open zijn tegen andere

[moon]

Afgelopen vrijdag heb ik de stap genomen. Ik heb 4 jaar lang zoveel mogelijk proberen te verzwijgen tegenover mijn famillie en vrienden e.d. Ik was niet eerlijk vaak en zweeg vaak over wat ik voelde.
Donderdag was ik voor het eerst eerlijk tegen mijn beste vriendin, vrijdag tegen mijn ouders en zus. Ik heb na al die jaren de stap genomen het ze te vertellen omdat ik vond dat ik het recht niet had om tegen ze te liegen en zo weinig van mezelf te laten zien. Maar nu ik het gedaan heb....heb ik spijt. Ik wil geen aandacht en ik wil niet dat ze me zielig vinden of wat dan ook. Ik voel me zo leeg nu ze zoveel van me weten, wat heb ik nog voor mezelf? ik voel me er echt heel slecht door.
Wie heeft er ook zoiets mee gemaakt? ik zou wel graag reacties krijgen van forummers die het als positief hebben ervaren om hun problemen met ouders en/of vrienden te bespreken, dat geeft mij misschien een beetje hoop.

[Nona]

Op het moment dat ik besloot hulp te zoeken voor mijn problemen heb ik besloten alles aan mijn moeder te vertellen. Nou ja... Alles... In ieder geval de problemen waar ik hulp voor wilde zoeken. Plus nog wat dingetjes die daaraan gerelateerd waren.
Ik heb dat heel positief ervaren. Mijn moeder snapte opeens een heleboel een stuk beter en kon rekening houden met hoe ik me op bepaalde momenten voelde. Ze vond het ook heel goed dat ik hulp wilde zoeken, want dat had ze zelf jaren geleden al voorgesteld. Toen was ik er alleen nog niet echt aan toe ofzo.

Je wilt geen aandacht en je wilt niet dat ze je zielig vinden? Nou ja, aandacht is misschien niet verkeerd, maar soms is het niet leuk als mensen om jou heen zich alleen maar op je problemen kunnen richten. Misschien dat je eens kunt vragen naar een andere vorm van aandacht: één waarbij ze je niet zielig vinden. Dat is vaak een stuk aangenamer.

[floortje bloem]

in ieder geval wil ik je toch een compliment geven voor het feit dat je erover gepraat hebt.
ik weet verder niet wat je allemaal meegemaakt hebt, maar toch erg knap dat je het deelt met je familie. ik weet hoe moeilijk
dat kan zijn.

verder, heb ik mijn moeder een tijdje geleden verteld
dat ik borderline heb. sindsdien kan ze mijn reacties
beter plaatsen (ik heb het in een extreme vorm)
en kan ze beter met mij omgaan.
dit is dus behoorlijk positief.

negatieve dingen wilde je niet horen, dus ik houd
netjes mijn mond

[Fade of Light]

moon schreef op 19-09-2004 @ 16:03 :
Wie heeft er ook zoiets mee gemaakt? ik zou wel graag reacties krijgen van forummers die het als positief hebben ervaren om hun problemen met ouders en/of vrienden te bespreken, dat geeft mij misschien een beetje hoop.

Ik heb na meer dan 20 jaar met mijn moeder en zus gepraat een maand of eh...2 geleden. Daarbij heb ik gezegd dat ze me normaal moeten behandelen en dat ik ze anders niks meer zeg.... Naja, ze vragen er soms wel eens naar (dat vind ik op zich niet erg, misschien wel fijn zelfs), maar over het algemeen doen ze gewoon hetzelfde en word ik niet als een of ander slachtoffer/mislukking beschouwd, gelukkig...

Ik vind het knap van je dat je het verteld hebt, vooral omdat je niet zou weten hoe ze zouden reageren op je verhaal. Ik denk niet dat ik het zelf had kunnen doen, ben bang dat als ik iets zou vertellen mensen me ineens als iemand anders zouden zien. Hoeft natuuurlijk niet zo te zijn he, maar goed. Tis een grote stap die je genomen hebt, en ik heb er bewondering voor

[Str0nk]

Respect Ik vertel het liever aan niemand, ze zouden m'n zwakheden nog tegen me kunnen gebruiken (althans dat denk ik).

[moon]

Cassiopeia schreef op 19-09-2004 @ 21:03 :
Ik vind het knap van je dat je het verteld hebt, vooral omdat je niet zou weten hoe ze zouden reageren op je verhaal. Ik denk niet dat ik het zelf had kunnen doen, ben bang dat als ik iets zou vertellen mensen me ineens als iemand anders zouden zien. Hoeft natuuurlijk niet zo te zijn he, maar goed. Tis een grote stap die je genomen hebt, en ik heb er bewondering voor

Ik ben ook heel bang geweest om het ze te vertellen, maar ik denk dat dat eigenlijk nergens voor nodig is. Ik denk eerder dat je jezelf anders gaat zien als dat zij jou anders gaan zien.
Ik hoop dat je (als je daar tenminnste behoefte aan hebt) zelf die stap ook een keer kunt nemen. Sterkte!

[sasquatch]

Goed dat je de stap genomen hebt om eerlijk/open te zijn over wie je bent/hoe je je voelt!!
Ga zo door, mensen moeten je uiteindelijk toch nemen om wie JIJ bent
het kan ook zijn dat voor die mensen tegen wie jij het verteld hebt dingen op hun plaats vallen om waarom en hoe jij doet wat je doet

ik probeer me de laatste tijd ook wat 'opener op te stellen' omdat ik denk dat mensen mij beter zullen snappen ofzo...

Als jij je vertekend/anders laat zien tegenover andere mensen over hoe je je voelt enzo, dan krijgen mensen ook al snel een vertekend/ander beeld over je (dat is iig mijn ervaring).