Zijn handen zaten verstrengeld
in woeste krullen
opdat ze niet meer
zouden kunnen schrijven
Ooit geschreven met het bloed
van anderen
Vastgeketend in zwarte
slagen met volle kracht,
opdat hij geen oude geheimen
zou onthullen
Met zijn handen zat hij in het haar
Bang voor de volgende golf
van zinnen
Maar als ze dan moesten komen,
had hij zijn schrijfgerei klaar.
Laat de woorden dan maar gaan,
zijn haren zijn geknipt.
__________________
"Ik ben geen dichter meer", zei hij en hij zweeg voor lange tijd. "Misschien in mijn hart een dichter, maar dan zal niemand het werkelijk weten."
|