Lachende ogen

[_Haat en Liefde]

Lachende ogen

Waaide de wind zachtjes en stil
de bladeren van de bomen weg
en bleven zijn wortels diep zitten
in een hart vol gruwelijke pijn.

Komen de klappen en woorden
harder aan dan voorheen
en blijven de gedachten van jou
langer hangen in een web vol verdriet.

Stroomt het bloed over mijn polsen
als een verlichting van pijn
dan mengt het zich met tranen
zodat de problemen worden vervaagd
door mijn erge verdriet.

Al kijkend naar de rivieren die stromen uit mijn polsen
sluit ik mijn ogen als teken van een eind
een einde dat nadert
en dat ik niet wil ontlopen.

Vlieg ik langzaam en onopgemerkt
stil en zwijgzaam de hoogte in
en blijf ik daar zitten
zonder pijn en veel verdriet.

Zit ik in de hoogte te dromen
over een vredig en liefdevol bestaan
dan zal beneden in de diepte
niemand in de gaten hebben
dat ik dan niet meer besta.

Is dit allemaal begonnen met woorden en daden
en moest een masker mijn pijn bedekken.
Een masker met een lach
die echt moet hebben geleken
want niemand die maar iets doorhad
toen ze mijn mond zagen lachen.

Jarenlang loop ik rond
met de pijn en de angst
en niemand die mijn verdriet
maar een beetje kon ontdekken

- Niemand die ook maar iets vermoedde -

[Diary of Dreams]

Wow, ik zal het niet erg vinden als je het gedicht stukken korter zou maken door minder te herhalen. Want heel het gedicht bestaat uit strofes die steeds op een andere manier precies hetzelfde zeggen, en dat moet je niet hebben ^^. Je hebt het bijvoorbeeld in twee strofes over bloed uit je polsen, daar hoeft opzich niks mis mee te zijn maar je zegt er niks nieuws, dat is jammer.
Je gedicht mist ook een einde, wat je eindigt met precies hetzelfde als waar je mee bent begonnen. Verzin een conclusie, omkeer of een wordt-wakker-uit-je-nachtmerrie-einde van, als er maar een goed einde in zit.
Ik moet toegeven dat ondanks dat er geen rijm in zit het meestal vloeiend verloopt, vaak heb ik het gevoel van 'hey, dat woord past daar precies'. Maar soms krijg ik juist het tegenovergestelde gevoel.
Strofe numero 7 vind ik het slechtst, het loopt niet lekker, je herhaalt en je (wat trouwens voor heel je gedicht telt) zegt het gewoon pats boem hoe het is. Probeer minder direct te zijn, speel wat met beelden, probeer ons na te laten denken wat je er nou onder het gedicht ligt.

Dit kan allemaal aanvallend klinken maar zo is het zeker niet bedoeld. Blijf gewoon proberen, van je fouten kan je leren (hej, dat klinkt wel goed zeg ).

[_Haat en Liefde]

Heey heel erg bedankt voor je reactie
ik kan hier van leren
en ik voel mij zeker niet aangevallen

heel erg bedankt