo verschrikkelijk, maar op het moment mis ik eigenlijk alleen maar wat we vroeger hadden, dat leuke contact. Ik denk dat het het beste is als ik haar gewoon helemaal vergeet, maar ik kan het simpelweg niet, omdat ik zo gek op haar ben.
Zucht, ik zit er zo dichtbij, en het lukt net niet, buitengewoon frustrerend.
|