Marcherende leugen

Zijn lach, stevig vastgespeld op zijn gezicht
en haar eeuwig liegende ogen
maakten dat het sneeuwde in mei

Als zij samen over straat liepen
mompelden de mensen
giechelden de kinderen
jankten de honden

En bij iedere stap verder
kwam er een scheurtje
een klein deukje in alle harten

Wanneer hij en zij de straat uit marcheerden
stopte het gemompel
stopte het gegiechel
stopte het gejank

Iedereen ging ontmoedigt verder
met alledaagse taken
maar dat waterige droombeeld
de grote wandelende leugen
van de jongen en het meisje
stond nog dagen in het geheugen gekrast

[Reem]

De inhoud vind ik heel erg mooi, maar af en toe vind ik het niet zo goed uitgewerkt. Zo vind ik dit geen mooie zin: een klein deukje in alle harten .
Dit vind ik wel weer leuk gevonden:
de grote wandelende leugen
van de jongen en het meisje

[*nerwen elensar]

Het gevoel dat je beschrijft is heel herkenbaar en er zitten mooie stukjes tussen maar er zijn andere waarvan ik vind dat je ze beter zou moeten uitwerken. De herhaling van mompelen, giechelen, ed vind ik niet zo goed. Het is mss wel nodig om de boodschap over te brengen maar om de een of andere reden stoort ze me