Ik was in een oude klapper aan 't bladeren, en toen kwam ik dit gedichtje tegen dat ik vroeger voor een vriendin had geschreven.
Het was voor haar toen toekomstige vriendje.
Toni,
Je bent mijn pepperoni,
die mijn hart in vuur en vlam zet.
En die altijd op me let.
Wat moet ik doen zonder jou?
je weet dat ik altijd van je hou.
En als ik in een dip zit,
breng jij mij weer pit.
Je bent net een kleine oven,
die verzonden is door hierboven.
God heeft er spijt van dat hij jou heeft laten gaan,
en kijkt nu eenzaam uit het raam.
Je bent mijn lieve schat,
jij bent nog heerlijker dan een portie patat.
Als ik jou zie,
roep ik 'jippie'.
Dan schijnt de zon op mijn ziel.
en vind iedereen mij debiel.
Maar ik weet dat ik van je hou,
daarom schrijf ik dit gedichtje voor jou.
Wat je allemaal al niet doet in de brugklas tijdens die levensbeschouwing lessen....