gevoel van onmacht

[methrowrocks]

Ik ben 18 j (bijna 19) , een redelijke knappe , gespierde jongen (mager maar wel sterkste van de klas + meest sportieve van heel mijn jaar) alhoewel ik lullige lange benen heb waar ik me iedere dag voor geneer.

Ik ben 2j blijven zitten, en zit momenteel nog altijd in het 5de middelbaar

Ik was heel vroeger altijd de populairste jongen van de school, (althans zo voelde ik me) (ik spreek dan over de periode voor mijn 14e verjaardag) ik zat toen nog in het 2e aso,,
hoewel ik altijd stout was enzo : s, (extreem tegendradig maar wel populair)
en ik was echt superknap en grappig en ik had echt veel succes bij de meisjes en was een van de slimste / creatiefste van de klas) (weten dat ik toen slimmer was als mensen die nu in latijns zitten enz tot op vandaag nu ik 18 ben , wat nu niet meer het geval is natuurlijk bij gebrek aan studeren enz)

nu, daar begint dan de ellende,,

Ik had een c-attest gekregen , en ik was op dat moment al mijn jaar aan het dubbelen (ik studeerde voor geen kloten)

nu besloot ik om naar beroeps richting hotelschool te gaan (beslissing ouders)

Maar daar was dan het einde van mijn populair leventje aangebroken. (dit bewijst dat zelf de populairste jongens het niet halen van de slimme en wijze mensen die in de lagere school het meest gepest werden (waar ik enorm veel respect voor gekregen heb trouwens)

Nu ik kwam daar toe in die nieuwe school, en ik moest een kostuum aandoen enzo (vond ik marginaal btw)
En ik voelde me populair zoals alle sociale-slimme mensen hun voelen en lui, en ongemotiveerd enzo, en dikke nekkerig.

Dus ik besloot om aandacht te zoeken bij een jongen (waar ik dan keihard door gepest zal worden de komende 3 jaar) en ik dacht van , ja ik ben cool enzo, hij gaat me tof vinden enal blablabla, en dat was dan ook een grote blunder om hem aan te spreken want al direct had hij aanmerkingen op mijn kostuum/ ongekamde haren, amateuristische geknoopte das, en de komende 6maand krijg ik de naam , boer jan voorgeschoteld,,
(hij was keihard populair dus hij had de macht om te doen wat hij me aangedaan heeft)

ik had totaal geen ervaring met gepest te worden, en bij deze werden de pesterijen erger en erger, ik kon er niet mee omgaan, ik kon aan geen vriendschap geraken, en die 4jaar waren de ergste jaren van mijn leven, ik was onzeker, klungelig / en het ergste van al was dat ik geen karakter had op de koop toe, dus ik was lui/ slordig / on opgevoed, geen manieren, + dat ik gepest werd, en saai overkwam( gebrek aan gelukkig voelen)
ik weende echt tal van avonden en sloot mezelf op op me internaatskamer, terwijl ze maar bleven roepen , jan-peter is een zigeuner enzo..) , en ik geef ze geen ongelijk , want ik had mezelf ook gepest als ik mij zou tegengekomen zijn op het moment dat ik populair was.

14jaar lang het wonderkindje geweest, en dan ineens zonder waarschuwing, 4jaar behandeld als een hond.

voorbeelden van pesterijen :
-Een van de stoere jongens uit de school vond dat ik leek op een zigeuner (weet dat ik vroeger zot populair en knap en sociaal vaardig was)
en paar dagen later riepen ze de komende Jaar iedere avond door het raam, Jan-Peter is een zigeuner, Jan-Peter is een zigeuner , of Boer Jan , boer jan enzo : s
en dit voor een internaat van 200kinderen, waar iedereen dit gemakkelijk kon horen want ze riepen het in de gang ook.

-ik had me perongeluk eens gewassen met gel, en de week erna iedereen die ik tegenkwam in de pauzes enz (in nabijheid van een meisje waar ik verliefd op was) eeew jij bent die jongen die hem heeft gewassen met gel,, eww je stinkt enz ,

-ik passeer voorbij de rokerszone, en iedereen (er stond wel 50 man) riep ej zigeuner!
(heb ik 30min zitten wenen in men kamer )

ik ben in heel mijn leven nog NOOIT zo vernederd geweest als in die 4jaren.
ik ben die 4jaar ook verslaafd geweest aan runescape trouwens, omdat dat mijn enige plezier was. (ik deed niets absoluut niets, ik was een complete loser geworden,, ik stotterde ineens tegen vreemden een bepaalde periode omdat ik zo gekraakt was en me zo slecht voelde)

Nu beetje per beetje ben ik volwassener geworden met invloeden van pesterijen, maar ik kan zeggen dat ik daar nu al 1jaar deffinitef vanaf ben (veranderd van school). , ik ben ondertussen gestopt met mijn rs verslaving (zeer veel afgezien maar so what),, ik ben beginnen sporten zodat ik mijn mannetje kan staan, ik ben beginnen studeren enz, en heb mij echt dramatisch herpakt.

maar nu, ik voel me nu al 5jaar niet meer mezelf, en ik heb in die 5j geen enkel antwoord weten te vinden waarom ik me niet kon herpakken qua gelukkig voelen diep innerlijk dan!

ik ben een verlegen creatieveloze , domme , oninteressante jongen geworden (althans zo voel ik me) , ik ben in niets meer geinteresseerd, en ik ben enorm associaal geworden!

ik heb geprobeerd sociaal te doen en dit lukt ook, maar ik krijg geen voldoening als ik met mijn vrienden omga,, ook al word ik enorm geaccepteerd!

Mijn interesses voor restaurant en keuken voelt niet aan als mijn eigen keuze, dus gebrek aan vrijheidsgevoel wat betreft studies

maar het probleem is dat ik niet meer grappig kan zijn! heel vroeger ging dat , en na mijn 14 jaar is dat nooit meer gelukt, en nu vroeg ik mij af,, ga ik ooit nog grappig kunnen zijn?
dat is mijn grootste angst!! en ik wil niets liever dan mijn gevoel voor humor terug te kunnen krijgen en mijn zin in het leven enz, want ik voel me nog iedere dag keihard ongelukkig en ik heb al alles geprobeerd maar niets helpt,, mijn ouders snappen er niets van, en ik heb echt advies nodig!! ik heb hierover in geen 5jaar met iemand gepraat en nu heb ik besloten om ervoor uit te komen hoewel ik betwijfel of het enig nut gaat hebben

sorry voor eventuele fouten, en voor de saaie tekst enzo =(

[-Raven-]

Heb je nog contact me vrienden van toen je "populair" was? Anders moet je daar eens een pintje mee gaan drinken...

[methrowrocks]

Ik weet niet wat te zeggen tegen mensen van vroeger die ik tegenkom omdat ik bang ben dat ze gaan teleurgesteld zijn in me. en ik weet dat ze me toch saai gaan vinden, want als ik mezelf bezig hoor vind ik mezelf niet tof genoeg om aan hun verwachtingen te kunnen voldoen =s

[-Raven-]

Probeer gewoon dingen te doen die je vroeger deed, en nu niet meer. Doe dingen die je doet terugdenken en de "goede oude tijd"?

[methrowrocks]

Ik weet niet meer hoe ik toen dacht.
Dus ik weet niet meer welke logica ik toen gebruikte om zekerheid en humor te laten werken : s

vroeger kwam de motivatie en de sociale drang vanzelf naar boven, nu moet ik elk korreltje geluk bijeenzoeken om me ook maar eventjes goed te voelen

Weet dat ik al 5jaar probeer mijn oude ''ik'' terug naar boven te brengen en ik heb al alles geprobeerd =(

Moet ik dan gewoon wachten tot het vanzelf komt? of moet ik blijven ermee bezig zijn en op zoek gaan ik weet het niet = (

[-Raven-]

Dan moet je maar eens naar een psychiater gaan ofzo, niet? Met alle respect.

Ok, ik kan me totaal inleven bij je situatie, maar je bent je humor niet verloren; je bent je zekerheid kwijt (en misschien ook deel van je zelfvertrouwen verloren).

Je zegt dat je 5 jaar niet gelukkig hebt gevoeld... dat moet erg lastig voor je zijn geweest, en het enige wat ik kan zeggen is dat je sowieso je studie keihard doorheen moet zetten. Hoe eerder je van de school af ben hoe beter, en dan kan je doorgaan met eventuele hbo/uni studie of iets anders wat je wil doen hierna.

Je was eerst zeker over jezelf, of in ieder geval - zo kijk je terug als je naar je verleden kijkt, omdat je dat populair en goed voelen nu kan vergelijken met hoe slecht je nu voelt. Je kon een lekker praatje maken en goede humor hebben, maar dat is veranderd doordat je minder zeker ben voelen doordat je niet op dezelfde (populaire) plek staat als eerder toen je jonger was.

De situatie waar je bent gekomen is niet erg mooi, en zal niet zomaar ineens omkeren. Mensen hebben zich tegen jou gekeerd en jij kon daardoor niet open zijn tegen ze, terwijl jij eerst zo sociaal was. Dat goede beeld van jouzelf is slechter geworden door die lui en jij bent je zo gaan voelen (en na 5 jaar is dat te begrijpen). Je kan je vroegere beeld niet herpakken omdat je in je hoofd denkt dat je slechter bent geworden (doordat die mensen jou pesten/hebben gepest). Hierdoor gedraag je je ook slechter, minder sociaal, en tja, dan gaat je humor ook weg. Hier hoef je je geen zorgen om te maken 'of het ooit terugkomt' - je moet een nieuwe begin maken (waar je met meer volwassenere mensen bent - bij HBO/universiteit al bijvoorbeeld) om jezelf te kunnen bewijzen dat je toch goed kan klikken met andere. Zodra je geen druk van de pesters op jouw denkwijze dat je slechter wordt/bent geworden, gaat alles beter. Weet wel dat je er voor moet knokken. "Be the change you want to see." Als je een nieuw begin krijgt moet je je er open voor zetten. Wanneer het klikt met mensen (en dat zal zeker gebeuren met meer volwassenere mensen) zul je je weer rustig aan de oude voelen, en zal die openheid en humor ook weer voelen.

Nu zeg ik wel hoe je sowieso moet beginnen bij het nieuwe begin, maar dat maakt waarschijnlijk niet goed wat er nu is in jouw situatie. Wat ik enorm aanraad is dat je sowieso gaat praten met mensen, al is het maar met ouders (of zelfs met vrienden van vroeger - wat ook een redelijk idee zou kunnen zijn door contact terug te vinden met hun. Bij mensen van vroeger voel je je weer als vroeger, als zij accepteren het contact weer te maken. Maak je geen zorgen over of je wel net zo 'cool' bent als vroeger - eenmaal wanneer je een beetje contact hebt kom je al gelijk wel in de 'flow' van vroeger. Zo niet dan is dat balen maar maakt dat uiteindelijk niet veel uit).

Wat ik voor de rest wil zeggen is dat je goed voor jezelf moet zorgen. Je voelt je een wrak, maar als je zeker weet dat je dit wil omdraaien en weer het geluk wil oppakken - zorg er dan op z'n minst voor dat je er niet als een wrak uit ziet. Slaap goed, eet goed, sport goed, en zorg ervoor dat je in ieder geval knap blijft - wat al zo'n onwijs groot voordeel kan zijn voor bij een nieuw begin.

Heb je al therapie gehad? Misschien kan dat je helpen om wat zelfverzekerder te worden.

[methrowrocks]

Dus als ik nu volhoud, en mijn lichaam onderhoud , en maak dat ik binnen 1j afgestudeerd ben, en naar hoge school ga (wat er waarscheinlijk dik in zit)
word ik dan weer de vroeger ''ik''?
of is er risico dat ik bv een heel pak creativiteit en gevoel van humor kwijt ben omdat ik er al 5j niet mee bezig ben geweest? ''gebrek aan achterstand '' zogezegd

(ik ben paar keer naar de psychiater geweest, maar ik werd er niet echt gelukkiger van, laat staan zelfzekerder : s )
ik vind de unique aandacht waar ik broodnodig achter verlang wel aangenaam, maar dat gaf maar vertrouwen voor 2dagen ofzo, en ik verviel weer in mijn onzekere gewoontes (en 50euro per keer is ook niet goedkoop dus = s)
misschien had ik mijn problemen niet genoeg uitgelegd ik weet het niet )

Je zal geen achterstand hebben. Natuurlijk - het is weer even wennen om geaccepteerd te worden en het duurt een tijdje voordat je weer de oude ben met even veel gelukkig voelen als toen... Dit kan ik vertellen omdat je ten eerst talent heb om open te zijn en om humor te hebben - je was de populairste toendertijd. Je had de kracht en talent om zo te zijn. Die talent verlies je niet. Die kracht moet alleen uit je komen bij het nieuwe begin - en daar moet jij dus voor zorgen door goed vol te houden en je lichaam te onderhouden. Gebrek aan achterstand komt uiteindelijk snel goed, omdat je eerst een voorsprong had op de rest.

Ik begrijp totaal dat je hier wel nerveus over bent en denkt of alles wel goed zal komen - een nieuw begin is enorm voor je, juist omdat je 5 jaar lang slecht hebt gevoeld en dit is waar je dan 5 jaar op hebt gewacht en je wilt dat alles goed uitpakt. Maar weet echt zeker - je hebt die creativiteit en humor nog. Alleen kan je dat nu niet uiten bij de school waar je gepest werd - dat valt niet meer recht te zetten (wat mensen ook zeggen - pesterijen kan je verminderen of vermeerderen met meerdere methodes, maar uit pesterijen komen is veeele malen lastiger. Weet alleen wel dat bij je nieuwe opleiding je veel volwassenere mensen tegen komt waar je zelf veel meer geaccepteerd zal worden en uiteindelijk weer helemaal jezelf kan zijn)

Psychiater is inderdaad ook iets waar ik niet van houdt. Over het algemeen zeggen ze heel neutraal hoe je er nu voor staat en hoe je nu bent. Maar jij bent jezelf nu niet. Jij kan je talenten voor creativiteit en humor niet tonen. Dat is het jammere ervan - ze werken op kort termijn zodat jij nú gelukkig kan leven (wat in jouw geval niet werkt)... want alles wat je nodig hebt is een nieuw begin.

Be the change you want to see... en tot dat moment - houd vol. pm/mail me als er iets is als je erover wil praten - maar beloof me ook dat je met ouders erover praat en dat je probeert met je vrienden dingen te doen. Je hebt er geen voldoening in - dat heb ik ook niet met mijn vrienden. Misschien ga jij en je vrienden een beetje uit elkaar qua interesses, en misschien is er een andere reden... maar als je bij hun blijft heb je in ieder geval niet het gevoel dat je enorm eenzaam bent - en dat is het laatste wat je wil hebben deze tijd dat je nu moet volhouden. Blijf bij die vrienden, ze zijn beter dan je denkt.

[methrowrocks]

Ik zit ondertussen al in een nieuwe school sinds een jaar (heb ik vermeld dacht ik =p )
Ik word door niemand gekleineerd ofzo, omdat ik enorm veel uitgebloeid ben qua spieren en grootte en stemklank (ik heb 2j niet anders gedaan dan gesport omdat ik eruit wilde geraken zoals jij aangaf)
+ de klas waar ik nu inzit zijn allemaal 2j jonger dus logisch dat ze me niet lastig vallen enz, maar het probleem is dat ik nogaltijd niet opengebloeid ben zoals ik zou willen (zoals heel vroeger dan) ,,

denk je nu nogaltijd dat ik mijn talenten van vroeger nog heb?

nu moet ik wel zeggen dat ik vroeger enorm arrogant was enz, en dt ik nu meer streef naar een brave mentaliteit (omdat ik anders toch maar constant tegen de lamp loop)
nu vraag ik me eigenlijk af of het zou kunnen dat ik me onbewust niet goed voel bij die nieuwe mentaliteit en dat ik pas kan openbloeien als ik de mentaliteit van vroeger terug aanneem?

al ben ik dan wel enorm arrogant/ en pest ik rap iemand (heb ik het recht zo te zijn dan?)

laat iets weten!

Alles is uitgesproken via msn en het gaat wat beter met methrowrocks.

Tenzij hij zegt van niet (wat me sterk lijkt) mag hier een slotje op!

[Pluis]

Spencer jij bepaalt niet waar slotjes op komen, en daarnaast zijn er misschien wel anderen die hetzelfde gevoel hebben als methrow en die wel iets kunnen hebben aan dit topic.

en methrow: het enige dat is veranderd de afgelopen jaren is je zelfvertrouwen. Verder ben jij nog steeds diezelfde leuke jongen die je was in de eerste jaren van je middelbare school. Het enige verschil is dat je nu ouder bent en dus meer naar jezelf kijkt en daar zit je jezelf mee in de weg.

klopt, goed punt pluis - en ik bepaalde het niet, het was meer een vraag richting methrow - maar ok, mijn excuus

[luna-23]

Na 4 jaar lang heftig gepest worden kan je niet zomaar zeggen, het is nu gestopt dus ik ben weer helemaal de oude. Pesten heeft veel langer invloed op je, het veranderd alles compleet. Voor mij zou het helpen om erover te praten met een vertoruwens persoon of een psycholoog denk ik. NIet omdat je gek bent of omdat je een psychisch probleem hebt maar om jezelf weer te worden en je weer gelukkig te gaan voelen.

[Calense]

Je humor kan je niet kwijt zijn. Dat is gewoon iets wat nu nog steeds in je zit, maar je 'durft'/kan het niet meer gebruiken. Als je gaat studeren en je een nieuwe start maakt en jezelf durft te zijn komt het helemaal goed. Je hebt de eigenschappen van een populair persoon in je, dus je vindt het waarschijnlijk niet lastig om leuke vrienden te maken en gezellig mee af te spreken.